Βιώνουμε ξανά περίεργες και ύποπτες καταστάσεις. Η καθημερινή αναταραχή κάτι υποκρύπτει και κάτι επιδιώκει. Αυτά που συμβαίνουν, εν μέσω πανδημίας, είναι ολοφάνερο ότι στοχεύουν την Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Κάποιοι θέλουν να της “ροκανίσουν” την πολιτική και Κυβερνητική αυτοδυναμία. Και δεν μπορεί να είναι μόνο τα Κόμματα της Αντιπολίτευσης και πιο ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ που θεμιτά, αλλά ανορθόδοξα, έως ανεύθυνα, επιδιώκει επάνοδο στην Εξουσία. Ούτε και ο, κάπως ιδιότυπος κομματικός ανταγωνισμός ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ (για την αύξηση της εκλογικής τους δύναμης) εξηγεί επαρκώς αυτά που διαδραματίζονται καθημερινά, μέρα και νύχτα, σε δρόμους και πλατείες. Για τα λοιπά μικρά Κόμματα, ούτε κουβέντα να γίνεται.
Η πείρα ημών των ηλικιωμένων, μαζί και η λογική του μέσου πολίτη οδηγούν στην υποψία ότι, κάτι άλλο συμβαίνει. Κάτι που αφανώς, κινεί και κυρίως υποκινεί τη δράση αναρχικών ομάδων και οπαδικών χούλιγκανς. Τα Κόμματα, απλώς “καβαλάνε” τα κύματα των κινητοποιήσεων για ευνόητους λόγους. Δηλαδή για να επαυξήσουν την ένταση των κινητοποιήσεων (αφού είναι αντικυβερνητικές) και έτσι να καρπωθούν μικρά ή μεγάλα Κομματικά οφέλη.
Το ότι κάτι άλλο συμβαίνει, πέραν της συνήθους πολιτοκομματικής αντιπαράθεσης, το φανερώνουν και οι διαρκώς παρούσες, τριβές “εντός και πέριξ των τειχών” του Κυβερνώντος Κόμματος καθώς και η κυοφορία νέων σχηματισμών, δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας.
Βλέπετε, πάντα υπάρχουν οι “χρήσιμοι ηλίθιοι” που, από πικρίες, φιλοδοξίες ή συμφέροντα προδίδουν την Παράταξή τους.
Προφανώς, κάποια Κέντρα, εντός και εκτός Ελλάδας, επιδιώκουν και προετοιμάζουν νέα ΔΙΑΣΠΑΣΗ της Νέας Δημοκρατίας κατά το προηγούμενο των ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου. Είναι σενάριο δοκιμασμένο στο παρελθόν που έφερε αποτέλεσμα, όχι βέβαια υπέρ της Πατρίδας μας και του Ελληνικού Λαού.
Πιθανά αποτελεί συνέχεια της διάσπασης που επήλθε στο άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ, το οποίο, (ΠΑΣΟΚ), με λανθασμένους χειρισμούς και κάκιστες επιλογές του Γιώργου Παπανδρέου την περίοδο 2009-2010, απαξιώθηκε πλήρως, αδυνατώντας να διαδραματίσει σήμερα πρωταγωνιστικό ρόλο, έχοντας καθηλωθεί σε ποσοστά αποδοχής περί το 7%!!
Οι επόμενες, εκλογές, που θα διεξαχθούν με το “εθνοκτόνο” εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής, είναι φανερό ότι ευνοούν σενάρια κατακερματισμού των Πολιτικών σχηματισμών που, προσώρας, παραμένουν συμπαγείς, όπως είναι η Νέα Δημοκρατία και, δευτερευόντως, ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η ευκολία με την οποίαν, στελέχη των “αστικών” Κομμάτων “τσιμπάνε” και μετατρέπονται συχνά σε “Δούρειους ίππους”, ευνοεί την υλοποίηση σχεδίων εκβιασμού της εκάστοτε Κυβέρνησης από παράγοντες και Κέντρα συμφερόντων που ευρίσκονται εντός και εκτός Χώρας.
Είναι εύκολο να αναζητήσουμε τους λόγους και τα Κέντρα που επιδιώκουν τον πολιτικό και Κομματικό κατακερματισμό στην Πατρίδα μας, ώστε έτσι να ελέγχουν πιο εύκολα τις ό,ποιες εξελίξεις και Κυβερνητικές αποφάσεις σε κρίσιμα θέματα.
