Σε κάποιο κυκλαδίτικο νησί...

Σε ένα νησί με έκταση ίσως στο 1/8 της Χίου δεν προλάβαινα να μετρήσω τα κρουαζιερόπλοια και τους επισκέπτες. Μου φαίνονταν χιλιάδες. Πρώτη φορά είδα τόσο κόσμο και μάλιστα τακτοποιημένο χωρίς να ενοχλεί κανείς κανέναν σε ένα τόσο δα μικρό νησί με πληθυσμό έτη φωτός μικρότερο από τη Χίο.

Όλα δούλευαν ρολόι όλες τις ώρες της ημέρας. Τα κρουαζιερόπλοια έφταναν έξω από το λιμάνι και με λάντζες έβγαζαν τους τουρίστες έξω κατά ομάδες των εκατό ατόμων. Καμία γκρίνια στο πρόσωπό τους, καμιά ταλαιπωρία. Όλο το νησί δούλευε για την εξυπηρέτησή τους εξάλλου και αυτό είναι αισθητό σε κάθε γωνία, οπουδήποτε υπάρχει υπηρεσία. Το κομβόι των χιλιάδων κατευθύνονταν αμέσως στα στενά σοκάκια και στα μαγαζιά. Χάζευαν, ρωτούσαν, αγόραζαν, γέλαγαν... Γέμισαν τις ταβέρνες, τις καφετέριες, τις παραλίες. Ένιωθες πως ακόμη κι αν δεν ψώνιζαν κάτι από κάποιο μαγαζί δεν υπήρχε περίπτωση να μην ξοδευτούν σε κάτι. Και ξόδεψαν πιστέψτε με. Ακόμη και 2.000 μπουκαλάκια νερό να αγοράσουν, είναι οικονομία σε αυτό τον τόπο. Και το ξέρουν οι ντόπιοι.

Ξενοδοχεία μικρά, σχεδόν καταλύματα ή διαμερίσματα εναρμονισμένα με το φυσικό τοπίο τα περισσότερα. Όλα γεμάτα φυσικά...

Καταστήματα 20ωρης λειτουργίας! Που να το πεις... Σε κουβέντα με ιδιοκτήτη μου αποκάλυψε ότι όσες έρευνες αγοράς κι αν έκαναν, όλες κατέληγαν μέσα από ερωτηματολόγια ότι ο επισκέπτης ψωνίζει πολύ περισσότερα και πολύ ευκολότερα τις βραδυνές ώρες, χαλαρός και ήρεμος, παρά τις πρωινές υπό την πίεση του χρόνου και του ατομικού του προγράμματος. Άλλη λογική... είπα μέσα μου. Αυτές οι έρευνες στη Χίο δεν έχουν φτάσει. Μα ακόμη κι αν φτάσουν, πιο εύκολα θα κρυφτούν παρά θα δουν το φως της δημοσιότητας. Ποιος να χαραμίσει τη μεσημεριανή του σιέστα.... για δουλειά ή να ακυρώσει το μπάνιο του στη θάλασσα.

Στο νησί πήγα με ανάμικτα συναισθήματα. Είχα ακούσει τόσα που πραγματικά ήλπιζα να γίνει κάτι και να ακυρωθεί. Τη μέρα που έφευγα κοίταζα την ατζέντα μπας και ξεκλέψω δυο τρεις μέρες να ξαναβρεθώ εκεί. Δεν με μάγεψε το τοπίο. Δεν με ξετρέλαναν τα φαγητά, τα ποτά, η διασκέδαση ή τα μπάνια. Έπαθα σοκ όμως με την τάξη, την οργάνωση, την εξυπηρέτηση. Κατάλαβα πως είναι να διαθέτεις τουριστική νοοτροπία χωρίς «δεν», «όχι», αποκλεισμούς, αντιρρήσεις, νοοτροπίες και θεωρίες της πλάκας για μαζικούς τουρισμούς, μπαρούφες και άλλα τέτοια βουρβουλακίστικα που μας μαθαίνουν στη Χίο να καταπίνουμε με το λίτρο...

Τουρισμός είναι να το θες. Να αντέχεις να εξυπηρετείς. Να αντέχεις να δουλεύεις για όσο χρειάζεται προκειμένου να μην αφήσεις ανικανοποίητους τους μουσαφιραίους σου. Τουρισμός είναι όλα όσα εμείς οι ίδιοι κάνουμε και ζητάμε όταν γινόμαστε τουρίστες.

Υποσχέθηκα στον εαυτό μου πλέον αυτοσυγκράτηση σε όσα διατυπώνω για τους κινδύνους από μια τουριστική έκρηξη της Χίου που δεν θα έρθει ποτέ. Κατάλαβα ότι δεν είναι να το θέλεις. Είναι να μπορείς να το προσφέρεις. Κι η πικρή αλήθεια είναι πως είμαστε αρκετά περήφανοι και βολεμένοι για να βρεθούμε να ικανοποιούμε ανάγκες άλλων. Ακόμη κι αν μας πληρώνουν αδρά...

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.