Διαχρονικοί προβληματισμοί *

Η ΕΝΟΡΙΑ ως βασικός θεσμός συνοχής και αγάπης κάθε περιοχής και οι ευθύνες της εύρυθμης λειτουργίας του .

Η Ενορία δημιουργήθηκε σαν θεσμός από την εκκλησία μας, για να δώσει στους ανθρώπους γνωστούς και άγνωστους μεταξύ τους, την ευκαιρία να μοιραστούν τις χαρές και τις λύπες τους και να βιώσουν όσο πιο έντονα και ζωντανά μπορούν το  Θείο μήνυμα «αγαπάτε αλλήλους». Η ενορία είναι το εργαστήρι της αγάπης. Η λειτουργία  της δεν περιορίζεται μόνο στη λατρεία, αλλά επεκτείνεται σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής.

Η Ενορία επιδιώκει  να δώσει την ευκαιρία να έρθουν όλοι μαζί στην τελετή της θείας λειτουργίας  που επιτελείται τις Κυριακές αλλά και σε άλλες εορτές Αγίων, παραμερίζοντας τις ατομικές εργασίες τους αλλά και τις διαφορές τους  για να συμπροσευχηθούν και να  «φύγουν» νοερά από τα εγκόσμια σε μια προσπάθεια να πλησιάσουν τον Θεό, όπως και να προσεγγίσουν από κοινού την Αγία  Τράπεζα μέσω της θείας μεταλήψεως των αχράντων μυστηρίων. «Σώμα Χριστού μεταλάβετε πηγής αθανάτου γεύσασθαι. » 

Η Ενορία είναι αστείρευτη πνευματική πηγή που μέσα από τις κατανυκτικές ακολουθίες, τον κατηχητικό λόγο , την ανάλυση της Αγίας Γραφής αλλά και το σημαντικότερο έμπρακτο έργο αγάπης και φιλανθρωπίας προωθεί τις Χριστιανικές αλήθειες προς πάσα κατεύθυνση.

Η Ενορία κάνει τον καθένα να βιώνει την  Ορθοδοξία  αληθινά. Ο αθλητής δεν μπορεί να αγωνιστεί έξω από το στάδιο, κι αν αγωνιστεί δεν στεφανώνεται. Η ενορία είναι το στάδιο της ορθοδόξου βιωτής. Η ελεημοσύνη, η συμπόνια και γενικά το Φιλανθρωπικό έργο δεν επιτρέπεται να αμελείται. Τα πρακτικά προβλήματα που συνδέονται με κάτι τέτοιο μπορούν να λυθούν, αν υπάρχει καλή διάθεση και ειλικρινές ενδιαφέρον.

Η Ενορία προσπαθεί να φέρει κοντά τον κόσμο της αγνωσίας, να ενεργοποιήσει τις αμαρτωλές ψυχές προκειμένου να σωθούν  και να του ανοίξει δρόμους που να οδηγούν στην πραγματική «εν ουρανοίς αιώνια βασιλεία». Δηλαδή αγωνίζεται να τους οδηγήσει στην αναζήτηση της «Ιθάκης των Χριστιανών.»

Στην Ενορία πρέπει να προσέρχεται ο άνθρωπος από τότε που θα γεννηθεί. Βρέφος ακόμη, αβάπτιστο, δέχεται τις πρώτες εντυπώσεις από την ψαλμωδία, από τα κεριά, από τις εικόνες. Η παιδική του ηλικία ζυμώνεται με τη ζωή της Εκκλησίας. Εκεί η μάνα του, εκεί ο πατέρας του, τα αδέλφια και συνομήλικοι φίλοι. Πλούσιοι και φτωχοί, παιδιά και γέροντες μορφωμένοι και αμόρφωτοι, δυνατοί και αδύναμοι, καθαροί και ακάθαρτοι, στέκονται και προσεύχονται δίπλα-δίπλα, ισοπεδωμένοι μπροστά στο Θεό, την Αγία Τριάδα, την Παναγία μας και τους Αγίους μας. Επίσης στην Ενοριακή ζωή εντάσσεται και η λειτουργία του Κατηχητικού που στόχο έχει μέσα από την  σύναξη των παιδιών να δημιουργηθεί και καλλιεργηθεί πνευματικά το φυτώριο της Ενορίας  να αναλυθεί και    εμπεδωθεί ο Θείος Λόγος με κάθε τρόπο.

