Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, η υπόθεση της αναγκαίας επισκευής των Λαϊκών Πολυκατοικιών Χριστού Βαρβασίου, της γνωστής Σαρακίνας και των προβλημάτων που την ακυρώνουν, ήταν συνεχώς στην επικαιρότητα και «έπαιζε δυνατά» στα πρωτοσέλιδα όλων των τοπικών εφημερίδων. Το θέμα τραβούσε, οι πολιτικοί - κυρίως οι υποψήφιοι για τον παλιό δήμο Χίου - πόνταραν στην ψήφο των κατοίκων για τις εκλογές και φρόντιζαν να έχουν συχνές επαφές μαζί τους.
Από το 2008 και μετά που είχε γίνει η τελευταία αναφορά, η υπόθεση έχει σκεπαστεί από τη σκόνη της λήθης, οι πολιτικοί δεν ασχολούνται και το θέμα δεν παίζει καθόλου στα Μ.Μ.Ε.
Η αρχή του τέλους
Την Άνοιξη του 2006 μετά από διαβουλεύσεις με τον Οργανισμό Εργατική Κατοικίας με απόφαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου συστάθηκε πενταμελής επιτροπή που θα αναλάβαινε να βρεί και να προτείνει τους κατάλληλους χώρους για την ανέγερση νέων κατοικιών. Λίγο αργότερα για πρώτη φορά ο Ο. Ε. Κ. με επιστολή προς το Νομάρχη Π. Λαμπρινούδη ανακοίνωσε οριστικά και αμετάκλητα ότι δεν θα επισκευάσει, ούτε θα αντικαταστήσει τις κατοικίες, αφού η κυριότητα τους δεν ανήκει πλέον σε δικαιούχους του.
Ο Π. Λαμπρινούδης έκανε δηλώσεις για εμπαιγμό της τοπικής κοινωνίας, αφού όλο το προηγούμενο διάστημα καλλιεργούνταν ελπίδες στους δικαιούχους για κατασκευή νέου συγκροτήματος εργατικών κατοικιών, κάτι που είχε υποσχεθεί και από το βήμα του Ομηρείου ο πρώην υφυπουργός Απασχόλησης Γεράσιμος Γιακουμάτος.
Άλυτο
Η τελευταία ενέργεια έγινε δύο χρόνια μετά, το 2008. Με αφορμή την ευρύτερη σεισμική διέγερση στον Ελληνικό χώρο, η Νομαρχία ζήτησε την αποστολή κλιμάκιου μηχανικών του Οργανισμού, με στόχο να ελέγξουν την κατάσταση του κτιριακού συγκροτήματος. Τίποτα και πάλι.
Kρεματόρια
Οι άνθρωποι μας άνοιξαν τις καρδιές και τα ετοιμόρροπα σπίτια τους.
«Ελάτε να δείτε», μας κάλεσε η Μ.Φ., στην πολυκατοικία 407. Τα πάντα είναι ετοιμόρροπα. Στις κολώνες φαίνονται τα σίδερα. Κάθε μέρα πέφτουν σοβάδες Στον τρίτο όροφο και την ταράτσα είναι φανερό ότι το κτίσμα δεν αντέχει πια τα ντεπόζιτα του νερού των 2 κ.μ.. Το χειμώνα όλα τα διαμερίσματα πλημμυρίζουν. Οι τοίχοι πίνουν νερά και η κατάρρευση τους είναι ζήτημα χρόνου
«Οι τεχνικοί μου λένε ότι τα ντεπόζιτα κάποια μέρα θα βρεθούν στον τρίτο όροφο, θα μας σκοτώσουν», λέει και ο άνεργος γιος της.
Τα περβάζια είναι σαν βομβαρδισμένα Είναι ζήτημα χρόνου το πότε θα γκρεμιστεί όλο το κτίριο.
Ερειπιώνας
Στον τρίτο όροφο η ηλικιωμένη Α. Δ., έχει οκτώ χρόνια να σηκωθεί από το κρεβάτι της. Μόνη και έρημη, ζει κατάκοιτη μέσα στο ερειπωμένο διαμέρισμα, δεν έχει κανένα συγγενή, η κατάσταση είναι τραγική και πρέπει να ενδιαφερθεί η υπηρεσία Πρόνοιας. Η ατμόσφαιρα θυμίζει τους «Άθλιους», του μυθιστορήματος του Β. Ουγκώ.
Λίγο παρακάτω η Κ. Π, από το παράθυρο του πρώτου ορόφου της πολυκατοικίας 407 2/3, μας φωνάζει ότι δεν ελπίζουν σε τίποτα πιά.
«Αφού δεν τις έφτιαξαν όταν υπήρχαν λεφτά, δεν πρόκειται να τις φτιάξουν ποτέ, τα τελευταία χρόνια μας έχουν ξεχάσει όλοι».
