Ανείπωτος πόνος, θλίψη, αλλά και οργή διακατέχει τα συναισθήματα των ανθρώπων, ανά το πανελλήνιο, με όσα συνέβησαν πρόσφατα στις πυρκαγιές στην Ανατολική Αττική.
Δεν είναι μόνο το φυσικό περιβάλλον που καταστράφηκε, δεν είναι μόνο οι περιουσίες που αφανίστηκαν, είναι –κυρίως και πάνω απ΄όλα– οι ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν, μάλιστα βίαια, αιφνίδια και μαρτυρικά.
Τις τελευταίες ημέρες ακούστηκαν, αλλά και γράφτηκαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πολλά ! Άλλα σωστά και άλλα ανόητα ! Άλλα Ορθόδοξα, Χριστιανικά και άλλα μακράν της αγάπης και της φιλανθρωπίας του Θεού !
Μήπως ο Θεός τιμώρησε τους ανθρώπους αυτούς; Μήπως φταίει ο άθεος Τσίπρας;
Η απάντηση, αγαπητοί μου, βρίσκεται μέσα στην Αγία Γραφή, στους Πατέρες της Εκκλησίας μας, αλλά ακόμη και μέσα στην ανθρώπινη λογική.
«Ουκ έστιν αίτιος των κακών ο Θεός» διακηρύττει ο Μέγας Βασίλειος. Δεν είναι ο Θεός πρόξενος κακών-δεινών. Στον Παρακλητικό Κανόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου (που θα ψάλλουμε κάθε βράδυ τώρα τον Δεκαπενταύγουστο) αναφέρουμε ότι, η Παναγία μας γέννησε τον πρόξενο του καλού. «Ευεργέτην τεκούσα, τον των καλών αίτιον». Ο Θεός είναι η πηγή του αγαθού, η πηγή της άκρας φιλανθρωπίας.
Ποιος προξενεί, λοιπόν, το κακό; Ο ίδιος ο άνθρωπος ! Ο άνθρωπος σφάλλει, ο άνθρωπος πληγώνει, ο άνθρωπος τιμωρεί και αυτοτιμωρείται, ως αυτοκατάκριτος ! «Αμαρτάνει ων αυτοκατάκριτος (Τίτον Γ, 11). Πως; Θα εξηγήσω.
Χθες, Κυριακή 29 Ιουλίου 2018, στη Θεία Λειτουργία, ακούσαμε στο Αποστολικό Ανάγνωσμα μια εξαίσια παραίνεση του Αποστόλου Παύλου, από την Α΄ προς Κορινθίους επιστολή του: <<ει τις φθείρει τον ναόν του Θεού, φθερεί αυτόν ο Θεός>> (Α΄ Κορινθ. Γ, 17). Δηλαδή, όποιος καταστρέφει τον άνθρωπο (που είναι ναός του Θεού- ως κατ΄εικόνα και καθ΄ομοίωσιν Αυτού πλασθείς), τον καταστρέφει ο Θεός ! Είναι τούτο αποδεδειγμένο και νομοτελειακά.
Μπαζώνεις τα ρέματα; Το χειμώνα θα πνιγείς ! Χτίζεις αυθαίρετα μέσα στα δάση; Θα καεί το σπίτι σου ! Κάνεις ζωή ρέμπελη; Ο ίδιος καταστρέφεις τον εαυτό σου, που έχει αξία ανυπολόγιστη και εσύ τον θυσιάζεις για ευτελή και μικρά πράγματα, για ευμάρεια, πλούτο, χλιδή, ηδονή ! Τι θέλω να πω; Ότι, τα λάθη των ανθρώπων στοιχίζουν τις ζωές των συνανθρώπων μας, που δεν έφταιξαν σε τίποτα και πλήρωσαν με τη ζωή τους τα σφάλματα άλλων.
Εάν κάπου φταίει ο Τσίπρας, όπως και οι προκάτοχοί του, αυτό έγκειται σε δυο γεγονότα: α) στο ότι κι εκείνος νομιμοποίησε χιλιάδες αυθαίρετα πανελληνίως, με μοναδικό σκοπό αφενός να γίνει αρεστός και αφετέρου να εισπράξει χρήματα το κράτος & β) στο ότι η κυβέρνηση ήταν ανίκανη να χειριστεί και να συντονίσει τα πράγματα την ώρα της κρίσης.
Από εκεί και πέρα ούτε ο Θεός τιμώρησε κανέναν, ούτε ο Θεός εκδικείται (με την έννοια που κάποιοι θεωρούν) !
Βέβαια, επειδή πρέπει να αποδίδουμε την αλήθεια της πίστεώς μας ακέραιη, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε και κάποια ζητήματα.
Όποιος δεν πιστεύει ή δεν αντέχει να ακούει ότι υπάρχει πνευματικός κόσμος, ψυχή, μετά θάνατον ζωή, αιωνιότητα, ας μην διαβάζει τα κείμενα τούτα !
