Το τελευταίο διάστημα, οπότε η χώρα μας μαστίζεται αφειδώς από την οικονομική και –κυρίως– την κοινωνική κρίση της εποχής, ολοένα και αυξάνονται οι φωνές εκείνες που μιλούν για στήριξη στο συνάνθρωπο, συμπαράσταση, αλληλεγγύη.
Με φιλότιμες και αξιέπαινες προσπάθειες επιχειρούν πλείστοι όσοι φορείς, η Εκκλησία, η Τοπική αυτοδιοίκηση, σύλλογοι, εθελοντές, κ.α. να συνδράμουν, καθένας από το δικό του μετερίζι, πράττοντας ανάλογα των δυνατοτήτων του.
Όμως, γεννάται το εύλογο ερώτημα: Η κρατική εξουσία που είναι ? Η προνοιακή πολιτική δεν χαράσσεται ούτε τεκμαίρεται από τις δράσεις αλληλεγγύης και φιλανθρωπίας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Καλώς ή κακώς οι περισσότεροι εμπερίστατοι πολίτες γνωρίζουν τις τοπικές Αρχές και σε αυτές απευθύνονται και ζητούν βοήθεια. Όμως, η Πολιτεία πόσες αρμοδιότητες και πόσους πόρους έδωσε στην τοπική Αυτοδιοίκηση για να ασκήσουν κοινωνική πολιτική ? Και όταν λέμε κοινωνική πολιτική, τι εννοούμε ? Ένα εφάπαξ ετήσιο βοήθημα ? Ή και 2-3 τσάντες τρόφιμα ? Δεν είναι αυτό προνοιακή πολιτική.
Δεν είναι προνοιακή πολιτική να ΄΄τραπεζώσεις΄΄ εμπερίστατους και άπορους συμπολίτες σου μια φορά το χρόνο (Πάσχα ή Χριστούγεννα) και να φωνάξεις τις κάμερες για να απαθανατίσουν το γεγονός. Ούτε είναι προνοιακή πολιτική να μοιράζεις ΄΄κατοστάευρα΄΄ παραμονές των εκλογών για ψηφοθηρία. Όπως, επίσης, δεν είναι προνοιακή πολιτική να χρησιμοποιείς τον θεσμικό σου ρόλο για να ζητάς χρήματα από επιφανείς και εύπορους συμπολίτες σου, για να στηρίξεις δήθεν απόρους, αλλά αυτά να μην εμφανίζονται πουθενά στο επίσημο ταμείο του φορέα που υπηρετείς και κανένας να μην γνωρίζει τι είδους διαχείριση έκανες.
Προνοιακή πολιτική είναι να εξασφαλίσεις για 2-3 χρόνια στέγη σε άστεγους συμπολίτες σου (τίποτε επ΄αυτού δεν έπραξαν μέχρι σήμερα οι τοπικές Αρχές).
Προνοιακή πολιτική είναι να φροντίσεις να έχουν ένα κουλούρι κάθε ημέρα τα παιδιά στο σχολείο, αυτά που πραγματικά δεν έχουν οι γονείς τους να τους πάρουν γιατί είναι και οι δυο άνεργοι και άποροι (αυτό για να γίνει πρέπει όλοι οι σύλλογοι γονέων να αποκτήσουν ΑΦΜ, δήλωση περιουσιακής κατάστασης καθώς και εσόδων-εξόδων, σε ετήσια βάση και καταστατικό θεωρημένο από τις δικαστικές Αρχές, διαφορετικά δεν μπορεί να ικανοποιηθεί στην πληρότητά του).
Προνοιακή πολιτική είναι να έρχεσαι στο ίδιο τραπέζι, όταν σε καλούν, δίχως παρωπίδες και μικροκομματικές σκοπιμότητες, να αντιμετωπίσεις από κοινού τα τοπικά προβλήματα και όχι να ιδρύεις δομές μονομερώς (βλέπε κοινωνικά παντοπωλεία) δίχως τη σύμπραξη των υπολοίπων τοπικών φορέων, μη βάζοντας μάλιστα ασφαλιστικές δικλείδες ώστε να εξασφαλιστεί η εύρυθμη λειτουργία τους (κωμικοτραγικές καταστάσεις της χώρας μας…).
Προνοιακή πολιτική είναι να συνεργάζονται πραγματικά οι βουλευτές του Νομού και οι λοιποί τοπικοί άρχοντες, να ομονοούν και να διεκδικούν από κοινού (δίχως το <<δι΄ενεργειών μου…>> στο στόμα τους ή την υπέρμετρη δημοσιότητα) πράγματα για τον τόπο, όπως π.χ. να προωθηθεί το αίτημα του Δήμου για τη λειτουργία της υπό σύσταση Κοινωνικής Σύμπραξης, που θα επιλύσει τουλάχιστον για τα επόμενα πέντε χρόνια το πρόβλημα του επισιτισμού πραγματικά άπορων οικογενειών (εάν αυτό επιτευχθεί, θα είναι το μεγαλύτερο προνοιακό έργο στο Νομό για τα επόμενα πέντε έτη). Κάτι το οποίο εξαρτάται από τα Υπουργεία Εργασίας και κοινωνικής Αλληλεγγύης.
