«Καλή σχολική χρονιά» ή «Ο Θεός να βάλει το χέρι του»;

Παιδεία σε λογική Survivor: «Καλή σχολική χρονιά» ή «Ο Θεός να βάλει το χέρι του»;

Καθώς λοιπόν ολοκληρώθηκαν οι … θεαματικές κυβερνητικές παρεμβάσεις για το εκπαιδευτικό έτος που μας περιμένει με «ανοιχτές αγκάλες» (αναβολή μιας εβδομάδας στην έναρξή του, μάσκες, φανταχτερά παγουρίνο , τέλεση του Αγιασμού ανά τμήμα (!) και, γενικώς, «Άγιος ο Θεός, Άγιος ισχυρός…»)  θα φαινόμασταν εκτός τόπου και χρόνου αν ευχόμασταν κι εμείς με τη σειρά μας: «Καλή σχολική χρονιά!». Οι εκπαιδευτικοί ειδικά – όπως και σειρά, βέβαια, άλλων κλάδων εργαζομένων που δοκίμασαν ήδη στο πετσί τους τα κυβερνητικά δείγματα «κοινωνικής πρόνοιας» - προσερχόμαστε στις αίθουσες ως «μονομάχοι σε αρένα επιβίωσης», σε μια συγκυρία όπου:

·Η Ελλάδα υπήρξε η μοναδική χώρα της Ε.Ε. που αύξησε τον Μ.Ο. των μαθητών ανά τάξη, σε περίοδο αλματώδους έξαρσης του covid 19.

·Η υπουργός δικαιολογεί τις ολέθριες επιλογές της με σοφιστείες που εξομοιώνουν τις            συνθήκες διδασκαλίας στην ακριτική επαρχία με αυτές στα μεγάλα αστικά κέντρα (με την περίφημη ατάκα για «μέσο όρο 17 μαθητών ανά τάξη») – από τις κλασσικές περιπτώσεις όπου η μαθηματική επιστήμη τίθεται στην υπηρεσία του άκρατου λαϊκισμού…

·Δεν υπήρξε η παραμικρή πρόνοια για αύξηση προσλήψεων εκπαιδευτικών, καθαριστών/-τριών, σπάσιμο τάξεων με αξιοποίηση κι άλλων χώρων (πρωινή - απογευματινή λειτουργία), αύξηση διαλειμμάτων λόγω έκτακτων υγειονομικών συνθηκών κλπ. Τα περισσότερα από αυτά τα μέτρα, σε διαφορετικούς συνδυασμούς και μείγματα, εφαρμόζονται φέτος σχεδόν σε κάθε χώρα της Ε.Ε. Εδώ πάλι «διδάσκουμε πολιτισμό» και τα απαξιώνουμε…

Ο covid 19 για άλλη μια φορά χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για ξεδιάντροπα παιχνίδια στις πλάτες των εργαζομένων. Μετά τα αίσχη στην υγεία (όπου δεν αποσύρονται – έστω προσωρινά – από την εργασία τους ούτε όσοι νοσοκομειακοί έχουν ασθενήσει!),  με αντίστοιχη παροιμιώδη αναλγησία αντιμετωπίζονται και τα κρούσματα στον χώρο της εκπαίδευσης: αντί να ακολουθηθούν τα αναγκαία υγειονομικά πρωτόκολλα για την χαρτογράφηση των κρουσμάτων και την υγειονομική προστασία των σχετιζόμενων σχολικών μονάδων, επιχειρείται ο εκφοβισμός όσων απαιτούν σοβαρά μέτρα και υιοθετείται ξεδιάντροπα η λογική «Όποιοι αντέξετε, για τους άλλους δε θα μπορέσουμε!»…

Η συγκυρία γίνεται «πεδίο δόξης λαμπρόν» και για τις νεοφιλελεύθερες κουτοπονηριές των ιθυνόντων: σερβίρεται ως λογικό σενάριο η μεθόδευση για…αναπληρωτές που θα προσληφθούν με τρίμηνες συμβάσεις (πρωτοποριακή, πράγματι, διάσταση στην έννοια του «εργαζόμενου-λάστιχο»).

Τα σημεία των καιρών δικαιολογούν όντως την συλλογική κατάθλιψη: η αρμόδια για την χάραξη της πολιτικής που φιλοδοξεί να…αναβαθμίσει την Παιδεία στον τόπο μας, μετά το «ορεκτικό του Ιουνίου» με τομές όπως ο εξοβελισμός της Τέχνης από τα σχολεία, δε βρίσκει κανένα πρόβλημα στο να εγκαινιάσει το  σχολικό έτος με την παρέλαση από τηλεπρωινάδικο ιδιωτικού καναλιού, όπου διαφημίζει ανενδοίαστα ως σοβαρά πολιτικά μέτρα τις μάσκες και τα…παγουρίνο της χορηγού ιδιωτικής εταιρίας!

Τίποτε το τυχαίο και το μεμονωμένο δεν υπάρχει βέβαια σε όσα ζούμε: όταν η πολιτική ηγεσία του τόπου εμφορείται από τέτοιο επίπεδο παιδείας, αισθητικής και πολιτισμού, ώστε ο Πρωθυπουργός της χώρας να τα βάζει με τους πρόσφυγες, επειδή διεκδικούν το δικαίωμα να…μην πεθάνουν, τι το παράξενο υπάρχει στο να ταυτίζεται η πολιτική του υπουργείου Παιδείας με..το τηλεμάρκετινγκ;

Οι αυτοδιοικητικές αρχές του τόπου θα προσφέρουν ουσιαστική υπηρεσία στην εκπαίδευση, αν αποφύγουν την τυφλή μίμηση της νοοτροπίας που περιγράψαμε, ανεξάρτητα από τις πολιτικές τους πεποιθήσεις: για παράδειγμα, είναι αυτονόητο πως το πεδίο πρόσληψης σχολικών καθαριστών/-τριών κι εκπαιδευτικών δεν πρέπει επ’ ουδενί να μετατρέπεται σε «ευκαιρία» καλλιέργειας πελατειακών σχέσεων.

Οι εκπαιδευτικοί, τέλος, έχουμε χρέος απέναντι στον εαυτό μας, τη συνείδησή μας και το χρέος που απορρέει από την ιδιότητά μας να είμαστε έτοιμοι για πολύ σθεναρούς κοινωνικούς αγώνες  - πολύ πιο ανυποχώρητους από αυτούς που έχουμε δώσει τα τελευταία χρόνια σαν κλάδος: διακυβεύονται η υγεία κι η επιβίωσή μας, η υγεία των παιδιών μας, η ανάγκη να διαφυλάξουμε με κάθε τίμημα την οπτική της Παιδείας ως δημόσιου αγαθού («να σώσουμε οτιδήποτε, αν σώζεται»). Γνώμη μας είναι ότι σε διάφορες περιστάσεις τα τελευταία χρόνια σταθήκαμε υποδεέστεροι των περιστάσεων, κυρίως ως προς την ετοιμότητά μας να αγωνιστούμε για τα ουσιώδη. Είναι καιρός να συνδράμουν και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες του κλάδου, ώστε αυτή η κατάσταση να αντιστραφεί.

Η ώρα «μηδέν» έχει φτάσει -  τα περιθώρια στένεψαν απελπιστικά!

Οι εκπαιδευτικοί της Χιακής Συμπολιτείας

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.