Καθημερινά, οι περισσότεροι από εμάς πληροφορούμαστε ή βιώνουμε τόσα «κακώς κείμενα» στην κοινωνία που ζούμε, που αγανακτισμένοι και αηδιασμένοι απ’ όλα αυτά περιμένουμε να έρθει επιτέλους η «κάθαρση»! Σ’ αυτό το πολύπλοκο και μακροχρόνιο όνειρο αναμένουμε κάθε φορά τη θέσπιση των αναγκαίων νόμων που θα συμβάλλουν προς αυτήν την κατεύθυνση. Χρονίζοντα προβλήματα τόσο στον Ιδιωτικό όσο και στο Δημόσιο τομέα προκαλούν τη δικαιολογημένη αγανάκτησή μας, ώστε πολλές φορές να αναρωτιόμαστε: «Δεν μπορούμε επιτέλους να βρούμε εκείνες τις διαδικασίες ,ώστε να απαλλαγούμε από τους ανέντιμους ,ανίκανους, τεμπέληδες και να αναδειχθούν οι ικανοί και οι άριστοι στον οποιοδήποτε κλάδο ;»
Όσον αφορά το χώρο της Εκπαίδευσης από τον οποίο προέρχομαι ,μεγάλη μερίδα της κοινωνίας αναμένει την εξυγίανση του εκπαιδευτικού συστήματος και την αναβάθμιση του σχολείου, μέσα από τη διαδικασία της αξιολόγησης ! Σύμφωνα με τη νομοθεσία , η αποτίμηση των αποτελεσμάτων θα γίνει με διάφορα κριτήρια τα οποία θα καταγραφούν σε μια τετράβαθμη κλίμακα (1-4).
Όσοι βρισκόμαστε ακόμα ενεργοί στην εκπαιδευτική διαδικασία, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι κάποια από αυτά τα κριτήρια διαθέτουν μια αντικειμενικότητα στην καταγραφή τους ,ενώ πολλά άλλα δεν είναι δυνατόν να ποσοτικοποιηθούν!
Εκτός όμως από τα κριτήρια που περιλαμβάνονται στα διάφορα νομοσχέδια ,θα ήθελα ειδικότερα να αναφερθώ σε κάποια άλλα, τα οποία δεν υπάρχουν ίσως μέσα στα έγγραφα που αποστέλλονται στα σχολεία και πιθανόν να αλλοιώσουν τα αξιολογικά αποτελέσματα:
ΚΡΙΤΗΡΙΟ Νο 1: «Όποιος με στηρίζει τον στηρίζω…!»
Είναι ένα σαφέστατο μήνυμα από την πλευρά του ΑΞΙΟΛΟΓΗΤΗ, που δίνεται πάντα με χαμόγελο στον αξιολογούμενο, όπως απαιτούν οι σύγχρονοι κανόνες του marketing. Αυτό το κριτήριο υπάρχει βέβαια από αρχαιοτάτων χρόνων και τις περισσότερες φορές λειτουργεί με πολύ επιτυχημένα αποτελέσματα ! O φόβος και η ανασφάλεια του αξιολογούμενου είναι τέτοια, που για πολλούς αυτή η αμφίδρομη σχέση «στήριξης» είναι δεδομένη και αδιαμφισβήτητη. Έτσι με βάση αυτή τη σχέση δημιουργείται σιγά-σιγά η ομάδα της «αυλής» του ΑΞΙΟΛΟΓΗΤΗ, σε κάθε βαθμίδα της ιεραρχίας. Σε παλιότερες εποχές μάλιστα, ιδιαίτερα στις πιο μικρές και κλειστές κοινωνίες ακουγόταν έντονα ότι ο ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ περνούσε από το σπίτι του αξιολογούμενου για κανένα «μεζεδάκι» ή κανένα « τενεκέ» λάδι!
ΚΡΙΤΗΡΙΟ Νο 2: «Λέμε πάντα ΝΑΙ σε όλα, με μεγάλη κλίση της κεφαλής και της μέσης προς τα κάτω !»
Η συμφωνία με την άποψη του ΑΞΙΟΛΟΓΗΤΗ αποκτά τις περισσότερες φορές νόημα «θεϊκού λόγου», αφού στην αντίθετη περίπτωση, μια διαφωνία μαζί του, ερμηνεύεται ως έλλειψη «στήριξης» στο πρόσωπο και στο έργο του. Έννοιες όπως παιδαγωγική ,αντικειμενικότητα ,δικαιοσύνη ,ειλικρίνεια, αξιοπρέπεια και αμέτρητες άλλες, χάνονται προκειμένου να επιτευχθεί μια καλή θέση στην αξιολογική κλίμακα.
ΚΡΙΤΗΡΙΟ Νο 3: «Πρέπει να βάλεις νερό στο κρασί σου»
Αν παρεμπιπτόντως υπάρξει κάποιος «γραφικός» που παρά τις συστάσεις του ΑΞΙΟΛΟΓΗΤΗ ως προς το «νέρωμα του κρασιού του», συνεχίζει να εκφράζει ελεύθερα τη διαφωνία του, τότε το μέλλον του είναι πραγματικά αβέβαιο! Το πιο πιθανό είναι να οδηγηθεί στο περιθώριο, όχι μόνο από την πλευρά του ΑΞΙΟΛΟΓΗΤΗ, αλλά και όλων των υπολοίπων από την «αυλή» που έχει δημιουργηθεί!
ΚΡΙΤΗΡΙΟ Νο 4:«Τελικά το πρόβλημα το έχεις ΕΣΥ!!
Φυσικά δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς το μερίδιο ευθύνης που έχει ο καθένας μας για πολλά θέματα τόσο στον επαγγελματικό ,όσο και στον ευρύτερο κοινωνικό χώρο που δραστηριοποιείται. Η συνεχής όμως μετάθεση ευθυνών και η προσπάθεια που γίνεται ,ώστε να πειστεί η κοινωνία ότι για όλα φταις ΕΣΥ,
είναι ένας μηχανισμός που λειτουργεί επίσης πολύ αποτελεσματικά. Το άγχος και η αγωνία για μια «κακή» αξιολόγηση συνεχίζονται, ενώ η γενικότερη εκπαιδευτική πολιτική καταλήγει να είναι στις πλάτες του ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ως κύριου υπεύθυνου των προβλημάτων της Παιδείας.
Όλοι μας γνωρίζουμε ότι υπάρχουν αναρίθμητα άλλα «κριτήρια» ,τα οποία δεν συμπεριλαμβάνονται μέσα στα νομοθετικά έγγραφα ,αλλά σίγουρα παίζουν καθοριστικό ρόλο ως «άγραφοι» κανόνες, στη ζυγαριά της αξιολόγησης.
Άραγε,η δουλικότητα, το θράσος, η ανηθικότητα, η κουλτούρα, η αντικειμενικότητα, οι δημοκρατικές διαδικασίες, πώς μπορούν να μετρηθούν και να τεκμηριωθούν σε μια τετράβαθμη κλίμακα ;
Αν ζούσαμε σε μια κοινωνία «αγγέλων», ίσως η φιλοσοφία και το πνεύμα της αξιολόγησης να επέφεραν κάποιες θετικές αλλαγές για βελτίωση και ανατροφοδότηση. Μέχρι τότε όμως έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε, για να καταλήξουμε σε «εξυγιαντικά» αποτελέσματα, χωρίς να εξυπηρετούνται άλλοι στόχοι πολύ διαφορετικοί από αυτούς που αναμένει η κοινωνία…!
facebook
youtube
instagram
X
