Ήταν το 1932 όταν ο τέταρτος από τους έξι γιούς του αιγνουσιώτη πλοιοκτήτη Διαμαντή Πατέρα, ιδρυτή του κραταιού σήμερα ομώνυμου ναυτιλιακού ομίλου, ο Στέφανος, επιστρέφει στην Ελλάδα μετά από λαμπρές μεταπτυχιακές και διδακτορικές χημικές σπουδές στη Βόνη της Γερμανίας. Σε αντίθεση με τους αδελφούς του Ιωάννη, Πανάγο, Παντελή, Κώστα και Νίκο, οι οποίοι ασχολούνται και διαπρέπουν στη ναυτιλία, ο Στέφανος Δ. Πατέρας στρέφεται προς το βιομηχανικό κλάδο, ιδρύοντας την ετερόρρυθμο εταιρία «Δρ. Στέφανος Δ. Πατέρας & Σία». Πρόκειται για τη «Βιομηχανία Βερνικιών και Χρωμάτων», την πολύ γνωστή και ισχυρή έως σήμερα βιομηχανική ομάδα με το διακριτικό τίτλο «ΒΙ.ΒΕ.ΧΡΩΜ.». Με τον ερχομό των προσφύγων, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και την ανταλλαγή πληθυσμών σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λωζάνης, ελαχιστοποιείται η διάθεση εκτάσεων γης για επιχειρηματική δραστηριότητα, γύρω από το μεγάλο λιμάνι του Πειραιά. Ο Στέφανος Πατέρας παρά ταύτα εξασφαλίζει και εξαγοράζει από τη ταπητουργία των αδερφών Παντελίδη οικόπεδο 2,5 στρεμμάτων στην Νίκαια. Εκεί στήνεται η νέα βιομηχανική μονάδα της Εταιρείας, πολύ κοντά στο Νοσοκομείο Αμερικανίδων Κυριών και δίπλα στο ρέμα Καναπιτσερή. Σκοπός της ΒΙ.ΒΕ.ΧΡΩΜ είναι η βιομηχανική παραγωγή, επεξεργασία, εισαγωγή, εξαγωγή και εμπορία κάθε είδους βερνικιών, χρωμάτων και πλαστικών υλών.
Μια λαμπρή διαδρομή
Η Εταιρεία εισέρχεται δυναμικά στην Ελληνική αγορά. Δημιουργεί δικό της δίκτυο καταστημάτων στις σημαντικότερες πόλεις της χώρας και συγκεκριμένα σε Αλεξανδρούπολη, Βόλο, Δράμα, Ηράκλειο, Θεσσαλονίκη, Ιωάννινα, Καβάλα, Καλαμάτα, Κέρκυρα, Κομοτηνή, Λαμία, Μυτιλήνη, Ξάνθη, Πάτρα, Πειραιά, Πόρτο-Λάγω, Ρέθυμνο, Ρόδο, Σάμο, Σύρο, Χανιά και Χίο. Γίνεται τακτικός προμηθευτής των υπ. Στρατιωτικών, Ναυτικών, Αεροπορίας, Συγκοινωνιών, όλων των σιδηροδρομικών και πολλών ακτοπλοϊκών εταιρειών καθώς και εργοστασίων κατασκευής αυτοκινήτων, επίπλων, βυρσοδεψείων και μεγάλων λιθογραφικών επιχειρήσεων. Αποσπά βραβεία και τιμητικές διακρίσεις σε διεθνείς εκθέσεις, από τη Θεσσαλονίκη έως την Τουλούζη και από τη Φλωρεντία έως τη Νίκαια της Γαλλίας. Το 1933, μόλις στη δεκαετία λειτουργίας του εργοστασίου της, στην «Building&ModernHomesIndustrialExhibition» του Λονδίνου διακρίνεται με τον τίτλο «MemberoftheJury, HorsConcours». Την περίοδο του Μεσοπολέμου, εξελίσσεται στη 2η ελληνική βιομηχανία χρωμάτων, με βασικό ανταγωνιστή της την χρωματουργία ΙΡΙΣ, στην Ελευσίνα και τη ΧΡΩ.ΠΕΙ. επί της οδού Πειραιώς.
Το εργοστάσιο ένα τυπικό βιομηχανικό μεσοπολεμικό σύμπλεγμα με σχετικά μικρούς κυβικούς ισόγειους όγκους, αναπτύχθηκε σε δύο αίθουσες συσκευασίας, αποθήκες πρώτων υλών, μηχανουργείο, αίθουσα «νιτρόλ», χημείο και αποθήκη ξηρών χρωμάτων, δύο μηχανοστάσια, γραφεία, αποδυτήρια προσωπικού, και τραπεζαρία προσωπικού, κατασκευασμένες σε δύο φάσεις. Η πρώτη σταδιακά από το 1932 έως το 1939 και η δεύτερη το 1949. Η εταιρεία παράλληλα συντηρούσε γραφεία και αποθήκη στην Αθήνα, στην οδό Καρύτση 6 αρχικά, ενώ αργότερα μετεγκαταστάθηκε στην οδό Νίκης 22.