Προνοιακή πολιτική είναι να προβαίνει το Υπουργείο Μετανάστευσης σε δημιουργία αξιοπρεπών χώρων παραμονής των εισερχομένων μεταναστών και όχι να καλείται και αυτό το θέμα να το επιλύσει η τοπική Αυτοδιοίκηση, μάλιστα με μέσα και πόρους που δεν της δίνουν και να τα ΄΄ακούει΄΄ και από τις αντιπολιτεύσεις για κάτι που δεν είναι αρμόδια.
Προνοιακή πολιτική είναι να επιτρέπει το Υπουργείο Εσωτερικών στους Δήμους να διαθέτουν μόνιμους Κοινωνικούς Λειτουργούς, οι δομές (Βοήθεια στο Σπίτι, ΚΗΦΗ, ΚΑΠΗ, ΚΔΑΠ, κλπ) να επιχορηγούνται στην ώρα τους, ώστε οι κοινωνικές υπηρεσίες να είναι επαρκώς στελεχωμένες για να κάνουν σωστά τη δουλειά τους και όχι αυτή να επαφίεται στην ευαισθησία και ευσυνειδησία κάποιων.
Προνοιακή πολιτική είναι να χρηματοδοτείς (ως κράτος, ως Πολιτεία) απρόσκοπτα τις δράσεις της δια βίου μαθήσεως, μην αφήνοντας τους ενήλικες στο σκοτάδι της αμάθειας, αλλά καλλιεργώντας τους το μυαλό και το πνεύμα,και ανοίγοντας νέους ορίζοντες στη σκέψη και την ψυχολογία τους.
Προνοιακή πολιτική συνιστά το γεγονός ότι, εσύ βάζεις σήμερα τις βάσεις, πάνω στις οποίες τα επόμενα χρόνια θα τελεσφορήσουν δράσεις και δομές που θα καρποφορήσουν περί την πρόνοια και θα είναι ορατές και αντιληπτές από όλους.
Προνοιακή πολιτική είναι το ίδιο το Κράτος να είναι σε θέση να προφυλάξει τα παιδιά από τις επαχθέστερες μορφές ενδοσχολικής, ενδοοικογενειακής και κοινωνικής βίας, που βιώνουν στο σχολείο, στο σπίτι, στη γειτονία τους, από άλλα παιδιά ή ενήλικες κακομαθημένους, δίχως παιδεία, ήθος, αξιοπρέπεια, αίσθημα πολιτισμού και ανθρωπιάς.
Προνοιακή πολιτική δεν είναι μόνο το να δίνεις ένα πιάτο φαγητό, αλλά να μαθαίνεις στον κόσμο να μιλά και να τον διδάσκεις ότι εκτός από το <<ζην>> υπάρχει και το <<ευ ζην>>.
Τέλος, προνοιακή πολιτική είναι να έχουν όλοι οι πολίτες δωρεάν ιατροφαρμακευτική και υγειονομική περίθαλψη, οι ναυτικοί ιατρούς για τα φάρμακα και τις εξετάσεις τους, ο Ο.Γ.Α να μην σου απαντά μετά από 2-3 χρόνια σε αιτήματα κάλυψης ιατροφαρμακευτικών δαπανών ή ερωτημάτων σου.
Αυτή είναι η προνοιακή πολιτική. Από εκεί και πλέον η Εκκλησία, η τοπική Αυτοδιοίκηση και οι φορείς (συνδικαλιστικοί, πολιτιστικοί, εθελοντικοί, μη κερδοσκοπικοί, κ.α) συνεπικουρούν το έργο της Πολιτείας, δεν την αντικαθιστούν.
Αλλά, δυστυχώς, σοβαρή προνοιακή πολιτική στη χώρα μας δεν υπάρχει. Ή τουλάχιστον δεν υπήρχε μέχρι σήμερα. Αναμένουμε να δούμε τι θα γίνει.
