Το να έχουμε πάντα μια άλλη άποψη και να αρθρώνουμε ενίοτε (αντιπολιτευτικό) αντίλογο ποτέ δε με εξέφραζε σαν τακτική. Ας ξεκαθαρίσουμε τι θέλουμε επιτέλους. Θέλουμε να έχουμε ανοιχτά Πανεπιστήμια να μπαίνουν όλοι χωρίς πανελλήνιες και να δούμε εάν, και πόσοι θα βγουν δε με χαλάει καθόλου. Αλλά τι θα γίνει αν όλοι θα θέλουνε να πάνε στην Ιατρική και μάλιστα των Αθηνών; Βλέπεις, για τον Έλληνα μια είναι η επίζηλη θέση, εκείνη του πρώτου και αφού έφτασα να είμαι ο άριστος θα πάω εκεί που πάνε οι άριστοι… (Αντί του, αφού είμαι άριστος θα κάνω άριστα ότι μου ταιριάζει ότι με κάνει ευτυχισμένο και εκείνο που έχω επιλέξει.)
Μα επιμένουμε, θέλουμε να σπουδάσει το παιδί μας, να είναι σώνει και καλά και αυτό όπως ο πρώτος μόνο και μόνο γιατί είναι το παιδί μας. Τότε ας έχουμε ιδιωτικά ΑΕΙ. Δε θα χάνουμε και προς τα έξω ούτε ένα φοιτητή, τουτέστιν χρήματα, εκτός από εκείνους που οπωσδήποτε θέλουν να σπουδάσουν τα παιδιά τους στο εξωτερικό και θα βρουν κάπου εκεί, το ανάλογο Πανεπιστήμιο. Αρκετοί δε, το είχαν αποφασίσει εξ αρχής το ότι θα πάνε στο εξωτερικό. Ούτε κι αυτό με χαλάει… Πώς θα αξιολογήσουμε όμως τα ιδιωτικά ΑΕΙ εδώ που θα μας κατακλίσουν, και πώς θα εξασφαλίσουμε αυτό το, όχι στα αγορασμένα και καλοπληρωμένα πτυχία, χωρίς ειδικό βάρος εν τέλη; Πως θα ξεπεράσουμε και το αξίωμα, του, άντε πάρε ένα χαρτί, να μπεις στο δημόσιο που μπορώ να σε βάλω, για να πληρώνεσαι και να κάθεσαι (!)...
Θέλουμε ή όχι επιτέλους, στα Πανεπιστήμια μας να έχουμε ως φοιτητές τους μαθητές με χαμηλή βαθμολογία; Μα αυτό δεν απαιτούσαμε να σταματήσει; Τι κατάντια, δεν λέγαμε σηκώνοντας το φρύδι, να εισάγονται με δύο στην τάδε ή τη δείνα σχολή!!! Τι μας καίει τώρα που μαθητές με τη χαμηλή βαθμολογία έμειναν έξω! (Διευκρινίζω ότι όπου υπάρχει αναφορά για το αρσενικό εμπεριέχει και το θηλυκό γένος).
Βέβαια δε μπορεί το ειδικό μάθημα, όπου απαιτείται, ως κριτήριο εισαγωγής σε κάποιες σχολές, που η γνώση του μάλιστα δεν αποκτιέται στα Λύκεια, να είναι τόσο καθοριστικό, ώστε να αποκλείει την εισαγωγή, έστω και αν αρίστευσε ο μαθητής στα άλλα μαθήματα, αυτό όντως προτείνουμε ότι πρέπει να το ξαναδεί το Υπουργείο αλλά, τι τελικά θέλουμε, το ξέρουμε; Μήπως πάντα θέλουμε να λέμε το κάτι άλλο, να γεμίζουμε κείμενα και εν τέλει να παράγουμε ήχο;
Είδε κανένας πιο ψύχραιμα τα στατιστικά των αποτελεσμάτων;
Ποιοι μείνανε έξω, από πού και γιατί;
Θέλετε για το παιδί σας σπουδές χωρίς προοπτική;
Ποια ανάγκη εκπληρώνουν όλες αυτές, οι τόσες και χωρίς περίσκεψη σπαρμένες ανά την Ελλάδα σχολές; Δεν θέλω, αν και είναι πολύ εύκολο, να αναφέρω συγκεκριμένα παραδείγματα γιατί θα εκτραπώ του στόχου μου.
Πότε θα μάθουμε επιτέλους στα παιδιά μας ότι επιτυχία δεν είναι το, κάποιο-όποιο πτυχίο, κρεμασμένο στον τοίχο, αλλά η δυνατότητα που δίνουν σε κάθε καλό αυριανό επαγγελματία – στέλεχος κλπ, οι γνώσεις, οι δεξιότητες και η μόρφωση ώστε να κάνει καλά την όποια τίμια δουλειά του, να εξελιχθεί, να προοδεύσει να μην έχει ανάγκη κανέναν να τον κάνει όμηρό του τάζοντας ή ζητώντας θέση δι’ ολιγόμηνης συμβάσεως ή, μια, όποια να ναι, πρόσληψη στο δημόσιο, αλλά, να γίνει ευτυχισμένος και παραγωγικός με ότι επιλέξει και θέλει να κάνει, να πατήσει μόνος του, γερά στα πόδια του, να έχει η τσέπη του λεφτά, κι αξίες η ψυχή του και να μπορεί να ζήσει πέραν από τα στερεότυπα που διαδίδουν αδαείς ξερόλες για την κάθε καριέρα, σχολείο ή σχολή.