Η Χρυσή εποχή του κλάδου των χρωμάτων
Στην Κατοχή το εργοστάσιο επιτάσσεται και λειτουργεί για λογαριασμό της κατοχικής κυβέρνησης, ενώ η οικογένεια Πατέρα αποχωρεί από τη διεύθυνση της επιχείρησης.Μετά την απελευθέρωση, οι εγκαταστάσεις της ΒΙ.ΒΕ.ΧΡΩΜ. εκσυγχρονίζονται με γερμανικά μηχανήματα και η εταιρεία κατακτά την πρώτη θέση στην αγορά των οικοδομικών χρωμάτων.Στη μεταπολεμική εποχή η νέα βιομηχανία χρωμάτων συνδέεται, για την ακρίβεια εξαρτάται στενά από την οικοδομική δραστηριότητα, όπως και άλλοι κλάδοι που αναπτύχθηκαν ως συμπληρωματικοί των κατασκευών. Ταυτόχρονα εξειδικεύεται σε χρώματα που χρησιμοποιούνται στις κατασκευές και στις βαφές των πλοίων, με όλο το στόλο της οικογενείας να βάφεται και να συντηρείται με τα χρώματα της ΒΙ.ΒΕ.ΧΡΩΜ. Η συμπληρωματικότητα προς τις κατασκευές είναι αυτή που επέτρεψε στη βιομηχανία βερνικιών και χρωμάτων να πραγματοποιήσει σχεδόν αλματώδη πρόοδο έτσι ώστε από το 1945 και για 30 περίπου χρόνια, να περάσει στη συνείδηση των συντελεστών της ως η χρυσή εποχή του κλάδου, έστω και αν η περίοδος έκλεισε με σημαντική κάμψη.
Το 1961 το εργοστάσιο τερματίζει τη λειτουργία του στην περιοχή και η θέση του εντάσσεται επίσημα στο σχέδιο πόλεως. Στον χώρο του εργοστασίου, ο οποίος επεκτείνεται πλέον έως την οδό Λάμπρου Τζαβέλλα, οικοδομείται εκπαιδευτικό κτίριο που σήμερα στεγάζει το 1ο Επαγγελματικό Λύκειο Νίκαιας «Παναγιώτης Γιαννάκης» και το 4ο Σχολικό Εργαστηριακό Κέντρο Πειραιά.
H Vivechrom σήμερα
Μετά τη Νίκαια, η εταιρεία μεταφέρεται το 1961 στη Μάνδρα Αττικής, σε νέες σύγχρονες εγκαταστάσεις και σε έκταση 100 στρεμμάτων, αποκτώντας την τεχνολογική πρωτοπορία του κλάδου στην Ελλάδα, ενώ 10 χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 1972, μετατρέπεται σε Ανώνυμη Εταιρεία με κεφάλαιο 55.000.000 δραχμές.
Το 1990 γίνεται μέλος της NOBEL INDUSTRIES μίας από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες χρωμάτων της Ευρώπης και της CHEMAGRA που αντιπροσωπεύει ομάδα διεθνών επενδυτών. H NOBEL INDUSTRIES από την πλευρά της συγχωνεύεται με την AKZO SA, τον ολλανδικό γίγαντα στα χημικά και δημιουργείται η AKZONOBEL, η μεγαλύτερη εταιρεία χρωμάτων στον κόσμο και μία από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες παγκόσμια στον κλάδο των χημικών.
Σήμερα η Vivechrom ενεργό μέλος της AKZONOBEL από την ηγετική θέση που σταθερά κατέχει στην ελληνική αγορά, συνεχίζει την ανοδική της πορεία με μοντέρνα οργάνωση, δυναμική ομάδα διοίκησης και ένα σημαντικό ανθρώπινο δυναμικό 225 εργαζομένων. Η εταιρία διαθέτει το μεγαλύτερο και αποτελεσματικότερο δίκτυο διανομής με περισσότερα από 2.000 σημεία πώλησης, εξυπηρετώντας έτσι κάθε γωνιά της ηπειρωτικής και νησιωτικής Ελλάδας.
Πηγές: 1. Βεράνης Γ.: «100memories», Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Αθήνα 2. Δρίτσα Μ. (1995): «Το χρώμα της επιτυχίας», Αθήνα 3. Αρχείο Vivechrom (https://www.vivechrom.gr/. 4. Ιστοσελίδα Ιδρύματος Ιωάννη Δ. Πατέρα http://paterasfoundation.gr/
facebook
youtube
instagram
X
