Διαβάζοντας το άρθρο "Έξυπνες ιδέες”, του κου Γεωργούλη, σκέφτομαι ότι η Χίος μένει πίσω διότι, ακόμα, σώζεται οικονομικά από τα χρήματα των ντόπιων ναυτικών! Κατά τα άλλα, τουρίστες δεν θέλουμε, επειδή μας χαλάνε την ησυχία - αλλά τους αναζητάμε κιόλα!-τους πολλούς ζάμπλουτους πλοιοκτήτες ΔΕΝ τους πολυενοχλούμε να βοηθούν τον τόπο τους, εκτός κι αν το αποφασίσουν οι ίδιοι και, πράγματι, οι περισσότεροι τοπικοί άρχοντες κοιμούνται τον ύπνο τού Δικαίου, σχετικά με ιδέες και αποφάσεις που θα έπρεπε να πέφτουν στο τραπέζι και, κατόπιν, να λαμβάνονται.
Αποτέλεσμα είναι, υπέροχα κτήρια τού νησιού να ρημάζουν, δρόμοι να παραμένουν "σκοτώστρες", πρόσφυγες και μετανάστες να καταλαμβάνουν και να νεκρώνουν το βασικό λιμένα τού νησιού, ο Ν.Ο.Χ. να καταρρέει, πληγώνοντας τα μάτια μας και, φυσικά, τον περιβάλλοντα χώρο, το Ιωνικό κολυμβητήριο, κυριολεκτικά, να μπάζει από παντού ενώ θα έπρεπε να είναι ένα από τα αθλητικά μας στολίδια, επειδή ο αθλητισμός ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να στηρίζεται και να προωθείται, η θερινή πολιτική των πτήσεων charter να έχει αφεθεί στις αποφάσεις ανθρώπων, οι οποίοι, με σαφήνεια αποδεικνύουν ότι ουδέν αισθάνονται ή γνωρίζουν για το νησί μας -απορώ αν είναι κι από εδώ- η παθολογική κλινική τού νοσοκομείου μας -επιτέλους- να ανοικοδομείται-ανανεώνεται χάρη σε δωρεά -η οποία ήταν πού ακριβώς, όλα τα προηγούμενα έτη;- μια να δίνονται άδειες και μια όχι, σε όσους έχουν τις ξαπλώστρες των παραλιών το καλοκαίρι, λες και πέρσι τις χρειαζόμασταν, φέτος όχι..., μαρίνες να ρημάζουν, και, εν γένει, τοπικές αρχές, οι οποίες προσκαλούν, αποδέχονται, παραδέχονται, αναζητούν και επιζητούν, κατά βάσει, ξένες Μ.Κ.Ο. για τη Χίο, διότι, οι ίδιες αδυνατούν, λένε, να... πάρουν αποφάσεις…!
Θλίβομαι, ως νέα -ηλικιακά- Χιώτισσα, που επέλεξε να αφήσει την Αθήνα για την ιδιαίτερη πατρίδα της, με όλα τα παραπάνω. Όπως, άλλωστε, και με την υπόθεση προέκτασης τού αεροδρομίου μας, την οποία θυμάμαι, από παιδί ακόμα, να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στις συζητήσεις των μεγαλυτέρων, την, μέγιστης σημασίας, υπόθεση ύδρευσης τής Χίου, τα αμέτρητα τεχνικά προβλήματα τού βασικού και κεντρικού, ταυτόχρονα, λιμένα Χίου, χωρίς ίχνος σοβαρής πρότασης για εκείνον τών Μεστών... όπως και τόσων άλλων ζητημάτων.
Ζητημάτων που, προσωπικά, δεν με αφορά αν θα λυθούν με ιδιωτική ή κρατική χρηματοδότηση -παρόλο που, πολλά θα έπρεπε να λυθούν με την άριστη συνεργασία Περιφέρειας & Δήμου, η οποία δεν υφίσταται- αλλά που, απαραιτήτως, πρέπει να λυθούν. Βέβαια, δεν παύω να αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν κάδοι που είναι μέσα στη μέση τού δρόμου και μπλέκουν τόσους και τόσους οδηγούς, τεράστιες λακκούβες, κακή ασφαλτόστρωση, ενοχλούν μόνον εμάς τούς “ποταπούς”, αλλά ουδένα εκ των τοπικών αρχόντων…
Παρατηρώ και αντιλαμβάνομαι ότι, στη Χίο μας, οι περισσότεροι εκ των τοπικών ταγών -όπως, χαρακτηριστικά, τους αποκαλεί και ο συνάδελφος, Ν. Γεωργούλης- ενδιαφέρονται μόνον για τους τίτλους τους, κι ας είναι νεότατοι άνθρωποι. Όμως, οι ηγετικές θέσεις απαιτούν σθένος ψυχικό, ηθικό και πνευματικό από εκείνους που τις κατέχουν και άριστη γνώση όλων, ανεξαιρέτως, των τοπικών προβλημάτων -ακόμα και το εάν στη Σούδα έχουν νερό και ηλεκτρικό πρόσφυγες και μετανάστες, πότε δεν έχουν, τί πρέπει να γίνει για αυτό, κ.ο.κ, ακόμα και αν τον έλεγχο τον έχει η υπηρεσία UNHCR. Άλλωστε, για τη Χίο μιλάμε, ακόμα και τότε και όχι για μια ξεχασμένη ατόλη τού Ειρηνικού. Διαφορετικά, πώς είναι δυνατόν να επιβληθείς στην κεντρική ηγεσία τού κράτους σου, ώστε να σε βοηθήσει ή πώς θα πείσεις, οικονομικά,δυνατούς χορηγούς να σε στηρίξουν;
Κι αυτή τη μανία για μη ιδιωτικές επενδύσεις ανθρώπων τού εξωτερικού στη Χίο ποιος θα την εξηγήσει; Μήπως έχουμε εγχώριους που πονάνε τον τόπο τόσο ώστε να χρηματοδοτούν πολλά έργα από λίγο και πάντα, και δεν μου είναι γνωστό;
Έλεος, πια με την ξενοφοβική μας στάση, όπου μας βολεύει. Τώρα που, πιτσιρίκια από την Ολλανδία, τις Η.Π.Α. και τη Νορβηγία, μας λένε πώς να συμπεριφερόμαστε σε δημόσιο χιακό έδαφος, αλλά κοντά σε πρόσφυγες και μετανάστες, είναι καλά και δεν μας ενοχλεί; Γιατί άραγε;
Θυμάμαι το “πανηγυράκι” εγκαινίων τού -εκπληκτικού- Μουσείου Μαστίχας και μειδιώ με το πόσο έτοιμοι είναι οι πολιτικάντηδες τής Ελλάδας για τέτοιες στιγμές, αλλά, παντελώς ανέτοιμοι, όταν προκύπτουν μείζονα προβλήματα καθημερινότητας, που επιζητούν αμεσότατες λύσεις. Περιττό να πω ότι αυτό το αντιμετωπίζω και το παρατηρώ και στη Χίο και ως δημοσιογράφος, αλλά πρώτα από όλα ως πολίτης και κάτοικος τού νησιού. Κι αυτό, δεν είναι καλό!
facebook
youtube
instagram
X