Αυτή  είναι σε γενικές γραμμές η σωστή Ενορία που πρέπει ο κάθε χριστιανός να αγαπήσει και έχει υποχρέωση να υποστηρίξει με θέρμη και πάθος , με πνεύμα ομόνοιας , αγάπης και γαλήνης.

Το ερώτημα είναι κατά πόσον  ο θεσμός αυτός βαδίζει σωστά ή έχει απορροφηθεί από το σύστημα της εποχής. Βεβαίως η απάντηση δεν είναι ούτε για όλες τις Ενορίες θετική ούτε για όλες αρνητική. Ωστόσο διαπιστώνεται ότι στα χρόνια μας έχει μειωθεί αισθητά το ενδιαφέρον για τη λειτουργία των  Ενοριών σε ευρύτερη κλίμακα.

      Στη Χίο θα λέγαμε ότι λειτουργούν ικανοποιητικά αρκετές ενορίες οι οποίες προσεγγίζουν σε αρκετά θέματα τα παραπάνω αν και δυστυχώς το ενεργό  ποίμνιο είναι συνήθως άνω των 40 ετών….

 . Βεβαίως για να φτάσουμε στην τελειότητα απαιτούνται πολλά.

    Όσο  για τις ευθύνες αυτές όπως πιστεύομε,  αρχίζουν από την κορυφή ως τα νύχια του κλήρου πρωτίστως αλλά και του λαού. Οι  αρχιερείς με όλο το σεβασμό που τους έχουμε, οφείλουν να επιλέγουν άξιους στην κυριολεξία ανθρώπους για κληρικούς. Δηλαδή κληρικούς της προσφοράς αγάπης και παρηγοριάς προς τον συνάνθρωπο και όχι μόνο   για ανθρώπους που προσέρχονται στην Ιεροσύνη για μια απλή τέλεση των ιεροτελεστιών και των Θείων λειτουργιών και σχετίζονται με την επαγγελματική τακτοποίηση. Πέραν δε της επιλογής χρειάζεται ο Αρχιερέας να  προτρέπει διαρκώς όλους τους ιερείς του να δραστηριοποιούνται στο έπακρον στην κατεύθυνση της παρουσίας και   προσφοράς προς κάθε πάσχοντα , ορφανό ή φτωχό συνάνθρωπο της Ενορίας του.

Ευθύνες έχουν και οι κληρικοί και για τις δικές τους δράσεις και πρωτοβουλίες  αλλά και γιατί ας μη ξεχνάμε ότι εκείνοι οι απόλυτοι κυρίαρχοι σε κάθε Ενορία και διορίζουν συνεργάτες –επιτρόπους της αρεσκείας τους. Επίσης για τα έργα παρεμβάσεων επί των Ιερών Ναών χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και στόχευση μέσα σε περίοδο οικονομικής κρίσης. Να είναι πρέπει όλα τα  έργα αυτά , έργα  συντήρησης και όχι σπατάλης και πολυτελείας.  Βεβαίως συνυπεύθυνος είναι και ο λαός ο οποίος ανέχεται ή αδιαφορεί μπροστά στα κακώς κείμενα της Ενορίας του και πολλές φορές είτε απομακρύνεται οριστικά  από αυτήν, είτε τελεί τις ιεροτελεστίες της οικογενείας του σε ξένους Ναούς.

Επίσης πρέπει να γίνει κατανοητό ότι όλα τα βάρη μιας Ενορίας πρέπει να τα επωμίζονται όλοι οι κάτοικοί της  και όχι μόνο οι ελάχιστοι που εκκλησιάζονται τακτικά, να ρίχνουν τον οβολό τους ξανά και ξανά και η πλειονότης να σφυρίζει αδιάφορα και να εμφανίζεται δυο φορές το χρόνο κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα. 

Εν κατακλείδι,   δεν είναι όλο κι όλο το ζήτημα «ΕΝΟΡΙΑ» αν λειτουργεί ή δεν λειτουργεί ο Ναός της Ενορίας μας κάθε Κυριακή όπως αρκετοί  δυστυχώς, έτσι νομίζουν.  ΕΝΟΡΙΑ είναι αυτό. αλλά και όλα τα παραπάνω που καλούμαστε άπαντες να τηρούμε και να ενισχύουμε έμπρακτα. 

*Ο Ιάκωβος Γ. Μπριλής είναι Συνταξιούχος Μαθηματικός

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.