Υπάρχει μέλλον για τους νέους στην Ελλάδα;

Πώς νιώθει ένας νέος άνθρωπος σε μια ανεπτυγμένη χώρα του εξωτερικού σήμερα;

Σίγουρα μπορεί να κάνει μεγάλα όνειρα. Ζώντας σε μια ελεύθερη αγορά, έχει πολλές επιλογές. Θα σπουδάσει ακριβώς αυτό που επιθυμεί να κάνει ως επάγγελμα στο πανεπιστήμιο και μετά, θα εισέλθει σε μια δυναμική αγορά εργασίας, όπου θα ρισκάρει, θα εργαστεί σκληρά, θα κουραστεί, αλλά θα ανταμειφθεί για τον κόπο του. Νιώθει παραγωγικός και δημιουργικός. Γίνεται αυτόνομος και ανεξάρτητος και έχει τα θεμέλια να ξεκινήσει μια δική του οικογένεια. Εν ολίγοις, πολύ απλά, θερίζει αυτό που σπέρνει.  

Αντίθετα… Πώς νιώθει ένας νέος άνθρωπος στην Ελλάδα σήμερα;

Σίγουρα είναι απ’ τους πιο μορφωμένους στην παγκόσμια κατάταξη. Έχει αγωνιστεί για να βγάλει τη βασική σχολική του θητεία, να ολοκληρώσει πανεπιστημιακές σπουδές, ξένες γλώσσες και πιθανότατα, μεταπτυχιακά διπλώματα. Μόλις είναι έτοιμος, όμως, να ανοίξει τα φτερά του, να μπει στον εργασιακό χώρο και να αποδεσμευτεί από την οικογένεια του, τότε τον χτυπάει η θλιβερή πραγματικότητα που ζούμε… οι ατελείωτες σειρές ανεργίας, η μάχη για μια θέση με ελάχιστες αποδοχές και συνέχεια τρικλοποδιές και τείχη. Αν είναι απ’ τους τυχερούς που βρίσκουν δουλειά, αντιμετωπίζει έναν χαμηλό μισθό και περιορισμένες ευκαιρίες για επαγγελματική ανέλιξη. Είναι αναγκασμένος να καθυστερήσει τη δημιουργία οικογένειας, να παίρνει οικονομική βοήθεια από την οικογένεια του και να είναι κολλημένος στην ίδια κατάσταση για χρόνια των χρονών. Οι απογοητεύσεις έρχονται η μια μετά την άλλη.

Δυστυχώς, τα νούμερα επιβεβαιώνουν αυτή την τραγική ιστορία. Ενώ η ανεργία στην Ελλάδα αγγίζει το 25%, η ανεργία των νέων είναι κοντά στο 60%. Από τότε που ξεκίνησε η κρίση, περίπου 1 εκατομμύριο θέσεις εργασίας έχουν χαθεί, αναγκάζοντας σχεδόν 200,000 απόφοιτους να εγκαταλείψουν τη χώρα, αναζητώντας εργασία στο εξωτερικό. Αυτό είναι ιδιαίτερα επιβλαβές για μια χώρα που έχει πληθυσμό μόλις 11 εκατομμυρίων κατοίκων. Επί προσθέτως, οι δημοσκοπήσεις κάνουν λόγο για ένα ποσοστό της τάξης του 76% των εφήβων, οι οποίοι ήδη σκέφτονται για σπουδές ή εργασία εκτός Ελλάδος. Πράγμα που βγάζει νόημα, αν δούμε μια πρόσφατη έρευνα του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), η οποία εξηγεί ότι μπορεί να χρειαστεί έως και τέσσερεις γενιές ή 120 χρόνια για ένα παιδί μιας φτωχής οικογένειας στην Ελλάδα για να φτάσει να κερδίζει εισόδημα ίσο με το μέσο όρο.

Υπό αυτές τις συνθήκες, μπορεί, τελικά, να υπάρξει μέλλον για τους νέους στην Ελλάδα; Τι πρέπει να γίνει για να υπάρξει προοπτική;

Σαφώς και μπορεί να υπάρξει ένα λαμπρό μέλλον για τους νέους στην Ελλάδα. Όμως, για να υπάρξει προοπτική πρέπει να νομοθετήσουμε πολιτικές που θα δίνουν σε όλους την ευκαιρία να πετύχουν. Να δημιουργήσουμε ένα σύγχρονο επιχειρηματικό οικοσύστημα, όπως υπάρχει και σε πολλές άλλες ελεύθερες αγορές.