Πολλοί, εκλεγμένοι και μη, φωνάζουν σε οτιδήποτε πάει να κάνει κάποιος. Φωνάζουν, λέγοντας <<όχι>>, αλλά μη προτείνοντας κάτι άλλο στη θέση αυτού του <<όχι>>… Η απώλεια της εξουσίας τους έχει τρελάνει. Σε αυτούς αναφέρομαι περισσότερο. Γιατί αυτοί που δεν την έζησαν, εντάξει, αυτοί ακόμη αιθεροβατούν… Σε λίγο θα κριθούν κι αυτοί και θα σιωπήσουν… Όμως, όσοι άσκησαν εξουσία (οποιαδήποτε μορφής και οποιουδήποτε επιπέδου- Κρατικής, Αυτοδιοικητικής, κλπ) και διακρίθηκαν για την παντελή ανικανότητά τους στο να διαχειριστούν καταστάσεις, ας μην κάνουν σήμερα και τους τιμητές ! Ξέρετε, οι τοπικές κοινωνίες γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα και κρίνουν αυστηρότερα. Και ας μην έχουν, αυτοί οι ίδιοι, οι οποίοι διακρίθηκαν για τη λήψη διπλών μισθών σε βουλευτικά γραφεία, αλλά και απουσίαζαν επί έτη από την υπηρεσία τους (ενώ αμοίβονταν με διπλούς μισθούς), το θράσος να μιλούν για δελτία Τύπου και δράσεις αμιγώς της υπηρεσίας, γιατί ο κόσμος γνωρίζει ότι ακόμη και τη διαχείριση αυτής καθαυτής της υπηρεσίας δεν ήσαν σε θέση να διεκπεραιώσουν. Όπως γνωρίζουν ότι, οι Υπηρεσίες εκτελούν έπειτα από προτροπή των αιρετών. Πολλές δε φορές οι αιρετοί παίρνουν πρωτοβουλίες και επωμίζονται ευθύνες που η Υπηρεσία δεν θα έπαιρνε. Διαφορετικά, άλλωστε, δεν θα αντιδρούσαν τόσο βίαια (αυτοί οι αντιπολιτευόμενοι αιρετοί) σε οτιδήποτε ακούσουν ή διαβάσουν δημόσια από τους διοικούντες. Τρέμουν το μέτρο της σύγκρισης !!! Ωστόσο, η ιστορία του παρελθόντος έχει πλειάδα παραδειγμάτων από τα οποία μπορούν να διδαχθούν αλλά εκείνοι είναι ανεπίδεκτοι μαθήσεως… Εάν η εξουσία σου είχε δώσει π.χ. 40 % πριν από ένα χρόνο και εσύ όχι μόνο έχασες την εξουσία, αλλά δεν αφήνεις και τον εκλεκτό του λαού να εργαστεί, φωνάζοντας νυχθημερόν εναντίον του, την επόμενη φορά (που, όντως, θα αργήσει πολύ ακόμη…) θα σου δώσει μετά βίας 20 %...!!! Εμείς δεν πειράξαμε κανέναν. Αφήσαμε τους πάντες να εργαστούν και τους κρίναμε το τέλος. Άσε, λοιπόν, τον κόσμο κριτή στο τέλος ! Ο κόσμος γνωρίζει ότι <<ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει>>, αλλά έχει και το γνώθι σαυτόν που λέει <<Ομάδα που χάνει, ξαναζεσταμένο φαγητό>>. Και ως γνωστόν <<ξαναζεσταμένο φαγητό δύσκολα τρώγεται>>. Θα κουράσετε και θα κουραστείτε. Αλλά, είπαμε, αυτά είναι ψιλά γράμματα και ανήκουν σε αυτούς που γνωρίζουν να διαβάζουν τα γεγονότα της ζωής, η οποία έχει πανκοίνως αποφανθεί <<πρόσεχε τι κάνεις στους άλλους, γιατί θα σου κάνουν το ίδιο κατόπιν>>. Και τούτο είναι βέβαιο στην πολιτική βιοτή διότι είναι –επίσης– πανθομολογούμενο ότι, η πολιτική είναι πρόστυχη !!!
Ο περισσότερος κόσμος, σε αυτούς που θητεύουν πολλά χρόνια σε θέσεις εξουσίας λέει: <<Πάρτε και την εξουσία σας και τις θεσούλες σας και πηγαίνετε στον γέρο-διάολο>> ! Ουδείς αναντικατάστατος ! Γι΄ αυτό και λέμε ότι, όποιος θέλει να προσφέρει, τα 15 χρόνια είναι ο μέγιστος δυνατός χρόνος. Από εκεί και μετά, ξεκινούν άλλα πράγματα… Κι αλί σ΄αυτόν που έχει γαντζωθεί στην εξουσία…
Οποιαδήποτε ομοιότητα ή συνειρμός του παρόντος κειμένου μου (ως απάντηση) με άλλο, ανθρώπων που χαρακτήρισαν το Δήμο ως Ανώνυμη Εταιρία, είναι τυχαία, συμπτωματική και αδιάφορος σ΄ εμένα.-
facebook
youtube
instagram
X
