Αναμνήσεις, αναμνήσεις, αναμνήσεις

Ψάχνοντας για κάποιο βιβλίο στη βιβλιοθήκη μου που επικρατεί πλήρης… ακαταστασία, πίσω από τα βιβλία βρίσκω έναν πενοστάτη γραφείου πολυτελή (επίχρυσο;) που εκτός από τις δύο πένες που φιλοξενεί, ανά­μεσά τους υπάρχει μια ταμπελίτσα που γράφει: “To TASOS, our friend and colleague. From Brian and Gene”, που σημαίνει: «Στον Τάσο, φίλο μας και συνάδελφο. Από τον Μπράιαν και τον Ευγένιο». Ο Ευγένιος (Strandness) ήταν ο Καθηγητής και Διευθυντής του Τμήματος, ο δε Μπράιαν ήταν δεύτερος στην ιεραρχία (Πανεπιστήμιο Γεώργιος Ουάσινγκτον, Σηάτλ Ουάσινγκτον, Βρετανική Κολομβία – λίγα μίλια από τα σύνορα με τον Καναδά και το Βανκούβερ). Δεν θυμάμαι γιατί μου έκαναν αυτό το θαυμάσιο δώρο, βλέπω όμως στο βιβλίο που καταγράφει τους ιατρούς που κάτι προσέφεραν στην Επιστήμη[1] να με περιλαμβάνει (σελ. 962), και συμπεραίνω ότι λόγω της εμπλοκής μου (συμμετοχής μου) στην έρευνα των υπερήχων και συ­γκεκριμένα στο έγχρωμο Doppler (τρίπλεξ το λέμε στην Ελλάδα, για κά­ποιους λόγους). Φαίνεται λοιπόν ότι κάτι έκανα κι εγώ στη ζωή μου, κάτι προσέφερα κι εγώ στην Επιστήμη.

Έχω ξαναγράψει ότι η διαδρομή μου δεν ήταν στρωμένη με… ροδο­πέταλα. Όταν πήγα στην Αμερική στα 35 χρόνια μου, φτασμένος πλέον γιατρός, πήγα με μια συστατική επιστολή στην τσέπη από τον πανεπιστη­μιακό μου πατέρα κ. Παναγιώτη Μπάλα (Καθηγητής μου και κουμπάρος μου – εκείνος ήλθε στη Χίο και με πάντρεψε), ΑΜΙΣΘΟΣ και με κάποια χρήματα στη Νέα Υόρκη που για να φθάσουν στο Σηάτλ ήθελαν κάποιο χρονικό διάστημα, κι έτσι κάποια μέρα έμεινα… νηστικός!... Κάτι κατάλαβε ο Καθηγητής ο Ευγένιος Στράντνες και μου έδωσε μια υποτροφία 1.200 δολαρίων (ο Θεός να τον αναπαύει) που τα έδιδε ο… γείτονας του Πανε­πιστημίου Μπιλ Γκέιτς[2] (ο Θεός να τον έχει καλά). Και δεν ήμουν και καμιά διάνοια… απλώςπήγαινα πρώτος κι έφυγα τελευταίος, και τη δου­λειά μου την έκανα πολύ καλά!...

Όταν γύρισα στην Ελλάδα, βρήκα «την πόρτα σφαλιστή και τα κλειδιά παρμένα». Είχε έλθει καινούργιος Καθηγητής στην Α΄ Χειρουργική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών, «Λαϊκό» Νοσοκομείο (καινούργιο «αφεντικό») και είχε φέρει τους δικούς του! Έτσι βρέθηκα άνεργος να ψάχνω για δουλειά και κάποια στιγμή το Υπουργείο με τοποθέτησε στα… αζήτητα, στο Αντικαρκινικό («Άγιος Σάββας») να χειρουργώ καρκίνο (ήμουν και γενικός χειρουργός… γαρ), διότι με την αφαίρεση του όγκου γίνεται ζημιά στα αγγεία κι έτσι χρειαζόμουν για την αποκατάσταση!... Αλλά αυτή είναι άλλη μεγάλη ιστορία!...

Και πάλι Χρόνια Πολλά και Καλά, και ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

Πάντα με ΑΓΑΠΗ,

Αναστ. Ι. Τριπολίτης

Αγγειοχειρουργός

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.