Στην Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) γίνεται μνεία πολλάκις για δικαιοσύνη Θεού, για οργή Θεού.
<<τι συ ει ο κρίνων αλλότριον ικέτην (τον συνάνθρωπό σου); Εμοί εκδίκησις, εγώ ανταποδώσω, λέγει Κύριος>> (Εβρ. Ι, 30). Η απόδοση του δικαίου ανήκει στον Θεό.
Ο Χριστός τελειοποίησε τον Νόμο (Παλαιά Διαθήκη) με τον Νόμο της Αγάπης (Καινή Διαθήκη).
Όμως, υπάρχει η <<ένδικος μισθαποδοσία>> (Εβρ. Β΄, 2), δηλαδή η απόδοση του δικαίου, που είναι αρμοδιότητα μόνο του Θεού και κανενός ανθρώπου και που ο Κύριος θα αποδώσει εν ημέρα κρίσεως κατά την Δευτέρα Παρουσία Του (Ματθ. ΚΕ΄, 31-46).
Αυτό σημαίνει ότι, υπάρχει Νόμος του Θεού, αλλά και ελευθερία –βούλησης και πράξης– του ανθρώπου. Κανέναν ο Θεός δεν έφερε με το ζόρι κοντά Του ! Ο άνθρωπος έχει ελευθερία να επιλέξει, αλλ΄ εν πολλοίς κάνει λανθασμένη χρήση της ελευθερίας αυτής. <<πάντα μοι έξεστιν, αλλ΄ ου πάντα μοι συμφέρειν>>, αναφέρει ο Απόστολος Παύλος (Α΄Κορινθ. ΣΤ΄, 12). Όλα μπορώ να τα κάνω, αλλά δεν μου συμφέρει να τα κάνω !
Ας το γνωρίζουν και αυτό κάποιοι, οι οποίοι αρέσκονται μόνο σε μια ακατάσχετη αγαπολογία θεωρητικά, δίνοντας εσφαλμένη εντύπωση ότι, μπορούμε να κάνουμε ότι θέλουμε μην υπολογίζοντας κανέναν και μη λογοδοτώντας σε κανέναν !
Στους πρώτους χριστιανικούς αιώνες υπήρξαν, μεταξύ άλλων, δυο αιρέσεις: Οι Δονατιστές και οι Νικολαίτες. Οι Δονατιστές ισχυρίζονταν πως, ότι και να κάνει ο άνθρωπος, εφόσον αμαρτάνει, δεν σώζεται. Οι Νικολαίτες ισχυρίζονταν ότι, επειδή ο Θεός είναι αγαθός, ότι και να κάνει ο άνθρωπος σώζεται, γι΄ αυτό ας κάνει ότι θέλει μη λογαριάζοντας κανέναν ! Λάθος και οι μεν, λάθος και οι δε. Διότι και οι δύο ΄΄ξέχασαν΄΄ μια λέξη: την Μετάνοια. Και ο αμαρτωλός σώζεται εάν μετανοήσει ειλικρινά, αλλά και ο αμαρτωλός χάνεται εάν δεν μετανοήσει ειλικρινά. Ας το θυμούνται αυτό και ορισμένοι, σύγχρονοι, θεολογούντες !
Ο Θεός παρεμβαίνει στην ιστορία, στο διάβα του χρόνου, σε δυο περιπτώσεις: α) όταν πρόκειται να γίνει κάτι, για τη σωτηρία του ανθρώπου & β) όταν ο ίδιος ο άνθρωπος το ζητήσει από τον Θεό με πίστη θερμή. Η φύση είναι δημιούργημα του Θεού. Και υπόκειται και αυτή σε όρους. Εάν ο άνθρωπος τους διαταράξει, θα υποστεί τις (καταστροφικές) συνέπειες της επιλογής του ! Όμως, <<Θεός όπου βούλεται νικάται φύσεως τάξις>> (Εσπερινός Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, Όρθρος Χριστουγέννων). Δηλαδή, ο Θεός είναι υπεράνω όλων, όλα υπόκεινται στη δική Του δύναμη και ενέργεια, συνεπώς και οι νόμοι της φύσεως που είναι δικό Του δημιούργημα.
