Η Βολισσός δεν κάηκε μόνη της. Την άφησαν να καεί. Χωρίς νερό, χωρίς εναέρια μέσα, χωρίς κανένα ουσιαστικό σχέδιο προστασίας. Όταν η φωτιά απείλησε τον τόπο μας, το κράτος ήταν απών. Και μετά, με θράσος, ήρθαν να μας πουν ότι όλα έγιναν όπως έπρεπε. Ότι η φωτιά ήταν “αναγέννηση”.
Αναγέννηση για ποιον; Για τους κατοίκους που έχασαν δουλειές, περιουσίες, κοπάδια, καλλιέργειες; Ή για εκείνους που βλέπουν στις στάχτες μια “ευκαιρία επένδυσης”; Ήδη ακούμε για μεταλλευτικά πάρκα, για “ανάπτυξη” που θα πατήσει πάνω στο καμένο μας χώμα. Και ξαφνικά, πρώην υπουργοί καί κάποιοι πρόθυμοι δημοσιογράφοι εμφανίζονται ως φερέφωνα, να μας πείσουν ότι η καταστροφή είναι ευκαιρία.
Δεν γράφω σαν πολιτικός. Δεν γράφω σαν δημοσιογράφος. Γράφω σαν άνθρωπος που ζει εδώ, που δούλεψε μια ζωή για να σταθεί στον τόπο του. Είμαι επιχειρηματίας στη Βολισσό. Το καφέ-μπαρ μου έμεινε κλειστό από τις 12 μέχρι τις 18 Αυγούστου. Τα εμπορεύματα που καταστράφηκαν και καικαν έφτασαν τις 7.000 ευρώ. Μα η μεγαλύτερη απώλεια ήταν ο κόσμος που έφυγε. Από τη στιγμή που ξανάνοιξα, δεν υπήρχε κανείς. Και έτσι χάθηκε το πιο κρίσιμο διάστημα για τον τζίρο της χρονιάς: από τα 60.000 ευρώ τζίρο που κάνω ετησίως, τα μισά προέρχονται από τον Δεκαπενταύγουστο μέχρι τις αρχές Σεπτέμβρη. Φέτος, αυτά τα χρήματα δεν θα υπάρξουν ποτέ.
Ρωτάω, λοιπόν: πώς μπορώ να μείνω στη Βολισσό; Πώς μπορώ να κρατήσω ανοιχτή την επιχείρησή μου τον χειμώνα, όταν η Πολιτεία με εγκατέλειψε την ώρα της κρίσης και δεν με στηρίζει ούτε μετά;
Δεν είμαι μόνο εγώ. Είναι οι κτηνοτρόφοι που έχασαν κοπάδια, οι αγρότες που βλέπουν τα χωράφια τους καμένα, οι επαγγελματίες που βλέπουν τον τόπο να αδειάζει. Είναι η ψυχή της Βόρειας Χίου που σβήνει.
Και την ίδια στιγμή, το επίσημο αφήγημα μιλάει για “νέα αρχή”. Με τη βοήθεια πολιτικών που έχουν μάθει να παίζουν το παιχνίδι των μεγάλων συμφερόντων που παρουσιάζουν την καταστροφή ως ευκαιρία, μας δείχνουν το μέλλον που μας ετοιμάζουν: όχι αναγέννηση, αλλά ερημοποίηση· όχι ζωή, αλλά ξεπούλημα.
Η Βολισσός δεν ξεχνά. Δεν θα χαρίσουμε σε κανέναν την καταστροφή μας. Αν θέλουν να μας σβήσουν, η απάντηση είναι ότι θα μείνουμε. Αν θέλουν να μας διώξουν, η απάντηση είναι ότι θα παλέψουμε.
Η δική μου ερώτηση – πώς μπορώ να μείνω στη Βολισσό – έχει μια μόνο απάντηση: με συλλογικό αγώνα, με δικαιοσύνη, με αποζημιώσεις, με πραγματική στήριξη και σχέδιο για τον τόπο μας. Μπορώ να μείνω μόνο αν αρνηθώ να φύγω.
Η Βολισσός δεν θα σβήσει. Όσο υπάρχουμε εμείς, όσο μιλάμε και αγωνιζόμαστε, δεν θα τους χαρίσουμε τον τόπο μας.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο.
facebook
youtube
instagram
X
