Ανταποκρινόμενος στην, δια του Τύπου, γενική πρόσκληση του Προέδρου του Δημοτικού μας Συμβουλίου κ. Γιάννη Γεωργιάδη, που έγινε εν όψει της σχετικής συζήτησης στο εν λόγω Σώμα (Τετάρτη 11-10-2017), καταθέτω εκ νέου δημόσια, αλλά και υπόψη του Δ.Σ. την (πάγια) άποψή μου ότι, το νησί μας, για λόγους ουσιαστικούς, λειτουργικούς και αποτελεσματικότητας, πρέπει να χωρισθεί σε τρεις Δήμους.
Η θέση μου αυτή λαμβάνει υπόψη κυρίως την έννοια και την ουσία του θεσμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης πρώτου βαθμού (Δήμοι και Κοινότητες) ως της πλησιέστερης και πιο φιλικής προς τον πολίτη-δημότη Αρχής, αλλά και την, έως τώρα, εμπειρία από την υλοποίηση μέρους του «Καλλικρατικού πειράματος», δια της μετατροπής των μεγάλων νησιών μας σε ενιαίους Δήμους.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση και η καθημερινότητα των πολιτών-δημοτών ανέκαθεν ήταν έννοιες αλληλένδετες, έτσι δε πρέπει να παραμείνουν και στο μέλλον. Κρίνοντας αντικειμενικά και ρεαλιστικά (έως ωμά) την όλη κατάσταση και ειλικρινά χωρίς την παραμικρή πρόθεση επίρριψης ευθυνών σε πρώην ή νυν αιρετούς του χώρου, οδηγούμαι αβίαστα στο συμπέρασμα ότι από τους μεγαλεπήβολους στόχους του «Καλλικράτη, επιτεύχθηκε σίγουρα ένας: Αυτός της μεγάλης (έως δραματικής) συμπίεσης του κόστους λειτουργίας των Δήμων όχι βέβαια τόσο λόγω μείωσης του αριθμού τους, όσο κυρίως λόγω της συνεχιζόμενης, (για άγνωστο διάστημα), οικονομικής κρίσης, η οποία, μεταξύ άλλων, οδήγησε σε δραστική περικοπή της νομοθετημένης οικονομικής ενίσχυσης του Κράτους προς τους ΟΤΑ.
Αυτή ακριβώς η διαπίστωση φανερώνει πόσο μεγάλο λάθος ήταν η απόφαση υλοποίησης ενός τόσο μεγαλεπήβολου (υπερφίαλου και φαραωνικού θα έλεγα) σχεδιασμού εν μέσω μιας πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης.
Τελικό αποτέλεσμα; Το επιδιωκόμενο «αναπτυξιακό άλμα», μέσω των μεγάλων «Καλλικρατικών Δήμων» να έχει μείνει μετέωρο (και άρα ζητούμενο) και, ταυτόχρονα, η καθημερινότητα όλων των πολιτών-δημοτών να χειροτερεύσει αισθητά οδηγώντας σε πλήρη αναντιστοιχία τις παρεχόμενες υπηρεσίες ως προς τους συνεχώς αυξανόμενους Κρατικούς φόρους αλλά, ενίοτε, και τα Δημοτικά τέλη.
Επί των διαπιστώσεων αυτών στηρίζεται η άποψη ότι, τοπικά, η μόνη ίσως λύση (όχι τέλεια και κυρίως όχι ανώδυνη) είναι η δημιουργία τριών Δήμων, το συνολικό λειτουργικό κόστος των οποίων μπορεί μεν να είναι κάπως υψηλότερο αυτού του ενιαίου Δήμου (όχι βεβαίως απαγορευτικό), όμως (πιθανά) θα προκύψουν άλλα οφέλη υπέρ των πολιτών-δημοτών κάθε επί μέρους Δήμου, λόγω π.χ. της άμεσης ανάμειξης στα κοινά περισσοτέρων πολιτών που θα εκφράζουν, θα εκπροσωπούν και θα υπηρετούν πιο αποτελεσματικά τους συνδημότες τους.
Βάσει αυτού του συλλογισμού, στηριζόμενος σε γεωγραφικά, ιστορικά, πληθυσμιακά, οικονομικά, κοινωνικά και αναπτυξιακά κριτήρια, προτείνω να χωρισθεί το νησί μας σε τρεις (3) τομείς-Δήμους. Ο χωρισμός μπορεί να γίνει βάσει χάραξης δύο νοητών γραμμών ως εξής:
-Η μία ευθεία θα ξεκινά από τα Κεραμεία Θυμιανών και θα καταλήγει βόρεια του Λιθίου ενώ η άλλη, θα αρχίζει από τα όρια Βροντάδου-Πόλης Χίου (ποταμός Αρμένης) και θα καταλήγει στην Ελίντα.
