«Να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει...»

Η συμμετοχή σε μια συνάντηση Ελλήνων και Τούρκων πολιτών, απογόνων προσφύγων και ανταλλαγέντων της Καταστροφής του 1922 και της Σύμβασης για την ανταλλαγή των πληθυσμών στη Λωζάννη το 1923 στη Σμύρνη, βοηθούσης και της επελαύνουσας «Μπάρμπαρα» με έστειλε στη Χίο. Ε από το να αποκλειστώ στη Σμύρνη (όχι που θα με χάλαγε δηλαδή) σκέφτηκα καλύτερα να αποκλειστώ επί ελληνικού εδάφους να απολαμβάνω με την ησυχία μου τις κατά την Ελληνική τηλοψία προκλήσεις του Ερντογάν.

Για την ιστορία και μόνο στην κατ’ εξοχήν κοσμική και φανατικά αντιερντογανική Σμύρνη, για τις προκλήσεις ουδείς γνωρίζει πέραν κάποιων «ψεκασμένων» που με τους αντίστοιχους στην Ελλάδα μια χαρά θα μπορούσαν να συνεννοηθούν ου μην αλλά και δια της αλληλοεξόντωσης.  Σαββάτο 4 Φεβρουαρίου νωρίς το απόγευμα λοιπόν αναχωρώ μέσω Τσεσμέ λίγο πριν χτυπήσει το καρσινό τη Χίο λιμάνι της Μικρασίας ο ανεμοστρόβιλος (συνέβη και αυτό) μαζί με αρκετούς ακόμα Έλληνες που αναχωρούν για τον ίδιο ακριβώς με εμένα λόγο. Αντίστοιχη εκκένωση γίνεται και από τη Χίο από πολλαπλάσιους ημών Τούρκους που κάθε Σαββατοκύριακο κατά εκατοντάδες περνούν στο νησί των «εχθρών» να φάνε, να πιούνε και να περάσουν καλά.

Στη Χίο μαθαίνω ότι με λίγη ταλαιπωρία μπορώ να φτάσω στη Μυτιλήνη. Το προγραμματισμένο λέει για τα χαράματα της Δευτέρας καράβι από Πειραιά στη Μυτιλήνη μέσω του λιμανιού των Μεστών θα γίνει στις 4 τα χαράματα της Κυριακής. Το δρομολόγιο πήγε ένα 24ωρο πριν προκειμένου να εξυπηρετηθούν όσοι έπρεπε να μετακινηθούν.

Με εισιτήριο 19 ευρώ στη 1 μετά τα μεσάνυχτα εν μέσω καταιγίδας κατεβαίνω στο σταθμό των υπεραστικών ΚΤΕΛ στο λιμάνι απ’ όπου θα αναχωρούσε λέει λεωφορείο για το σε απόσταση 40 χιλιομέτρων λιμάνι των Μεστών στη δυτική πλευρά του νησιού. Απορία πρώτη. Γιατί στη 1 μετά τα μεσάνυχτα σκέφτηκα αφού το καράβι θα αναχωρήσει στις 4; 

Δε βαριέσαι «χαζοξενύχτι» θα κάνουμε.... 

1 παρά 15 για να είμαι συνεπής φτάνω με την ομπρέλα μου και τη βαλίτσα μου στο σταθμό επιβατών του ΚΤΕΛ. Ένας εντυπωσιακός πάλαι ποτέ, χώρος έξω από τον οποίο περνώντας αργά το απόγευμα είδα μια ευάριθμη ομάδα παππούδων να καπνίζουν και να πίνουν καφέ!

Δε βαριέσαι (Νο2) σιχαίνεσαι τη μυρωδιά του καπνού εδώ και 10 χρόνια που το έκοψες το ρημάδι προσχωρώντας στις τάξεις των αντικαπνιστών με φανατισμό γενιτσάρου, αν μη τι άλλο θα γλυτώσουμε την καταιγίδα και την παγωνιά...

Αμ δε... Κλειστή η αίθουσα επιβατών. Στο περίμενε να ανοίξει η αίθουσα ή να έρθει το λεωφορείο κι ενώ η καταιγίδα μαίνονταν η ώρα πήγε 2! Μια ώρα με μια κυρία από τη Λέσβο που αναχωρούσε από το νησί όπου είχε πάει για να επισκεφθεί το γιό της που σπουδάζει εκεί κι έναν κύριο, οδηγό που πήγαινε στα Μεστά για να βγάλει από το καράβι ένα φορτηγό ψυγείο!  