Τα ίδια στην 207, (που είναι στη χειρότερη κατάσταση από όλες), στην 107, στην 201, στην 201 1/5.
Μπροστά στην 201, είναι καθισμένες η Π.Π., και η Μ. Κ, με το μικρό γιό της το Μάρκελο, τον Ολυμπιακάρα.
Στέλνουν με οργή το μήνυμα να μην περάσει από τη Σαρακίνα κανένας πολιτικός στις δημοτικές και βουλευτικές εκλογές.
Ρεφενέ
Μόλις προχτές στις πολυκατοικίες 15, 22, 25, 26, 27, 28 και 30 πλήρωσαν με ρεφενέ 600 ευρώ για να επισκευάσουν τους σωλήνες της αποχέτευσης. Παντού οι ίδιες τραγικές εικόνες αλλά σε αυτές υπάρχει και το γνωστό πρόβλημα των λυμάτων που πλημμυρίζουν τα υπόγεια τους.
«Οι μάστορες έχουν πάθει την πλάκα τους. Τα πάντα είναι διαβρωμένα, τα θεμέλια έχουν γίνει λάσπη, μας λένε ότι πολύ γρήγορα ο τέταρτος όροφος θα βρεθεί στο ισόγειο και μας συμβουλεύουν να φύγουμε για να σωθούμε. Χωρίς λεφτά, πως πληρώνεται το ενοίκιο;»
Κλοπές
Η πολυκατοικία 201, δεν έχει πόρτα εισόδου, γιατί πρόσφατα κάποιοι την έκλεψαν, όπως και τα πορτοπαράθυρα κάποιου διαμερίσματος στον πρώτο όροφο, ο ιδιοκτήτης του οποίου έχει μεταφερθεί στο γηροκομείο. Τα εγκαταλειμμένα διαμερίσματα έχουν λεηλατηθεί, σε όλες τις πολυκατοικίες. Οι επιτήδειοι έχουν κάνει καλή μπάζα.
Δεν έχει νόημα να προσπαθήσουμε να περιγράψουμε άλλο το χάλι στο αυτών των ανθρώπων και των κτιρίων, δεν αντέχουμε να βλέπουμε τις απαράδεκτες συνθήκες που ζουν.
Ο σύλλογος
Ποιος σύλλογος. Δεν υπάρχει πιά. Διαλύθηκε στα εξ ων συνετέθη. Μεγάλες ευθύνες για την κατάσταση που βιώνουν, την επιδείνωση των προβλημάτων και την απόσυρση του θέματος από παντού, έχουν και οι ίδιοι οι κάτοικοι. Πάντα ήταν διαιρεμένοι, δεν είχαν ποτέ συλλογική νοοτροπία, μια κοινή θέση για την επίλυση του προβλήματος. Δεν είχαν και εξακολουθούν να μην έχουν στρατηγική πίεσης, διατήρησης της υπόθεσης στην επικαιρότητα και ευελιξίας σε κάθε πολιτική και κοινωνική κατάσταση. Ο ατομικισμός και η εξυπηρέτηση ιδιοτελών σκοπιμοτήτων με πολιτικές πελατειακές σχέσεις, όχι μόνο δεν έλυσαν, αλλά αντίθετα δημιούργησαν πολύ περισσότερα προβλήματα.
Σιωπητήριο
Τώρα καμία κίνηση δε γίνεται για τις Λαϊκές Πολυκατοικίες Χριστού Βαρβασίου Ησυχία, απόλυτη ηρεμία επικρατεί. Μόνο τσιμέντα και σοβάδες πέφτουν, τα ρήγματα στα πληγωμένα κτίρια μεγαλώνουν, κάτι ξεχαρβαλωμένα παράθυρα τρίζουν, άλλα χάσκουν σαν μεγάλες τρύπες στα ντουβάρια, σκισμένες κουρτίνες ανεμίζουν στον αέρα κι’ ο κόσμος σιωπά.
Κουράστηκε να μιλά χρόνια τώρα για τα ίδια προβλήματα χωρίς ανταπόκριση και αποτέλεσμα. Δεν τρέφουν πια ελπίδες για κάτι καλύτερο, δεν έχουν αυταπάτες.
Βλέποντας για μια ακόμη φορά το φοβερό χάλι των κτιρίων και τα ελάχιστα συντηρημένα διαμερίσματα, επαναλαμβάνουμε την κοινή διαπίστωση ότι δεν είναι δυνατόν να μένουν άνθρωποι εκεί….
Σιωπητήριο στις Λαϊκές Πολυκατοικίες Χριστού Βαρβασίου. ... Ίσως, μέχρι τον επόμενo δυνατό σεισμό.
facebook
youtube
instagram
X
