Με αφορμή τις δηλώσεις του Πρόεδρου της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών σχετικά με τα κατώτερα πληρώματα στην ποντοπόρο ναυτιλία θα ήθελα να παραθέσω μερικές σκέψεις.
Καταρχάς ακούστηκε ότι θέλουν να προσλάβουν Έλληνες με μισθούς φιλιπινέζων, την στιγμή που ο Έλληνας αξιωματικός στα ποντοπόρα παίρνει ήδη μισθό φιλιπινέζου και ακόμα λιγότερο. Όχι δεν τα έχω χάσει. Ο Έλληνας λοιπόν με τις κρατήσεις που έχει από την εφορία και ασφάλεια του βάζει στην τσέπη περίπου 200-300 ευρώ λιγότερα το μήνα! Δεν θα κάνω τον δικηγόρο των εφοπλιστών, αλλά το μεγάλο πρόβλημα που κανείς δεν αγγίζει στην πραγματικότητα είναι αυτό. Οπότε για ποιους μισθούς φιλιπινέζων μιλάμε όταν ήδη παίρνουμε τέτοιους λόγω των τελευταίων κυβερνήσεων;
Καταλαβαίνω ότι πολλοί συνάνθρωποι μας υποφέρουν και θα ήθελαν να ταξιδέψουν στην ποντοπόρο ναυτιλία. Βέβαια παρόλα τα όσα λέγονται, του τύπου ότι αντί να κάθονται οι νέοι στις καφετέριες καλύτερα να μπαρκάρουν για 1.200 ευρώ, εγώ θα διαφωνήσω με αυτό το σκεπτικό. Το να μπαρκάρει βέβαια κάποιος πρώτη φορά και φυσικά δεν μπορεί και δεν αξίζει να πάρει τα χρήματα που παίρνει κάποιος πιο έμπειρος, όταν όμως είναι φτασμένος ναύτης π.χ. τα 1.200 ευρώ δεν είναι τίποτα. Δεν θα κάτσω να πω πόσα θα πρέπει να πάρει αλλά αυτά είναι λίγα. Μπορεί οι δημοσιογράφοι ή κάποιοι άλλοι οι οποίοι γράφουν αυτές τις απόψεις στο διαδίκτυο να νομίζουν ότι τα χρήματα είναι ικανοποιητικά, θα πρέπει όμως να γνωρίζουν ότι η δουλειά στη θάλασσα είναι δύσκολη και δεν μπορεί να εξισωθεί με την εργασία στη στεριά. Αν δεν το έχεις ζήσει δεν ξέρεις.
Ο ναυτικός θα πρέπει να κάνει τεράστιες θυσίες για να πάρει αυτά τα χρήματα και πολλές φορές να φτάσει στα όρια του όταν βρίσκεται στο καράβι, με σκοπό πάντα να φέρει το έργο του εις πέρας. Από αυτά καταλαβαίνουμε ότι θα υπάρξουν στιγμές στο καράβι που θα πρέπει να ζοριστεί αφάνταστα, κάτι που σημαίνει ότι θα πρέπει να έχει ισχυρό κίνητρο γι’αυτό που κάνει. Ο φιλιπινέζος το κίνητρο το βρίσκει στα πολλά χρήματα που παίρνει σε σχέση με το βιοτικό επίπεδο της χώρας του και φυσικά στις συνθήκες διαβίωσης στο καράβι, που για πολλούς είναι καλύτερες από ότι πίσω στην πατρίδα τους.
Του Έλληνα ναυτικού των 800-1200 ευρώ τι κίνητρο του δίνεται ώστε να υπερβάλλει εαυτό εκεί που θα χρειαστεί; Προφανώς πολύ μικρό ώστε να τον κάνει δημόσιο υπάλληλο στο καράβι. Αμ αυτό όμως δεν γίνεται γιατί στο καράβι άμα δεν δώσεις το κάτι παραπάνω προκοπή δεν γίνεται…
Από την άλλη δεν μπορώ να καταλάβω και κάτι. Πώς είναι δυνατόν να μην υπάρχει ούτε ένας Έλληνας ναυτικός από τα κατώτερα πληρώματα στην ποντοπόρο ναυτιλία (εντάξει για να μην είμαι και απόλυτος υπάρχουν κάποιοι ελάχιστοι, μετρημένοι στα δάκτυλα) και κάποιοι να κάθονται και να μιλάνε για συλλογικές συμβάσεις… Μα αφού κανέναν Έλληνα δεν πρόκειται να πάρουν με το υπάρχον καθεστώς, για τι πράγμα λοιπόν προσπαθούν κάποιοι; Ας αφήσουν λοιπόν τον καθένα να κάνει την επιλογή του αφού, ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ, ελπίδα να προσληφθούν κατώτερα πληρώματα βάσει των συλλογικών συμβάσεων δεν υπάρχει. Το λένε ξεκάθαρα οι εφοπλιστές και κανείς συνδικαλιστής δεν μπορεί και ούτε πρόκειται να κάνει κουμάντο στις επιχειρήσεις τους.
Όπως είπε ο κ. Βενιάμης υπάρχουν και ειδικότητες οι οποίες παίρνουν αρκετά χρήματα στο καράβι και θα μπορούσαν άνετα οι Έλληνες να τις καταλαμβάνουν. Μία που έρχεται σε όλους μας στο μυαλό είναι π.χ. ο ηλεκτρολόγος. Δεν θα μπορούσαμε ας πούμε να έχουμε 2.000-3.000 Έλληνες ηλεκτρολόγους στα ελληνικά καράβια; Και φυσικά θα μπορούσαμε να έχουμε, ενώ τα οφέλη από κάτι τέτοιο θα ήταν πολλά εκατομμύρια σε εισροή χρημάτων στη χώρα μας και έμμεσα (φόρους) και άμεσα (τα χρήματα που φέρνει και σπαταλά ένας ναυτικός στην Ελλάδα).