Σε ένα υπόστεγο και οι τρεις καθότι «η βρόχα έπεφτε» ανταλλάσαμε πληροφορίες, τι πληροφορίες δηλαδή αφού κανένας από όσους γινόταν κατορθωτή μια επικοινωνία, δεν είχε κάτι να μας πει.

Στις 2 και 10 εμφανίζεται το λεωφορείο. Για να πάς στα Μεστά πρέπει να βγάλεις εισιτήριο. 4,30 ευρώ για τη διαδρομή Χίος – Μεστά! Άρα το εισιτήριο δεν έχει 19 ευρώ. Έχει κάπου 20% περισσότερο. Και χωρίς μεταφορικό ισοδύναμο αυτά τα 4,30. Αστειεύομαι.... Γιατί για τα 19 έχουν μεταφορικό ισοδύναμο;

Δε βαριέσαι (Νο 3) να πάμε στα Μεστά. Να τελειώνουμε.

Αμ δε (ξανά)... 

Έχετε πάει στα Μεστά; Το λιμάνι είναι στην περιοχή των Μεστών. Καμία σχέση (δυσφημιστική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η ονομασία) του λιμανιού με το πανέμορφο μεσαιωνικό χωριό της Χίου.

Το λιμάνι είναι ένα τεράστιο τσιμεντένιο «νταμπάνι» (επίπεδος μεγάλος χώρος, για τους μη Λέσβιους) χωρίς την παραμικρή υποδομή. Χωρίς ένα χώρο να βάλεις το κεφάλι σου. Για Λιμεναρχείο το αυτοκίνητο του Λιμενικού Σώματος, για αίθουσα επιβατών  το λεωφορείο και για... τουαλέτα, το χάος. «Όπου μπορείς ξαλάφρωσε» είναι η απάντηση που λαμβάνεις καθότι του ήχου της συνεχούς βροχής βοηθούσης  κάποια στιγμή χρειάζεσαι και μια τουαλέτα βρε αδερφέ. «Και πού μπορώ;» σκέφτεσαι μέσα στη βροχή, στο πουθενά, δε μπορείς αποφασίζεις και κάνεις το σταυρό σου μη χρειαστείς και τίποτα άλλο δηλαδή.

Δε βαριέσαι (Νο 4) κατά τις 3,30 εμφανίζεται το καράβι, το λεωφορείο πρέπει μέσα στη βροχή να εκκενωθεί για να μπουν σε αυτό οι αφικνούμενοι εκ Πειραιώς ταλαίπωροι...

Με τούτα και με τα άλλα μπαίνεις μούσκεμα στο καράβι, το μέγα έργο της κατασκευής του λιμανιού που όμως δεν λειτουργεί επιτελέσθη... Καθώς και το τρισμέγιστο έτερο της επίσκεψης στην τουαλέτα! Τρεις ώρες αναμονή σκέφτεσαι, καλά πάμε από προστάτη! 

Πάμε και στα σοβαρά τώρα. Διότι περί τούτων το δε βαριέσαι δεν ισχύει.

Το λιμάνι των Μεστών καλώς και κατασκευάσθηκε. Εκεί επέλεξαν οι εν Χίω κρατούντες εκεί το έφτιαξαν. Σύντομα όμως κατανοήθηκε ότι το λιμάνι της Χίου, που αποτελεί χώρο «crash test» των πλοίων της γραμμής εξυπηρετεί πολλούς και διάφορούς μαζί και πολλές και διάφορες τσέπες. Κάπως έτσι εγκαταλείφτηκε. Έρχεται όμως το «κουτοφραγγέϊκο» της Ευρωπαϊκής Ένωσης που πλέρωσε για δαύτο και λέει αφού δε το χρησιμοποιείται φέρτε πίσω τους παράδες.

Κάπως έτσι μια φορά την εβδομάδα μη τύχει και θιγούν οι θιγόμενοι από τη λειτουργία της χαβούζας που αποκαλείται λιμάνι Χίου καταταλαιπωρείται και κάποιος  σαν και του λόγου μου που φτάνει στον προορισμό του βρεμένος στην καλύτερη περίπτωση λόγω βροχής. Διότι ενίοτε μπαίνει στο καράβι και.... κατουρημένος!

Δε βαριέσαι θα μου πείτε. Σωστά. Εδώ τόσα και τόσα αντέχουμε. Το λιμάνι των Μεστών και ό,τι κρύβεται από πίσω του (μικρών τε και μεγάλων) θα μας προσκαλέσει εντύπωση;   

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.