Η κυβέρνηση και η διοίκηση του Οργανισμού συζητούν εκ νέου την καθιέρωση φόρου καπνού υπέρ ΕΟΠΥΥ, από τον οποίο εκτιμούν ότι μπορούν να έχουν ετήσια έσοδα της τάξης των 500 εκατομμυρίων ευρώ. Η πρόταση είχε τεθεί και στο παρελθόν, αλλά επανέρχεται με πιο πειστικό τρόπο, καθώς τα έσοδα του ΕΟΠΥΥ έχουν υποστεί κατάρρευση.
Ο τομέας των δαπανών δίνει περιορισμένες δυνατότητες εξοικονόμησης, καθώς ορισμένοι κωδικοί του προϋπολογισμού -όπως για τις ιδιωτικές κλινικές- έχουν μειωθεί τόσο, που θεωρούνται μη ρεαλιστικοί.
Ενδεικτική είναι η εξής σύγκριση: Οι δαπάνες περίθαλψης των Ταμείων που μετέχουν στον ΕΟΠΥΥ, ήταν περίπου 11 δισ. ευρώ έναν χρόνο πριν ο ΕΟΠΥΥ λειτουργήσει. Το 2013 ο προϋπολογισμός του είναι αισθητά μειωμένος (5,9 δισ.), παρότι έχουν προστεθεί και άλλα Ταμεία!
Το υπουργείο Υγείας έχει δεσμευτεί στην τρόικα για μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης κατά 300 εκατομμύρια (2 δισ. το 2014, από 2,3 δισ. το 2013). Το ποσό που θα εξοικονομηθεί, ωστόσο, αναμένεται να διατεθεί για την αύξηση του κωδικού των κλινικών.
Την ίδια ώρα, «τρέχουν» και δύο γενιές ληξιπρόθεσμων χρεών του Οργανισμού: Τα παλαιά ληξιπρόθεσμα, που αφορούν την περίοδο έως και το τέλος του 2011 και τα οποία ανέρχονται σε 1,9 δισ. ευρώ. Από το ποσό αυτό, ο ΕΟΠΥΥ έχει εξοφλήσει (έως το τέλος Σεπτεμβρίου) εντάλματα συνολικού ύψους 834,7 εκατομμυρίων.
Η νέα γενιά ληξιπρόθεσμων αφορά τις οφειλές του 2013 προς τους παρόχους (γιατροί, κλινικές, διαγνωστικά, φαρμακοποιοί), οι οποίες αγγίζουν τα 500 εκατομμύρια και αυξάνονται μέρα με τη μέρα.
ΕΕ: Το 65% στο πακέτο των τσιγάρων θα καλύπτεται από προειδοποιήσεις
«Ανάσα» στον ΕΟΠΥΥ έδωσε η μικρή αύξηση των εσόδων από εισφορές. Τον Ιούλιο κατέληξαν στα ταμεία του 371 εκατομμύρια ευρώ, έναντι 260 εκατομμυρίων τον Ιούνιο. Το ποσό αυξήθηκε ακόμη περισσότερο τον Αύγουστο (386 εκατομμύρια) και εκτιμάται ότι τον Σεπτέμβριο έχει ξεπεράσει τα 400 εκατομμύρια ευρώ.
Με το χρηματοδοτικό πρόβλημα να σοβεί, η κυβέρνηση επιχειρεί μια μεταρρύθμιση του ΕΟΠΥΥ και της πρωτοβάθμιας (εξωνοσοκομειακής) φροντίδας Υγείας, έως τις αρχές του νέου έτους.
Στο πλαίσιο αυτό, έχουν παραδοθεί στον υπουργό Υγείας Αδωνι Γεωργιάδη δύο πορίσματα, από ισάριθμες επιτροπές (Σουλιώτη και task force).
Η επιτροπή της ομάδας δράσης για την Ελλάδα (task force) προτείνει να εκχωρήσει ο ΕΟΠΥΥ τα πολυιατρεία και τα εργαστήρια που σήμερα διαθέτει (πρώην δομές ΙΚΑ) και να μετατραπεί σε «αγοραστή» υπηρεσιών. Συνέστησε να φύγουν από τον Οργανισμό οι μονάδες πρωτοβάθμιας φροντίδας που διαθέτει και να ενταχθούν στο ΕΣΥ.
