Πατροπαράδοτοι νόμοι προστάζουν οι τελευταίες επιθυμίες των ανθρώπων πριν το μεγάλο πέρασμα στην αντίπερα όχθη να εισακούονται. Και όταν μάλιστα, καλέ μας θείε, η δική σου επιθυμία ήταν τόσο εύκολη για μας, με όλη μας την καρδιά, μικρό αντίδωρο για την αγάπη που απλόχερα μας έδωσες, την πραγματοποιούμε τούτη την ώρα.
Γιατί εσύ, που τίποτα δεν κρατούσες για τον εαυτό σου και πλουσιοπάροχα χάριζες, γιατί εσύ που τιμούσες τους συγγενείς και υπεραγαπούσες τους φίλους σου, που κανέναν δεν ήθελες να βλάψεις στο ελάχιστο, αλλά σκορπούσες αγάπη και καλοσύνη, μου ανέθεσες αυτό μόνο, να διαβάσω τούτη την ώρα λίγα από τα γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή σου, αυτά της μεγάλης μάχης του Ρίμινι, όπως καταγράφονται σε ένα από τα ενημερωτικά των Ριμινιτών Δελτία.
Τα παράσημα, που με την ανδρεία σου απέσπασες, είναι μάρτυρες εδώ για όσα ολοζώντανα ήταν στη μνήμη σου και δεν έλειπαν ποτέ από τις διηγήσεις σου. Παιδί σχεδόν, εσύ ο μικρός γιος της πολυμελούς οικογένειας, μεγαλωμένος αβροδίαιτα μέσα σε αγάπη και αρχοντιά, αναγκάστηκες, όπως και τόσοι της ηλικίας σου νέοι, από τη φοβερή των Γερμανών κατοχή, να ανοιχτείς στις περιπέτειες και τους κινδύνους, από την Τουρκία, στην Κύπρο και ύστερα στη Μέση Ανατολή.
Και από το Λίβανο, όταν την άνοιξη του 1944 συγκροτήθηκε η "ΙΙΙ Ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία", να βρεθείς το Σεπτέμβριο στην Ιταλία, για τη μεγάλη μάχη του Ρίμινι, μία από τις σκληρότερες του πολέμου, όπου για δεκαπέντε μέρες μόνο από τις χερσαίες συμμαχικές δυνάμεις ρίχτηκαν 1.470.000 οβίδες πυροβολικού. Με την αποκοτιά της νιότης σου και τις μεγάλες αξίες της πατρίδας και της φιλίας στην καρδιά σου, έφτανες στην πρώτη γραμμή, ακόμα και για να φροντίσεις τους φίλους, που αυτό εσύ δεν το έλεγες, αλλά εκείνοι το αποκάλυψαν. Πόσα θα είδαν τα μάτια σου, πόσα θα ένιωσε η καρδιά σου αυτές τις συγκλονιστικές ώρες, που οι φωτιές ξεχύνονταν από παντού και ο θάνατος απλώνονταν σε κάθε γωνιά. Αλλά και τι απέραντη εθνική υπερηφάνεια όταν και εσύ κρατούσες την Ελληνική σημαία που υψώθηκε στο Δημαρχείο του Ρίμινι.
Τιμώντας τη μνήμη σου ζωντανεύουμε τα υπογραμμισμένα από σένα γεγονότα, όπως καταγράφονται σε δύο άρθρα του Δελτίου σας (αρ.98).
Στις 21 Σεπτεμβρίου του 1944 η ΙΙΙ Ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία αντικατέστησε την ΙΙΙ Καναδική. Οι γενναίοι άντρες της άρχισαν να αντικρίζουν τα κωδωνοστάσια των εκκλησιών του Ρίμινι και την υποβλητική μεγαλοπρέπεια του φρουρίου του Αγίου Μαρίνου. Με τη ραγδαία προέλασή τους κατέλαβαν το κέντρο της πόλης.
Ο Δήμαρχος τους παρέδωσε το Ρίμινι με επίσημο πρωτόκολλο, που συντάχθηκε στην ελληνική, ιταλική και αγγλική γλώσσα. Η Ελληνική σημαία, αυτή που σημειώνεις ότι εσύ με δύο άτομα κρατούσες, υψώθηκε στο Δημαρχείο και ολόκληρη η πόλη πέρασε στα χέρια της ΙΙΙ Ελληνικής Ταξιαρχίας. Το απόγευμα στην πλατεία της πόλης, σε επίσημη τελετή, αποδόθηκαν τιμές στις πολεμικές σημαίες των τριών ταγμάτων της Ταξιαρχίας.
Στις 27 Σεπτεμβρίου το 1ο Τάγμα επιτέθηκε αιφνιδιαστικά, διέσπασε τις γερμανικές γραμμές και, όπως ο ραδιοφωνικός σταθμός του Λονδίνου, δια στόματος Τσόρτσιλ ανακοίνωσε, «τάγμα Ελληνικόν, διαβάν τον ποταμόν Ρουβίκωνα, κατεδίωξε τον εχθρόν εις βάθος οκτώ χιλιομέτρων».
Έτσι η ελληνική δόξα του Ελ Αλαμέιν, της Τύνιδας και του Αιγαίου μεταφέρθηκε στο ιταλικό έδαφος, γράφοντας νέες ένδοξες σελίδες στην πολεμική ιστορία του έθνους μας κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι σκληροί πολεμικοί αγώνες της Ταξιαρχίας επί 44 ολόκληρες μέρες στο ιταλικό έδαφος, είχαν ως αντίτιμο τη θυσία 146 μαχητών και 310 τραυματιών.
Όμως οι Γερμανοί είχαν υποστεί εξουθενωτικό πλήγμα: πολεμικό υλικό, σπαρμένο σε όλη την έκταση του μετώπου, νεκροί και τραυματίες σωριασμένοι στα πεδία των μαχών. Ανάμεσα στην τραγική αυτή εικόνα, μυθικές οπτασίες ηρώων προέλασαν στο Ρίμινι. Σ’ αυτούς είχε εμπιστευθεί η ιστορική μοίρα το μεγάλο καθήκον αλλά και την ύψιστη τιμή να υψώσουν στην καρδιά της Ιταλίας τη γαλανόλευκη, άσπιλο σύμβολο του έθνους μας.
Οι κραταιοί μαχητές της ΙΙΙ Ελληνικής Ταξιαρχίας επιβεβαίωσαν με τις δάφνες και το αίμα τους την πίστη στις ηθικές αξίες που συνθέτουν την αξιοπρέπεια του ελεύθερου ανθρώπου. Το τρόπαιο εκείνο των Ριμινιτών ενέπνευσε θάρρος και εγκαρτέρηση στην υπόδουλη Ελλάδα, η οποία ερειπωμένη και πληγωμένη, ξεχείλιζε από τον πόθο της εθνικής απελευθέρωσης.
Το λιτό μνημείο των πεσόντων προβάλλει σήμερα στον τόπο που ενταφιάστηκαν οι μεγαλόφρονες εκείνοι εκπρόσωποι της σιδηράς γενιάς των νικητών του 1940-44.
Αυτούς λοιπόν τους φίλους και συναγωνιστές, εσύ ο τυχερός, που ο Θεός σε αξίωσε να φτάσεις στα γεράματά σου, θα ανταμώσεις τώρα.
Είμαστε περήφανοι για σένα, καλέ μας θείε.
Ώρα σου καλή.
Α.Κ.Λ.
Ιερός Ναός Μητροπόλεως Χίου 30/3/2013
facebook
youtube
instagram
X