Οι περιοχές και οι Οικισμοί (Χωριά) νότια της πρώτης γραμμής θα συναποτελέσουν τον Δήμο Νότιας Χίου (καλύτερα «Δήμο Μαστιχοχωρίων»).
Οι περιοχές μεταξύ πρώτης και δεύτερης ευθείας θα συναπαρτίσουν τον Δήμο της Κεντρικής Χίου (καλύτερα το «Δήμο Χίου»).
Τέλος, οι περιοχές βόρεια της δεύτερης γραμμής, θα ενωθούν υπό κοινή ονομασία π.χ. Δήμος Βόρειας Χίου ή όπως διαφορετικά επιλεγεί.
Με τρεις δημάρχους και τρία Δημοτικά Συμβούλια, κάθε περιοχή μπορεί αυτόνομα να προγραμματίσει το μέλλον της βάσει των ιδιαίτερων τοπικών αναγκών, των χαρακτηριστικών και των «δυνατών χαρτιών» της.
Αν συμβεί κάποια (εκ των τριών) δημοτική αρχή να αποδειχθεί ανεπαρκής και αναποτελεσματική, αυτό θα έχει περιορισμένες, τοπικά, συνέπειες και δεν θα συμπαρασύρει σε στασιμότητα ολόκληρο το νησί.
Θυμίζω ότι η εν λόγω πρόταση συμβαδίζει με την πάγια (από παλιά) πρότασή μου για διαδημοτική συνεργασία σε βασικούς τομείς δημοτικής δραστηριότητας (ύδρευση, αποχέτευση, αποκομιδή-διαχείριση απορριμμάτων, ανακύκλωση, λιμενικές υποδομές).
Πέραν όμως αυτών των αρμοδιοτήτων, οι σημερινοί Δήμοι έχουν ως γνωστόν πλείστες άλλες αρμοδιότητες, τις οποίες, έστω με περιορισμένους πόρους αλλά επαρκή στελέχωση (είναι το κυρίως ζητούμενο), μπορούν να ασκήσουν υπέρ των πολιτών-δημοτών τους.
Είναι δε αρμοδιότητες που σχετίζονται με την καθημερινότητα όλων μας (οδοποιία, πάρκα, παιδικές χαρές, σχολικές υποδομές, αξιοποίηση παραλιών, προστασία του δομημένου, φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος, κοινωνική μέριμνα, πολιτιστικά και αθλητικά κέντρα, ΚΑΠΗ, αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών, προγράμματα απασχόλησης, διαχείριση βοσκοτόπων κ.λπ.)
Επί πλέον μπορούν να ασχοληθούν με συγκεκριμένους τομείς βιώσιμης ανάπτυξης που ταιριάζουν στην περιοχή τους συμβάλλοντας καθοριστικά (μαζί με το Κράτος και την ιδιωτική πρωτοβουλία) στην εν γένει πρόοδο της Πατρίδας μας.
Αυτές ακριβώς οι δυνατότητες των Δήμων και, εκ παραλλήλου, οι συνεχώς αυξανόμενες πιεστικές ανάγκες των πολιτών-δημοτών, κρίνω ότι μπορούν να υπηρετηθούν καλύτερα και πιο αποτελεσματικά στη Χίο από τρεις και όχι από ένα Δήμο. Διαφορετικά, επιμένοντας στο μοντέλο των μεγάλων «Καλλικρατικών Δήμων», προβλέπω ότι σύντομα θα οδηγηθούμε σε πιστή αντιγραφή του πλήρως αποτυχημένου και τελείως αναποτελεσματικού Αθηνοκεντρικού Κρατικού μοντέλου διοίκησης και διαχείρισης των κοινών υποθέσεων. Δηλαδή στην πλήρη καταστρατήγηση της αληθούς έννοιας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, για την οποίαν (καταστρατήγηση) θα φέρουμε όλοι ευθύνη, αιρετοί και απλοί πολίτες.
Είναι αυτό που, εν τέλει, και πάσει θυσία, πρέπει να αποτρέψουμε ως χρέος και οφειλή προς τις επόμενες γενιές και την Πατρίδα μας συνολικά.
Υ.Γ. Εξυπακούεται ότι, ανεξάρτητα από την εξέλιξη του υπό συζήτηση θέματος, το Αυτοδιοικητικό Κίνημα πρέπει να επιμείνει στη σωστή στελέχωση των Δήμων και την εξασφάλιση και κατοχύρωση σοβαρών τοπικών οικονομικών πόρων (π.χ. εισπράξεις από ΕΝΦΙΑ) που θα επιστρέφουν ανταποδοτικά (άρα υποχρεωτικά) στις Τοπικές Κοινωνίες.
facebook
youtube
instagram
X