Συγκεκριμένα, πρέπει 1) να μεταρρυθμίσουμε τις υφιστάμενες φορολογικές πολιτικές (tax reform) για να ενθαρρύνουμε την ανάπτυξη νέων επιχειρήσεων (startups), 2) να αναπτύξουμε πακέτα κινήτρων για την προσέλκυση και τη διατήρηση ταλαντούχων ανθρώπων, 3) να χαλαρώσουμε τους κανονισμούς (deregulation) για να προωθήσουμε την ανάπτυξη σε μεγάλους δυνητικούς τομείς, 4) να δημιουργήσουμε μια ηλεκτρονική θυρίδα (an online one-stop-shop) για την απλούστευση των κυβερνητικών αλληλεπιδράσεων, 5) να ενθαρρύνουμε τις επενδύσεις επιχειρηματικού κεφαλαίου (venture capital), 6) να ενισχύσουμε τα συνεργατικά δίκτυα και 7) να βοηθήσουμε τα πανεπιστήμια να ενθαρρύνουν την επιχειρηματικότητα μεταξύ των φοιτητών.

Το Κέντρο Επιχειρηματικών Σπουδών στο πανεπιστήμιο Stanford University, για παράδειγμα, βοηθάει τους μαθητές να αναπτύξουν και να δοκιμάσουν νέες ιδέες για εμπορευματοποίηση, φιλοξενεί διαλέξεις και συνέδρια δικτύωσης, παρέχει πρόσβαση στους χώρους εργασίας του, διοργανώνει ημέρες καριέρας (career day) και προωθεί πρακτική άσκηση με τοπικές εταιρίες (internships), τα οποία όλα είναι εξαιρετικά σημαντικά.

Άλλο παράδειγμα μιας τέτοιας οικονομικής πολιτικής είναι της Ιρλανδίας, η οποία, το 2003 θέσπισε ένα χαμηλό συντελεστή φορολογίας εταιριών ύψους 12.5%, πίστωση 25% στις δαπάνες έρευνας και ανάπτυξης (Ε&Α) και ευνοϊκούς κανονισμούς σχετικά με την πνευματική ιδιοκτησία. Αυτό είχε ως άμεσο θετικό αποτέλεσμα, πλήθος Αμερικάνικων εταιριών, όπως η Google, η FaceBook, η Amazon και η Microsoft, να μεταφέρουν επιχειρήσεις στη χώρα την επόμενη κιόλας χρονιά. 

Ομοίως, το Ισραήλ μείωσε τον συντελεστή της εταιρικής φορολογίας και τώρα φιλοξενεί πάνω από 300 κέντρα Ε&Α, όπως των κολοσσιαίων εταιριών Apple, eBay, HP, IBM, Intel, κτλ.

Αξίζει πραγματικά να διαβάσετε, επίσης, την ενδιαφέρουσα πρόσφατη έκθεση του Boston Consulting Group, η οποία προτείνει να υπάρχει ένας κατ΄αποκοπή φόρος εισοδήματος 15% για την προσέλκυση ομογενών και τις επενδύσεις τους, καθώς και έκπτωση 50% επί του εισοδήματος από επενδύσεις μέχρι €100.000 ανά φορολογικό έτος.    

Η αλήθεια είναι, λοιπόν, πως λύσεις υπάρχουν. Δεν είναι ανάγκη η Ελλάδα να διώχνει τα παιδιά της και να βασανίζει τις επιχειρήσεις της. Μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα πολύ λαμπρό μέλλον για τους νέους μας, εφαρμόζοντας εφικτές οικονομικές πολιτικές και δημιουργώντας ένα μοντέρνο επιχειρηματικό οικοσύστημα. Προσωπικά, δεν δέχομαι να πάει χαμένη καμία γενιά των Ελλήνων. Μπορούμε καλύτερα και θα πράξουμε καλύτερα.  

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.