Όλοι αυτοί που δεν αναγνωρίζουν την ύπαρξη άυλου κόσμου και την παρουσία του Θεού, ας γνωρίζουν ότι, εάν αυτή τη στιγμή οι άνθρωποι –που έχασαν τους δικούς τους από τη φωτιά, που έχασαν τους γονείς μαζί με τα παιδιά ή τα εγγόνια τους, που διαλύθηκαν τα σπίτια τους και ξεκληρίστηκαν περιουσίες ολόκληρες– στέκονται όρθιοι και δεν έχουν πάει στο Δαφνί, τούτο γίνεται διότι έχουν πίστη στο Θεό, ελπίζουν στο έλεος του Θεού, υπομένουν, προσμένουν και αγαπούν. Γνωρίζουν ότι υπάρχουν ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν, αλλά οι ψυχές τους ζουν. Γνωρίζουν ότι, τα παιδιά πορεύτηκαν κοντά στον Θεό και Τον υπηρετούν πλέον ως άγγελοι. Γνωρίζουν ότι, πρέπει να σφίξουν τα δόντια και τη γροθιά τους και να ΄΄γυρίσουν σελίδα΄΄, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό ανθρωπίνως, μαχόμενοι από σήμερα για ένα νέο αύριο, καλύτερο από το χθες.
Όσο για τον κ. Τσίπρα, τι να πούμε; Χάθηκε το φιλότιμο και ο πολιτικός ανδρισμός ! Δεν περιμέναμε κάτι περισσότερο από ανθρώπους που έχουν φλομώσει το λαό με ψέματα και φολκλόρ.
Αλήθεια, η –κάποτε λαλίστατη, περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων– Περιφερειάρχης Αττικής κα Δούρου μπορεί να μας πει τι έπραξε εδώ και 4 χρόνια για την αντιπυρική –αλλά και την αντιπλημμυρική– προστασία της Αττικής; (διότι την θυμόμαστε με τα πλακάτ στους δρόμους να απαιτεί από τους κυβερνόντες για ευτελή ζητήματα, αλλά από τότε που ΄΄κάθισε στην καρέκλα΄΄ ποιεί ΄΄σιγήν ιχθύος΄΄ για όλα…).
Για δε τον Δήμαρχο Μαραθώνος (ή τον περιβόητο Θεσσαλονίκης), που ο κόσμος εξέλεξε να τον εκπροσωπεί, τι να πούμε; <<Τρία πουλάκια κάθονταν…>> !!!
Ωστόσο, εγώ θα σταθώ και σε κάτι ακόμη: Στον αλτρουισμό και την αλληλεγγύη των συνελλήνων-συμπατριωτών μας, που δεν ξέχασαν τον εμπερίστατο συνάνθρωπό τους. <<Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε και ούτως αναπληρώσατε (εφαρμόσετε) τον νόμον του Χριστού>> (Γαλάτ. ΣΤ΄, 2).
Στην πραγματική αλληλεγγύη των συμπατριωτών μας που, από το υστέρημά τους –ως πενόμενοι Έλληνες, ελέω εθνομηδενιστών πολιτικών εξ όλων των αποχρώσεων– βοηθούν εμπράκτως τους πυρόπληκτους της Αττικής.
Αυτό είναι το μεγαλείο της Ελληνικής αρχοντιάς και του Ελληνικού φιλότιμου, της χριστιανικής αγάπης.
Αλληλεγγύη θα πει να δίνεις από το υστέρημά σου και με την καρδιά σου, συνειδητά και δίχως να προσδοκάς ανταπόδοση από τον άνθρωπο που ευεργετείς. Να ξεχνάς αμέσως όποιον ευεργετείς και να μην ξεχνάς ποτέ όποιον σε ευεργέτησε !
Αλληλεγγύη δεν είναι οι έμμισθοι υπάλληλοι των Μ.Κ.Ο. (που εξασφαλίζουν για τους εαυτούς των περί τις 1.500- 2.000 Ευρώ μηνιαίως έκαστος) και παρουσιάζονται ως δήθεν συμπαραστάτες των προσφύγων και των μεταναστών. Διότι οι πρόσφυγες και μετανάστες είναι –κατ΄ ουσίαν– εργοδότες τους και εάν εκλείψουν θα μείνουν οι ίδιοι άνεργοι !
Αλληλεγγύη είναι οι εθελοντές διασώστες, είναι οι Ερυθροσταυρίτισσες και Ερυθροσταυρίτες, είναι οι Πρόσκοποι και Οδηγοί, είναι οι απλοί πολίτες, είναι οι χωρικοί, είναι όσοι πήγαν να βοηθήσουν στην κατάσβεση της φωτιάς, είναι όσοι έδωσαν εθελοντικά αίμα, όσοι διέσωσαν ανθρώπους, ζώα, δέντρα, είναι όσοι έδωσαν ένα ποτήρι κρύο νερό σε όποιον το είχε ανάγκη !
Αυτή την αλληλεγγύη έχουμε ανάγκη όλοι κι έναν λόγο υποστηρικτικό, ενισχυτικό, παρηγορητικό για κάθε άνθρωπο που πονά και υποφέρει ποικιλότροπα, ώστε και πάλι όλοι μαζί να δούμε φως στο δρόμο μας, ξημερώνοντας μια νέα ημέρα !
facebook
youtube
instagram
X
