Επετειακές εκδηλώσεις “Μνήμης Μικρασίας” έγιναν (και θα γίνουν) φέτος Πανελλαδικά και τοπικά, επ' ευκαιρία συμπλήρωσης εκατό (100) χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Κατά γενική ομολογία, τοπικά, δύο μπορούν να χαρακτηριστούν άκρως επιτυχημένες. Αυτή της 28ης Ιουλίου (που ήταν και η Κεντρική) στην πλατεία “Νικολάου Πλαστήρα” (Βουνάκι) και η αντίστοιχη της 4ης Αυγούστου που πραγματοποιήθηκε στην πλατεία “Αφανή Ναύτη” Βροντάδου.
Η πρώτη ήταν αποτέλεσμα συνδιοργάνωσης, κυρίως των εν Χίω προσφυγικών Σωματείων, υπό την “σκέπη” της Επιτροπής Επετειακών Εκδηλώσεων του Δήμου Χίου.
Η δεύτερη είχε ως συνδιοργανωτές το Τοπικό Συμβούλιο Βροντάδου, τον ΦΟΒ, την ΠΕΚΕΒ, την ΕΒΑΤ, το τοπικό Σωματείο Συντ/χων ΝΑΤ και το Σύλλογο Αποφοίτων και Φίλων Ανδρεαδείου Γυμνασίου και Λυκείων Βροντάδου, που έτυχαν της αμέριστης στήριξης (α) της Περιφ/κής Ενότητας Χίου και προσωπικά του Αντ/ρχη Αποδήμων κ. Παντελή Μπουρνιά, Προέδρου της Ένωσης Ομογενών Χίου (η οποία προσέφερε και το κέρασμα), (β) του Δήμου Χίου, δια των Αντιδημάρχων κ. Ξυλά, Ντομάτα, Αναγνώστου και Μανδάλα και (γ) του φίλου συντ/χου καθηγητή και ιστορικού ερευνητή Γιακουμή Μπριλή.
Καθοριστική ήταν (για μια ακόμη φορά) η οικονομική στήριξη που πρόσφερε ο συμπατριώτης κ. Αντώνης- Στάμος Φαράκλας καθώς και η αφιλοκερδής συνεισφορά των συμπολιτών Γιακουμή Μάρκου Ψώρα (εργολήπτη) και Ανδρέα Βουρλίδη (ηλεκτρολόγου).
Το Τυπογραφείο “ΕΝΤΥΠΟ” των Γιάννη Σαλιάρη και Αντώνη Ι. Ζαννίκου, για μια ακόμη φορά, σε χρόνο απίθανα μικρό και πιεστικό, μπόρεσε να παραδώσει το σχετικό βιβλίο που, με επιμέλεια του γράφοντος, εκδόθηκε υπό τον τίτλο “Τρεις προσφυγές σε τριάντα χρόνια”.
Πολύτιμη αποδείχθηκε η βοήθεια που πρόσφεραν ο δημοτικός σύμβουλος Ζαννής Ζαννίκος, ο Σπύρος Καλαγκιάς, μέλος του Δ.Σ. του Φ.Ο.Β, οι Πέτρος Τριπολίτης και Μικές Βλυσίδης, τα καθ΄ύλην, αρμόδια συνεργεία του Δήμου, με τον εργάτη Γιώργο Καραπουρνιώτη να αφήνει σε όλους μας τις καλύτερες εντυπώσεις.
Οι τρεις μουσικοί, η Χορωδία του ΦΟΒ υπό τη δ/νση της Σόφης Κώτη και η Φιλιώ Φαφαλιού-Βουτσή στο τραγούδι, καθώς και το χορευτικό της ΠΕΚΕΒ, υπό τη δ/νση της Στέφανι Ζαννίκου και οι έχοντες την ευθύνη του φωτισμού και του ήχου, τα κατάφεραν τέλεια και παρά τον δυνατό αέρα, γι' αυτό και αξίζουν το “Μπράβο” και το ευχαριστώ μας, όπως και η Μαρία Συρρή-Λιαδή, για την άρτια αναπαραγωγή του DVD.
Βέβαια, σε όσους-όσες έσπευσαν δικαίως να συγχαρούν την Πρόεδρο του Τ.Σ. Βροντάδου, εκπαιδευτικό και ερευνήτρια κ. Μαριάννα Πελαντή, που κόπιασε όσο λίγοι, καθώς και τον φίλο Νίκο Δανιήλ Γεωργούλη και τον γράφοντα για την ό,ποια συνεισφορά μας, έχω να πω τούτο:
- Τους ευχαριστούμε για τα καλά λόγια και τα συγχαρητήρια. Το εγχείρημα κάθε άλλο παρά εύκολο ήταν. Αν το φέραμε εις αίσιον πέρας, τούτο οφείλεται σε συλλογική προσπάθεια. Χρειάστηκε όντως εντατική, ανιδιοτελής (και το τονίζω) εργασία του Νίκου Γεωργούλη που, χάρη στο μεράκι, την πείρα και τα τεχνικά μέσα που, ως “χομπίστας”, διαθέτει, χάρισε στον τόπο μας ένα ακόμη πολύτιμο ηλεκτρονικό προϊόν καταγραφής και ιστορικής μνήμης.
