Γενική είναι η διαπίστωση ότι, τα νησιά της Πατρίδας μας, μικρά και μεγάλα, προσφέρονται για καλοκαιρινές διακοπές. Το βεβαιώνω εκ πείρας, μιας και, κατά καιρούς, επιλέξαμε με τη σύζυγο διακοπές σε νησιά των Κυκλάδων, των Δωδεκανήσων, του Ιονίου αλλά και στα “αδελφά” γειτονικά νησιά της Σάμου, της Λέσβου και της Λήμνου.
Επί χρόνια είχαμε ως στόχο την επίσκεψη και ολιγοήμερη διαμονή στην, επίσης γειτονική μας, Τήνο, το τέταρτο σε μέγεθος νησί των Κυκλάδων που βρίσκεται στο κέντρο του Αιγαίου, μεταξύ Άνδρου και Μυκόνου και σε απόσταση αναπνοής από την αγαπητή μας Σύρο.
Τα χρόνια περνούσαν χωρίς επίτευξη του στόχου. Και νά που φέτος, τέλη Ιούνη, μόλις μας άνοιξε “χαραμάδα” η πολύμηνη καραντίνα, με κύριο “εφόδιο” τον πλήρη εμβολιασμό μας, βρεθήκαμε, επιτέλους, στην Τήνο. Δυστυχώς, το καράβι της αγόνου, δεν προσεγγίζει ούτε στην Τήνο ούτε και στη Σύρο. Πιάνει όμως Μύκονο!! Οι λόγοι ευνόητοι. Κάπως έτσι, μέσω Μυκόνου, φθάσαμε στην Τήνο, το νησί που, ετησίως, επισκέπτονται χιλιάδες πιστοί κυρίως για προσκύνηση της Παναγίας (Ευαγγελισμός της Θεοτόκου).
Η Τήνος, αν και δεν διαθέτει αεροδρόμιο και το νέο λιμάνι της καθίσταται προβληματικό το Χειμώνα (έτσι μας είπαν οι ντόπιοι), εν τούτοις δέχεται, σχεδόν όλον τον χρόνο, κυρίως όμως το Θέρος, την επίσκεψη όχι μόνο των χιλιάδων προσκυνητών αλλά και όσων επιθυμούν σχετικά ήσυχες διακοπές ή έχουν καλλιτεχνικά, περιβαλλοντικά και αρχιτεκτονικά ενδιαφέροντα. Το οδικό της δίκτυο, (που δεν το λες τέλειο), είναι πυκνό, στολισμένο εντυπωσιακά δεξιά και αριστερά με χιλιάδες πολύχρωμες ροδοδάφνες και οδηγεί σε κάτασπρα Χωριά, εντυπωσιακά Μοναστήρια, ελκυστικές παραλίες και αξιόλογα Μουσεία, διασχίζοντας άγονες εκτάσεις και μικρές γεωργικές ή κτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις.
Δύο γρανιτένιοι ορεινοί όγκοι, αυτοί του Τσικνιά (729μ) και του Βράχου του Εξώμβουργου (641 μ.), κυριαρχούν στο νησί. Τους περιστοιχίζουν λόφοι και λοφίσκοι, το έντονο επικλινές των οποίων έχει “σπάσει” από άπειρες πεζούλες (σκάλες) που τις στηρίζουν ξερολιθιές. Επάνω τους, λες και κάποιο θεώρατο χέρι τα έσπειρε, βρίσκονται ως συμπαγοί Οικισμοί ή διάσπαρτα κτίσματα, οικίες, εξοχικά, βίλες, στάνες, περίτεχνοι περιστεριώνες, εκκλησίες, Ιερές Μονές και εκατοντάδες (ίσως περί τα χίλια) εξωκκλήσια πολλά των οποίων είναι ιδιωτικά.