Δημήτρης Καραγιώργος
ENΣΤΑΣΕΙΣ
Καθηγητής Γ. Κυριόπουλος
Γιατί διαφωνώ με τις προτάσεις της task force
Αντίθετη εκτίμηση με εκείνη που εξέφρασε για τον ΕΟΠΥΥ η ομάδα δράσης της Ευρωπαϊκής Ενωσης (task force) εκφράζει στο «Εθνος» ο καθηγητής Οικονομικών της Υγείας Γιάννης Κυριόπουλος. Σύμφωνα με τον καθηγητή, το μεικτό σύστημα, που εφαρμόζεται στον ΕΟΠΥΥ, ισχύει σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες και στις ΗΠΑ. Εκτιμά, δε, ότι η μετάβαση στο προτεινόμενο σχήμα αυτό είναι επί του παρόντος αδιευκρίνιστη και προφανώς απαιτούνται συμπληρωματικές παρεμβάσεις. Η ιστορική διεθνής εμπειρία και η επιστημονική βιβλιογραφία -σημειώνει- έχουν δείξει ότι τα «ολοκληρωμένα» υγειονομικά συστήματα αποτελούν διμερή μονοπώλια, δηλαδή έχουν ταυτοχρόνως τον χαρακτήρα «αγοραστή» και «προμηθευτή».
Τα παραδείγματα
Ως εκ τούτου, συνιστούν ιατροασφαλιστικά σχήματα, όπως είναι τα Εθνικά Συστήματα Υγείας στην ευρύτερη ευρωπαϊκή περιοχή (Βρετανία, σκανδιναβικές χώρες, χώρες Νότιας Ευρώπης) ή οι Οργανισμοί Διατήρησης της Υγείας στις ΗΠΑ ή ακόμη τα συστήματα μεικτού τύπου, στα οποία συνυπάρχουν στοιχεία εθνικών συστημάτων και κοινωνικής ασφάλισης υγείας.
Σε πολλές περιπτώσεις, στα συστήματα αυτά εισάγονται τεχνικές «οιονεί» αγορών (εικονικής διάκρισης προσφοράς και ζήτησης) με στοιχεία ελεγχόμενου (από το κράτος) ανταγωνισμού για τη βελτίωση της αποδοτικότητας, αλλά αυτή η παρέμβαση δεν αλλοιώνει τον θεμελιώδη δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα τους.
Η διάκριση μεταξύ «αγοραστή» και «παρόχου» ή «παραγωγού» ανευρίσκεται μόνο σε συστήματα ασφάλισης τύπου Bismarck (Γερμανία, Γαλλία).
Η διαφοροποίηση -μεταξύ των δύο τύπων- οφείλεται αφενός σε ιστορικούς λόγους και αφετέρου σε διαφορετική πολιτική και κοινωνική προτεραιοποίηση. Για παράδειγμα, στα «ολοκληρωμένα» συστήματα η έμφαση δίδεται στην καθολική κάλυψη, τη συνέχεια της φροντίδας και την ισότητα, ενώ στα άλλα το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην αποδοτικότητα.
Στη χώρα μας υπάρχει μια λαμπρή ιστορική εμπειρία συνύπαρξης των συστημάτων αυτών, η οποία συνηγορεί υπέρ της εκδοχής της ταυτόχρονης παρουσίας και της συγκρότησης ενός «συμβολαιακού» διμερούς μονοπωλίου στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, το οποίο περιλαμβάνει το σύνολο των εθνικών (δημόσιων και ιδιωτικών) πόρων και συνιστά «αντίβαρο» στη δαπανηρή και τεχνολογική νοσοκομειακή ιατρική.
Η αντίθετη επιλογή οδηγεί αναπόφευκτα στη βαθμιαία, αλλά ταχεία αποδόμηση της δημόσιας παραγωγής «υγειονομικής φροντίδας».
πηγη: e-go
facebook
youtube
instagram
X