ΠΡΩΤΟΣ λόγος είναι το πώς και από ποιούς θα μοιραστεί η “πίτα” των δεκάδων δισεκατομμυρίων που θα εισρεύσουν στη Χώρα μας τα προσεχή χρόνια από Ευρωπαϊκά Προγράμματα. Κάποιοι μεγαλόσχημοι που ελέγχουν Μ.Μ.Ε. και Ποδοσφαιρικούς Συλλόγους, επιδιώκουν να έχουν ρόλο και λόγο επ' αυτού. Οι ίδιοι γνωρίζουν πώς να ασκούν πιέσεις κάθε φορά.
ΔΕΥΤΕΡΟΣ λόγος είναι τα νέα μεγάλα και πολυδάπανα εξοπλιστικά προγράμματα (τα απαραίτητα και αναγκαία για αναχαίτιση της Τουρκικής απειλής) για τα οποία διαγκωνίζονται μεγάλες χώρες και κολοσσοί πολυεθνικών Εταιρειών, ασκώντας προφανώς συγκαλυμμένη πίεση στην Κυβέρνηση μήπως και επιτύχουν διακριτική και ευνοϊκή μεταχείρισή τους.
ΤΡΙΤΟΣ λόγος είναι οι δρομολογημένες σοβαρές και εμβληματικές ιδιωτικοποιήσεις οι οποίες προκαλούν συνθήκες επίσης έντονου ανταγωνισμού μεταξύ μεγάλων Ομίλων, τους οποίους “πατρονάρουν” ισχυρές Χώρες με Παγκόσμια επιρροή, πιέζοντας (αφανώς) τη Χώρα μας για προτίμηση των δικών τους Ομίλων.
ΤΕΤΑΡΤΟΣ λόγος είναι αυτός που σχετίζεται με τα Εθνικά μας θέματα και τον τρόπο πιθανής επίλυσης αυτών (δηλαδή με συμβιβασμούς). Είτε μιλάμε για το Κυπριακό είτε για τις εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά (τα οποία, όντως αποτελούν “πονοκέφαλο” για τη Δύση όχι όμως με ευθύνη της Πατρίδας μας), φαίνεται ότι ο συμμαχικός παράγοντας επιδιώκει ξανά να τεθούν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης με τη γείτονα Χώρα, την οποίαν η Δύση δεν θέλει να “χαρίσει” στη Ρωσία.
Όλα τα παραπάνω ίσως να εξηγούν πολύ πιο πειστικά τη συνεχιζόμενη, εν μέσω πανδημίας, αναταραχή η οποία, από τη μια, συμβάλει, εν μέρει στην πίεση που ήδη δέχεται το ΕΣΥ και από την άλλη αυξάνει κατά πολύ το οικονομικό κόστος της προσπάθειας εξόδου από την κρίση με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την Εθνική Οικονομία.
Σε ενδεχόμενο επιχείρημα ότι, παρόμοιες αναταραχές καταγράφονται εδώ και μήνες σε πολλές Δυτικές και μη Χώρες, άρα γιατί όχι και εδώ ως μόνο λογικό αντεπιχείρημα μπορεί να αντιτάξει κανείς ότι, καμία απ' αυτές τις Χώρες, δεν έζησε τον δεκαετή εφιάλτη τριών αυστηρών Μνημονίων, ούτε και βιώνει τη συνεχή, από το 1974, πίεση του Τουρκικού επεκτατισμού και, πρόσθετα, το προσφυγικό-μεταναστευτικό πρόβλημα.
Κλείνοντας το σημερινό σημείωμα, ας μου επιτραπεί να κάνω μια μικρή παράφραση στίχων τραγουδιού του 1993, που, υπό τον τίτλο “Για τα λεφτά τα κάνεις όλα”, τραγούδησε ο Αντύπας.
“Για τα λεφτά τα κάνουν όλα, για τα λεφτά τρομοκρατούν,
ξανά μας πέταξαν τη φόλα και μας κουρντίζουν σαν καρτούν”.
(καρτούν= κινούμενα σχέδια). ΄Αραγε τούτη τη φορά, θα καταφέρουμε να μη “φάμε τη φόλα”;
facebook
youtube
instagram
X