Ορθόδοξα ή Καθολικά, τα Μοναστήρια του νησιού εντυπωσιάζουν. Πέρα του, Παγκοσμίως γνωστού Προσκυνήματος της Παναγίας της Τήνου, γνωστές είναι οι Ιερές Μονές του Κεχροβουνίου ή Κυρίας των Αγγέλων, όπου ευρίσκεται το κελί και η Κάρα της Αγίας Πελαγίας, της Παναγίας Λακκιωτανής, της Αγίας Τριάδας και της Κυρά Ξένης, αλλά και οι Καθολικές Ι. Μονές των Ουρσουλινών, των Ιησουϊτών, του Αγίου Φραγκίσκου και της Ιεράς Καρδίας επί του Όρους Εξωμβούργου που αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα Προσκυνήματα της Ελλαδικής Καθολικής Εκκλησίας η οποία, από αιώνων, έχει έντονη παρουσία με αρκετούς πιστούς στην Τήνο.
΄Αξιο αναφοράς είναι ότι, λόγω της ύπαρξης ποικιλίας μαρμάρων στην Τήνο, το νησί έχει στολισθεί απ' άκρου σ' άκρο με θαυμάσια γλυπτά που αντικρύζει κανείς παντού, ακόμη και σε νεκροταφεία!!
Ονομαστοί και εκτός Ελλάδος ήταν-και παραμένουν- οι μαρμαροτεχνίτες της Τήνου καθώς και διάσημοι γλύπτες και ζωγράφοι που καταγόταν από το νησί (Γιαννούλης Χαλεπάς, Δημήτρης Φιλιππότης, Νικηφόρος Λύτρας). Αμέτρητα Μουσεία-πέραν του Αρχαιολογικού-βρίσκονται διάσπαρτα ανά τους Οικισμούς της Τήνου, στεγάζοντας έργα ντόπιων καλλιτεχνών. Το πλέον αξιόλογο είναι το Μουσείο Μαρμαροτεχνίας που ευρίσκεται στο χωριό Πύργος και είναι δημιούργημα του Πολιτιστικού Ιδρύματος της Τράπεζας Πειραιώς, όπως και το αντίστοιχο της Χίου, αυτό δηλαδή της Μαστίχας.
Εντυπωσιακό είναι και το σύγχρονο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης το οποίο στεγάζει έργα του διάσημου γλύπτη και ζωγράφου Κώστα Τσόκλη στο πλήρως ανακατασκευασμένο πρώην Δημοτικό Σχολείο του χωριού Κάμπος. Σ' αυτά ας προστεθεί η Πινακοθήκη και το “Μαυσωλείο Έλλης” που λειτουργούν εντός του τεράστιου και εντυπωσιακού συγκροτήματος της Παναγίας της Τήνου και τα οποία σε προκαλούν και σε προσκαλούν να τα επισκεφθείς για να τα γνωρίσεις.
Προφανώς, όλη η προαναφερθείσα εικόνα της Τήνου είναι που συναρπάζει κάθε επισκέπτη. Ίσως αυτό να εξηγεί την επιλογή της, ως τόπου μόνιμης ή παραθεριστικής διαμονής, αρκετών “επωνύμων” Ελλήνων, κυρίως όμως Βορειοευρωπαίων πολιτών που η διακριτική παρουσία τους είναι εμφανής σχεδόν παντού.
Η μικρή απόσταση που χωρίζει την Τήνο από τον Πειραιά, το Λαύριο και τη Ραφήνα, αλλά και από τα γειτονικά της νησιά Άνδρο, Μύκονο και Σύρο, είναι ασφαλώς μεγάλο πλεονέκτημα για αυξημένη και εύκολη επισκεψιμότητα, κάτι όμως που δεν την καθιστά πολύβουη όπως π.χ. είναι η Μύκονος, η Πάρος ή η Σαντορίνη.
Είναι νησί για όλα “τα γούστα”. Για πιστούς, για φιλότεχνους, για φυσιολάτρες και γενικά για όσους έχουν πολλαπλά ενδιαφέροντα, ακόμη και για “καλοφαγάδες”.
Μακάρι να μπορούσε η Χίος να επιτύχει κάποια στιγμή, απ' ευθείας θερινό δρομολόγιο από τα λιμάνια της Χώρας ή των Μεστών τόσο προς την Τήνο όσο και προς τη Σύρο. Γνωρίζω βέβαια τη νοοτροπία των ακτοπλόων. Όμως δεν χάνουμε τίποτα να το επιδιώξουμε.
Καλό υπόλοιπο Καλοκαιριού, κάτι που προϋποθέτει πρωτίστως τον ΠΛΗΡΗ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ όλων μας.
facebook
youtube
instagram
X
