Κρίσιμη, λένε όλοι, η εκλογική αναμέτρηση τη Κυριακής, αλλά αν το καλοσκεφτούμε γιατί να μην είναι; Δεν ξέρω αν ο όρος «κρίσιμη» χρησιμοποιείται για επικοινωνιακούς σκοπούς και μόνο, αλλά την ίδια ώρα αντιλαμβάνομαι πόσο «κρίσιμη» θα έπρεπε να είναι κάθε φορά η εκλογική απόφαση.
Χαζεύοντας τις προάλλες σε βίντεο του Διαδικτύου πέτυχα έναν τύπο με μικρόφωνο που γυρνούσε και ρωτούσε τον κόσμο στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας: «Τι πολίτευμα έχουμε;», μπορώ να πω ότι πάγωσα και μούδιασα (αν και κατά βάθος το περίμενα και λίγο) από τις απαντήσεις. «Νέα Δημοκρατία», απάντησαν πολλοί, κυρίως νεαρής ηλικίας, μπερδεύοντας προφανώς το πολίτευμα με το κυβερνόν κόμμα. Σύντομα όμως, έπαψε να ακούγεται ακόμα και η λάθος απάντηση και τη θέση της πήραν δηλώσεις, τύπου «δεν ασχολούμαι εγώ μ’ αυτά», «δε δίνω σημασία στα πολιτικά», «α, καλά τώρα σώθηκες, δεν έχω ιδέα». Οι ερωτώμενοι ήταν μικρής ηλικίας , αλλά όχι τόσο μικρής που να δικαιολογεί την τόσο μεγάλη άγνοια και απαξίωση. Θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς τι φταίει. Στο σπίτι δε μιλούν γι’ αυτά. Ενδεχομένως και οι γονείς της δικιάς μας γενιάς να μη μιλούσαν γι’ αυτά. Ενδεχομένως, επίσης να υπάρχουν γονείς (κι αυτό με έναν τρόπο είναι χειρότερο) που πατρονάρουν τα παιδιά τους για το τι θα ψηφίσουν, ποιο κόμμα θα στηρίξουν, πού θα γραφτούν, κλπ.. Το σχολείο δίνει μια κάποια γνώση, αλλά μετά μένει στο χέρι του όποιου εκπαιδευτικού κατά πόσο θα προχωρήσει σε βάθος με αυτήν. Για το δε Πανεπιστήμιο, είναι μια άλλη –μεγάλη- συζήτηση που αν ανοίξει αυτή τη στιγμή, χάνεται το νόημα.
Ας μην πάμε όμως μόνο στη νέα γενιά, που έχει ακούσει πολλά και δίκαια και άδικα. Ας δούμε λίγο τις γενιές τις δικές μας. Τι σημαίνουν οι εκλογές για εμάς; Πόσοι ξέρουμε ανθρώπους που λένε ότι δε θα πάνε να ψηφίσουν; Κι έτοιμη από πίσω έρχεται και η δικαιολογία ότι όλοι είναι ίδιοι, «δε με εκφράζει κανείς» (από 50 κόμματα), «δεν έχω όρεξη», «δε θέλω να χάσω τη μέρα μου» (τα 4 λεπτά, δηλαδή) ή το ασύλληπτο: «γιατί να τους κάνω τη χάρη»;
Δεν αδικώ όσους έχουν ταυτίσει την ψήφο με τη χάρη. Άλλωστε αυτό συνέβαινε για πολλά χρόνια, αυτό συμβαίνει εν πολλοίς και σήμερα. Σκέφτεται κανείς όμως τη χάρη που χρωστάμε ο καθένας πρωτίστως στον εαυτό του και στα (μελλοντικά) παιδιά του; Αυτά τα παιδιά που θα ρωτήσουν αύριο-μεθαύριο: «Εσύ, τι έκανες στην κρίσιμη αναμέτρηση του 2023»;
Καλύτερα να μην τους απαντήσετε ότι πήγατε για καφέ και κυρίως να μην χρειαστεί να εξηγήσετε γιατί αφήσατε τη μισή Ελλάδα να αποφασίσει και για την άλλη μισή.
Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.
Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.
facebook
youtube
instagram
X