΄Οσο για τον γράφοντα το παρόν, πέρα από την επιμέλεια του ολιγοσέλιδου βιβλίου (που κι αυτό μένει ως τοπικός ιστορικός πλούτος), έχοντας και την πρωτοβουλία συλλογής φωτογραφιών, πληροφοριών και ντοκουμέντων (για βίντεο και βιβλίο), έχω να πω τούτο:
- Οφείλουμε όλοι και όλες ένα μεγάλο, δημόσιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ” στα άτομα και τις οικογένειες που, πρόθυμα, πρόσφεραν ό,τι τους ζητήσαμε.
Προσωπικά ευχαριστώ ιδιαιτέρως τους απογόνους του Μικρασιατικού ζεύγους Θοδωρή και Κυριακούλας Δημάκη, την οικογένεια της αγαπητής μου Μοσχούλας Λευτέρη Ντόγρη για το πολύτιμο υλικό που μας διέθεσε χάρη των αναγκών έκδοσης και ετοιμασίας τόσο του βιβλίου όσο και του βίντεο, καθώς και όσους-ες έδωσαν συνεντεύξεις.
Βέβαια, όπως συμβαίνει πάντα, λάθη και παραλείψεις έγιναν. Ζητάμε την κατανόησή σας μιας και ήταν αδύνατον να εντοπίσουμε όλους τους απογόνους των προσφυγικών οικογενειών που εγκαταστάθηκαν στον Βροντάδο.
Αν τελικά κάτι μένει ως ηχηρός απόηχος των, ως άνω, εκδηλώσεων, είναι τούτο:
Η Μικρασία, στο πρόσωπο των απογόνων των τότε προσφύγων, εξακολουθεί ΝΑ ΖΕΙ. Ανθεί και μεγαλουργεί σε πείσμα των ανιστόρητων Τούρκων Εθνικιστών που διαρκώς “κοκορεύονται” ότι, το 1922, “έριξαν στη θάλασσα” τους Μικρασιάτες αδελφούς μας.
Αν μάλιστα θέλει ο Θεός, τον επόμενο χρόνο, το 2023, τότε που η Τουρκία θα γιορτάσει τα εκατό χρόνια από την ίδρυση του νεοτουρκικού Κράτους και θα προβάλει το, νέο, ανιστόρητο αφήγημα περί “Γαλάζιας Πατρίδας”, ως Έλληνες, έχουμε ιερό καθήκον να βροντοφωνάξουμε ότι, ΓΑΛΑΖΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ, χωρίς βέβαια εισαγωγικά, είναι η δική μας Πατρίδα, η ένδοξη και τρισχιλιόχρονη ΕΛΛΑΔΑ. Η Ελλάδα που, δια των ναυτικών της και του Ναυτικού της (Εμπορικού και Πολεμικού), κυριαρχεί, επί αιώνες, σε θάλασσες και ωκεανούς ανά τα πέρατα της Οικουμένης.
Και κάτι τελευταίο. ΄Οσοι επιθυμούν (και είναι αρκετοί) να προμηθευτούν το σχετικό βίντεο και το βιβλίο, μπορούν να απευθύνονται στα Δ.Σ των Βρονταδούσικων Σωματείων με δεδομένο ότι, αυτά έχουν την ευθύνη διάθεσής τους με τις ό,ποιες εθελοντικές εισφορές να διατίθενται υπέρ των σκοπών (πολιτιστικών, αθλητικών, επιμορφωτικών, ψυχαγωγικών κλπ) των Σωματείων αυτών.
Αξίζει να τα ενισχύσουμε σε εποχές “ισχνών αγελάδων”.
Υ.Γ. Και κάτι άσχετο αλλά άκρως επίκαιρο και ανησυχητικό. Η υπόθεση παρακολούθησης του τηλεφώνου του Νίκου Ανδρουλάκη ας ελπίσουμε και ας ευχηθούμε να μην προκαλέσει πολιτική αστάθεια στην Πατρίδα μας σε εποχή όξυνσης των Ελληνοτουρκικών σχέσεων. Μετά απ΄ όσα είδαμε να συμβαίνουν σε Αγγλία, Γαλλία και Ιταλία δικαιούμαστε να είμαστε καχύποπτοι και το μυαλό μας να κάνει συνειρμούς περί του ότι, ίσως κάτι “μαγειρεύεται” και υποκινείται έξωθεν.
facebook
youtube
instagram
X