Η αλήθεια λοιπόν είναι πάντα κάπου στη μέση.
Οι ενώσεις
Το άλλο που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί θα πρέπει να έχουμε ένα τόσο μεγάλο αριθμό ενώσεων, οι οποίες χωρίζονται ανάλογα την ειδικότητα. Όλοι ναυτικοί δεν είμαστε ρε παιδιά; Γιατί να διαχωρίζουμε μηχανικούς, πλοιάρχους, ναύτες κτλπ; Ακόμα γιατί πρέπει σώνει και καλά να κομματικοποιούμε τα πάντα; Και γιατί οι πρόεδροι που εκπροσωπούν εμένα σα ναυτικό και θα πρέπει να έχουν ως μοναδικό σκοπό την διαφύλαξη των συμφερόντων και δικαιωμάτων μου, να υποστηρίζουν κάποιο πολιτικό χώρο; Και γιατί τα ίδια πρόσωπα να μπορούν να εκλέγονται για πολλά πολλά χρόνια συνεχόμενα; Δεν θα έπρεπε να υπήρχε ένα πλαφόν σε αυτό, ώστε μία ένωση να δείχνει ποιο αξιόπιστη στο ναυτικό κόσμο που εκπροσωπεί; Αυτά τα ερωτήματα είναι από καπνιστήρια πλοίων και από ανθρώπους οι οποίοι βρίσκονται στα καράβια πολλές δεκαετίες, και δεν είναι κάτι το οποίο αναφέρω μόνο εγώ.
Η μεγάλη ευκαιρία των Ελλήνων να ξαναγυρίσουν στα καράβια
Είναι μία μοναδική ευκαιρία να έρθουν και πάλι οι Έλληνες ναυτικοί στα καράβια. Πέρα από την οικονομική κρίση που βιώνει όλη η χώρα τα τελευταία χρόνια, η οποία και φυσικά παίζει καταλυτικό ρόλο στο να πρέπει να έρθει ο Έλληνας και πάλι στα καράβια, υπάρχει και κάτι άλλο το οποίο πιστεύω έχει αρχίσει και γίνεται αντιληπτό και από τις ναυτιλιακές εταιρείες, γιατί από τους ναυτικούς έχει γίνει αντιληπτό εδώ και αρκετά χρόνια.
Κάποτε τα καραβιά τα οποία ήταν στην κυριολεξία παλιατζούρες χρειαζόντουσαν ανθρώπους με δύναμη, κάτι το οποίο το είχαν οι παλιοί Έλληνες ναυτικοί. Ένας Έλληνας λένε έκανε 3-4 φιλιπινέζους. Οι εποχές άλλαξαν, τα καράβια εκσυγχρονίστηκαν και δεν είχαν πλέον την δουλειά που είχαν παλαιότερα, οπότε οι φιλιπινέζοι μπορεί να ήταν κατώτεροι των Ελλήνων άλλα σε σχέση με τον μισθό τους κρίθηκαν καταλληλότεροι, αφού οι απαιτήσεις είχαν μειωθεί. Τα τελευταία όμως χρόνια οι έλευση των ηλεκτρονικών μηχανών, του ECDIS και γενικότερα των υπολογιστών και της εποχής που διανύουμε, όπως επίσης και τις απαιτήσεις (διαφορετικές από ότι στο παρελθόν) και τους τόσους κανονισμούς που πρέπει να ακολουθήσουμε -τα οποία έχουν αντίκτυπο και στα κατώτερα πληρώματα- θεωρώ ότι το επάγγελμα του ναυτικού έχει γίνει αρκετά απαιτητικό και έχει περάσει σε νέα φάση.
Βλέπω ότι οι Έλληνες μπορούν και ακολουθούν την εποχή των ηλεκτρονικών υπολογιστών όπως επίσης και οι Ουκρανοί, οι οποίοι όμως δεν είναι και φθηνοί… Οι Φιλιπινέζοι όμως φαίνεται ότι προς το παρόν δεν μπορούν ή δεν θέλουν να προσαρμοστούν και να κατανοήσουν την τεχνολογία όπως την κατανοούν οι Έλληνες και οι Ουκρανοί. Επίσης είναι κοινό μυστικό πλέον πως οι Φιλιπινέζοι έχουν αρχίσει και συμπεριφέρονται δημοσιοϋπαλληλικά… Κάνουν τα minimum και πολλές φορές ούτε και αυτά, επιπτώσεις στο μισθό τους ή ενδεχόμενο να χάσουν την δουλειά τους δεν υπάρχει από αυτή την στάση τους και φυσικά όλα πέφτουν στο κεφάλι του Έλληνα αξιωματικού. Δεν λέω ότι όλοι δεν κάνουνε, γιατί υπάρχουν και φιλιπινέζοι οι οποίοι ξεχωρίζουν, απλά το ποσοστό αυτών είναι μικρό και συνεχίζει και μειώνεται συνεχώς.
Θεωρώ λοιπόν ότι είναι μία σημαντική ευκαιρία οι αρμόδιοι να βάλουν όλοι νερό στο κρασί τους και να τα βρουν, προς όφελος του ναυτικού, της ελληνικής οικογένειας και της ελληνικής οικονομίας.
ΠΗΓΗ: e-nautilia.gr
Ειδήσεις σήμερα
Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.
Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.
facebook
youtube
instagram
X