Γεμίζουν οι σελίδες των εφημερίδων με μεγαλόστομα άρθρα για σχολεία με μοναδικό κριτήριο το ποσοστό επιτυχίας των αποφοίτων τους. Κρίνονται οι σχολικές μονάδες με μοναδικό κριτήριο το αν και πόσο μαθητόκοσμο στέλλουν στα ΑΕΙ και όχι σε μια ευτυχισμένη και επιτυχημένη καριέρα για το μέλλον!
Τα ΕΠΑ.Λ. δίνουν εύγλωττα λύση σε όλα αυτά τα ζητήματα μια και δεν υπάρχει αδιέξοδο η μονόδρομος στους αποφοίτους τους. Ο σκοπός που επιτελούν, είναι να παιδαγωγούν και να ετοιμάζουν τεχνικούς και επαγγελματίες, ικανούς και ευτυχισμένους, και οι μαθητές τους αν θα επιλέξουν να σπουδάσουν συμμετέχουν σε διαδικασίες, με λιγότερο άγχος και κόστος. Τα ΕΠΑΛ ετοιμάζουν άριστα τους αυριανούς ευτυχισμένους πολίτες! Τον δρόμο προς τα ΑΕΙ δεν τους τον κλείνουν, αντιθέτως μάλιστα! Ούτε τα όνειρα, ούτε τις δυνατότητες των σπουδαστών τους παραθεωρούν. Είναι αυτά τα σχολεία που μπορούν να λύσουν πολλά προβλήματα της κοινωνίας μας. Επιβάλλεται να στηριχθούν ακόμα πιο πολύ, κοινωνικά και θεσμικά. Τα σχολεία αυτά, παράγουν πλήθος επιτυχημένων επαγγελματιών και τεχνικών, έτοιμους για την αγορά εργασίας και μάλιστα άμα τη λήψη του διπλού τους τίτλου. Δεν έχουν τύχει ακόμα της αποδοχής που τους αρμόζει, με μεγάλη υστέρηση στο νησί μας μάλιστα, στελεχώνονται από τους πλέον πολυεπιστημονικούς συλλόγους διδασκόντων και διαθέτουν μεγάλη ποικιλία τομέων και ειδικοτήτων σύμφωνα με τις ανάγκες της σύγχρονης αγοράς εργασίας. Δυστυχώς, επικρατεί σκόπιμα παραπληροφόρηση. Αποτελεί κοινό μυστικό, το από ποιους και για ποιο σκοπό γίνεται αυτό. Είναι παράλληλα και αδικαιολόγητη η άγνοια των παρεχόμενων ευκαιριών αλλά και τα στερεότυπα των άμεσα ενδιαφερόμενων (γονέων και μαθητών). Η δε ευαγγελιζόμενη αναβάθμιση τους, ή ξεστρατίζει ή γίνεται δυσδιάκριτη.
Ναι στο δικαίωμα των νέων για ακαδημαϊκή πορεία, μπράβο τους που την κυνηγούν, και διπλό μπράβο που το επιτυγχάνουν! Ποιος αρνείται το δικαίωμα στα παιδιά να κυνηγούν τα όνειρα τους; Αλλά ας γίνει πλέον αποδεχτό ως λανθασμένο, το αξίωμα ότι μόνο μετά από τις (όποιες) σπουδές, κι ότι θέλει ας είναι, έρχεται η δικαίωση. Κανόνας επιτυχίας δεν υπάρχει. Κανένας δεν εγγυάται τίποτα μετά την όντως επίπονη και κοπιώδη λήψη του πτυχίου. Το πτυχίο ίσως είναι μια δικαίωση για τις όποιες επιδιώξεις, ενίοτε είναι και σπουδαίο προσόν. Ο δρόμος για σπουδές και πτυχίο πρέπει να είναι πάντα ανοιχτός, για όλους και σε κάθε ηλικία, αλλά, ούτε συμβόλαιο ευημερίας είναι, ούτε άριστη ποιότητα ζωής εξασφαλίζει, ούτε πλούτη μπορεί να σου υποσχεθεί. Αυτά τα δημιουργείς μόνος σου. Όπλα σου: Η μόρφωση σου! Το απόσταγμα και η σωστή χρήση των γνώσεων που κατέκτησες, απ’ όπου, όσο και αν, τις απέκτησες, ακόμα οι δεξιότητες σου, η προσωπικότητα σου, η εξυπνάδα σου, το ρίσκο και η στάση σου στις ευκαιρίες της ζωής είναι οι καλές πρακτικές καταξίωσης και ευημερίας. Σκεφτείτε έξυπνα, αδράξτε τις ευκαιρίες, ενημερωθείτε, πάρτε σωστές αποφάσεις και προχωρήστε τη ζωή σας. Καμιά δουλειά δε σε υποτιμά αν δεν την υποτιμάς εσύ ο ίδιος. Η κοινωνία απαιτεί να κάνεις καλά τη δουλειά σου όχι να έχεις ένα πτυχίο σε κορνίζα. Εκεί που λες ότι όλα τέλειωσαν εκεί όλα αρχίζουν. Πάρτε το χρόνο σας και ορμίστε στην ζωή. Καλή τύχη, επιμονή, και υγεία σε όλους…
facebook
youtube
instagram
X
