Οι «πεινασμένοι» Δεξιοί και οι «χορτάτοι» Αριστεροί

Πάλι πάτησα τον όρκο μου (τον ξαναπάτησα πηγαίνοντας στη Σμύρνη) έχοντας μάλιστα δηλώσει ότι έχω αλλεργία στην πολιτική και στους πολιτικούς, μα δεν αντέχω άλλο: Ξαφνικά(;) μας προέκυψε αριστερός(;) πρωθυπουργός, ο οποίος, θέλοντας να «ομοιάσει» με την εργατική τάξη, πέταξε τη γραβάτα και βγήκε να μας κάνει πλύση εγκεφάλου περί αντιμετωπίσεως της κρίσης με όπλο την… πείνα! Ναι, την πείνα! Μα την ίδια συνταγή είχε ακολουθήσει και ο… Ναστραντίν Χότζας, πολλά-πολλά χρόνια πριν, δυστυχώς όμως προσπαθώντας να μάθει τον γάιδαρό του να μην τρώει, αυτός για τον εκδικηθεί… ψόφησε!...

Έτσι αγαπητοί αναγνώστες μου, παρά το γεγονός ότι έχομε «ντόπιους» πεινασμένους (μάλιστα, πεινασμένους, που ψάχνουν τους σκουπιδοτενεκέδες να βρουν κάτι να φάνε) έχουμε και τους «εισαγόμενους», οι οποίοι είτε πρόσφυγες τους ονομάσομε είτε… μετανάστες, δεν παύουν να είναι άνθρωποι! Δυστυχώς με πιάνει «το σύνδρομο των αριστερών γονιδίων μου», συνήθως όταν είμαι… χορτασμένος. Κι όμως ο «αριστερός» μας Πρωθυπουργός καβαλάει (άμα λάχει) το πρωθυπουργικό (μας) αεροπλάνο, παίρνει και καμιά δεκαριά παρατρεχάμενους (και παρατρεχάμενες) και κάνει επίδειξη… δημοκρατίας: Τιμά ένα άτομο (θεός σχωρέστον) που πάλεψε ως δημοκράτης και πέθανε ως δικτάτορας, έχοντας στην… πλήρη ημερών (και νυκτών!...) ζωή του δοκιμάσει όλες τις… επίγειες απολαύσεις(!!!), αριστερές και δεξιές. Κι εκείνος μεν πέθανε, εμείς όμως ζούμε και καταπίνομε αμάσητα όσα μας αραδιάζουν οι άνθρωποι που μας κυβερνούν, χωρίς να αντιδρούμε![1]

Και τι προτείνεις γιατρέ; θα αναρωτιέστε όλοι σας! Εγώ, ο ελάχιστος, τι να προτείνω; Μια ψήφο έχω και σκέπτομαι πού να τη ρίξω. Το μόνο που με παρηγορεί, συζητώντας με άλλους (συν)πάσχοντες, είναι ότι σε όποιον και να τη «ρίξω» καλύτερος θα είναι, διότι τόσο χαμηλά που πέσαμε… δεν πάει άλλο! Κάτι καλύτερο θα προκύψει… «θα’ρθει άσπρη μέρα και για μας» (… «κλεμμένο» από τον Θεοδωράκη)!

Υ.Γ.: (1) Το πιο πάνω κείμενο το τελείωσα στην Πατρίδα μου τη Χίο, όπου βρέθηκα για να εορτάσω με τους παιδικούς μου φίλους ναυτικούς, την εορτή του Αγ. Νικολάου (6 Δεκεμβρίου), διότι κι εγώ είμαι (ήμουν) μισός… ναυτικός προτού γίνω γιατρός. Από αυτά που ακούω στα δελτία των ειδήσεων, τα τουρκικά αεροπλάνα… οργιάζουν από πάνω μας κι εμείς… ποιούμε την νύσσαν! Και βέβαια (ο αντίλογος): Αν ρίχναμε κάποιο, δεν θα μπαίναμε σε τραγικές περιπέτειες; Ιδού το δίλημμα!... 

(2) 6 Δεκεμβρίου: Ανήμερα της εορτής του Αγ. Νικολάου, ενώ ετοιμάζομαι για την εκκλησία, ακούω και βλέπω τον Υπουργό (μας;) Εθνικής Αμύνης να βρίσκεται σε μικρά νησάκια του Αιγαίου και να προσπαθεί να εμψυχώσει τους κατοίκους… ποιους κατοίκους; (Τρεις κι ο κούκος!) Βέβαια τα τουρκικά αεροπλάνα συνεχίζουν το «χαβά» τους αλλά, αλλά, αλλά… το ερώτημα παραμένει: Τι θα κάναμε εμείς στη θέση του;

Και με την ευκαιρία ερωτώ τον κ. Πρόεδρο (τον κ. Λεβέντη θέλω να πω) με τον οποίον συνταξίδεψα πηγαίνοντας (και γυρίζοντας) στη Σμύρνη προ 2-2,5 μηνών, με αφορμή την ενθρόνιση του Βαρθολομαίου του Νεωτέρου στη Μητρόπολη της Σμύρνης και της χειροτονίας του Κυρίλλου ως Επισκόπου Ερυθρών: Τι θα έκανε εκείνος σε τέτοια περίπτωση; Μας έχουν (οι φίλοι μας οι Τούρκοι) κυριολεκτικά γελοιοποιήσει. Εν τω μεταξύ θα τον συνεβούλευα να κόψει ή να ελαττώσει το κάπνισμα, διότι στο σαλονάκι του μικρού σκάφους που μας μετέφερε απέναντι, ο κ. Πρόεδρος μας είχε κυριολεκτικά ντουμανιάσει!...

Και προτού κλείσω: Αγαπητοί Ευρωπαίοι σύμμαχοι, παραβιάζονται τα σύνορά μας (ΣΑΣ) κι εσείς βλέπετε αλλού… ΕΛΕΟΣ!

Πάντα με ΑΓΑΠΗ,

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.