Μονολιθικοί και τελματωμένοι οι Χιώτες εικαστικοί

Να εξελιχθούν, να ρισκάρουν, να μάθουν και να προβάλλουν νέες τεχνικές, για να έχουν κάτι φρέσκο να πουν, αλλά και για να διευρύνουν τον κύκλο στον οποίο απευθύνονται και το πελατολόγιο τους, συμβουλεύει του Χιώτες εικαστικούς καλλιτέχνες ο εικαστικός Νικόλας Χατζής.

Δεν πάει στις τοπικές εκθέσεις γιατί από τα έργα και την τεχνική καταλαβαίνει τον δημιουργό, χωρίς να έχει δει την αναγγελία της διαδικασίας. Τους αποκαλεί  «μονολιθικούς και τελματωμένους», χαρακτηρίζει βαρετή την προσέγγιση των δημιουργιών τους, επειδή δεν ανανεώνονται και προβάλλουν συνεχώς τις ίδιες μονοδιάστατες τεχνικές. Δείχνουν ότι αρκούνται  σε αυτά που ξέρουν ή μένουν στο σίγουρο  που έχουν.

 Ο τελευταίος ίσως να είναι ο βασικός λόγος που δεν επιχειρούν να εξελιχθούν, αρκούνται στα κεκτημένα.

«Με στεναχωρεί να ζω στον τόπο μου και να μην έχω ενδιαφέρον να εξελιχθώ, να προβάλλω κάτι νέο. Η τέχνη εξελίσσεται και αλλοίμονο στον εικαστικό που δεν ακολουθεί την εξέλιξη», υπογραμμίζει.

Υπάρχουν καλλιτέχνες που εκτιμά, που θα μπορούσαν ακόμη και να εξελίξουν πρωτοποριακά οι ίδιοι τις τεχνικές, αλλά για κάποιους  λόγους δεν έχουν κάτι νέο να πουν. Βγαίνουν μπροστά δύσκολα, δεν γίνονται καθοδηγητές.

Πάροχος τέχνης

Δεν μπορεί να δώσει κάποια καλλιτεχνική ταυτότητα στον εαυτό του. Ξεκίνησε από ζωγράφος, εξελίχθηκε σε γλύπτη, χαράκτη, ξυλουργό, σιδερά, τεχνίτη αλουμινίου, πλαστικού, χαρτιού.

Δουλεύει με φυσικά και τεχνητά υλικά, βλέπει τη φύση ως πάροχο τέχνης. Αφήνει να τον καθοδηγούν σχήματα και υλικά, αλλά νοιώθει περισσότερο γλύπτης. Σε όλα τα έργα παίζει με τους όγκους, πειραματίζεται με τα υλικά. Η διαφορά του από ένα κλασσικό ζωγράφο είναι ότι αφήνεται να τον καθοδηγεί το υλικό, νοιώθει σαν εκτελεστής.

Δ. Αβδελιώδης

Δηλώνει ότι δεν είναι σκηνογράφος, αλλά  σκηνογραφεί στις συνεργασίες με το Χιώτη σκηνοθέτη Δήμο Αβδελιώδη, για τις ανάγκες των παραστάσεων. Είναι δεμένοι με τα δεσμά της αληθινής φιλίας, γνωρίζονται από το 1997, όταν συνεργάστηκαν στην «Εαρινή σύναξη των αγροφυλάκων».

Τώρα δουλεύουν μαζί στην παράσταση «Ο Μεγαλέξαντρος και το καταραμένο φίδι», στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, την παράσταση που είχε παρουσιάσει ο Δήμος την περίοδο 2008-2009 ως καλλιτεχνικός Διευθυντής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Β. Αιγαίου.

Αντιμετώπισε μεγάλες  τεχνικές δυσκολίες γιατί η σκηνή είναι τεράστια, ο χρόνος ετοιμασίας ελάχιστος και η σκηνογραφία κινείται μεταξύ της πραγματικότητας και του παραμυθιού.

Τον δυσκόλεψε ακόμη περισσότερο το ότι μετά από κάθε παράσταση αφαιρεί το σκηνικό  και το ξαναστήνει γιατί ταυτόχρονα  παίζονται και άλλα έργα. Μηχανεύτηκε κατασκευές που του επιτρέπουν να το μαζεύει, να το αποθηκεύει και να το στήνει εύκολα.

Τώρα είναι δοσμένος σε αυτή την παράσταση, δεν έχει προγραμματισμένη άλλη εργασία, πιθανά να κάνει μια έκθεση στο Ηράκλειο της Κρήτης το 2018.

Η πορεία του

Είναι αυτοδίδακτος, μικρός ήταν μαστροχαλαστής παιχνιδιών, καθιερώθηκε δύσκολα. Τελείωσε το γυμνάσιο και ακολούθησε το όνειρο του. Οι γονείς τον προόριζαν για ναυπηγό. Προσπάθησε 4,5  χρόνια  στην Αγγλία αλλά από το δεύτερο χρόνο άρχισε να συναναστρέφεται με εικαστικούς καλλιτέχνες.

Το πάλεψε, πέρασε δύσκολα, αλλά δηλώνει ευτυχισμένος. Γι’ αυτόν η τέχνη δεν είναι χόμπι, είναι τρόπος και φιλοσοφία ζωής.

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.