Όταν το 2011, τελειώνοντας το πρώτο στάδιο της δημοσιογραφικής μου πορείας από την τηλεόραση της Πατρίδας, χτύπησε το τηλέφωνο, η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα ποτέ ότι στην άλλη άκρη θα ήταν ο Νίκος Γεωργούλης.
Η φράση του «σε θέλουμε στο δυναμικό του «π»», μου άφησε περίεργα συναισθήματα με δεδομένο ότι ποτέ δεν πήγαινα μία εφημερίδα που για κάποιο λόγο με χαλούσε. Οι σχέσεις μου μάλιστα τόσο με τον Ν. Γεωργούλη, όσο και με τον Ν. Κατσαράκη, ας μην τις περιγράψω καλύτερα. Η σχέση Βουρνού- Κάρμαντζη, είναι κάτι αντίστοιχο.
Στην πορεία κατάλαβα τι ακριβώς ήταν αυτό. Με χαλούσε αυτός ο παρεμβατισμός της στα δημόσια πράγματα, αυτό που πάντα βρίσκονταν ένα κλικ πιο μπροστά ακόμα και από αυτούς που κρατούσαν τη μοίρα του τόπου στα χέρια τους.
Από τότε μέχρι σήμερα μεσολάβησαν περίπου 7 χρόνια, αδιάκοπης δουλειάς και συνεχούς ρεπορτάζ. Πρωί, μεσημέρι, βράδυ, μεσάνυχτα, ξημερώματα, με ήλιο, με βροχή, με χιόνι, με αϋπνία. Ρεπορτάζ στις αργίες, ρεπορτάζ στην άκρη της Χίου, ρεπορτάζ στην Τουρκία, ρεπορτάζ στην Αθήνα, ρεπορτάζ παντού… Χωρίς να σηκώνεις κεφάλι, χωρίς να κοιτάς τίποτα γύρω και το κυριότερο να μπορείς να είσαι εκεί όπου είναι το ρεπορτάζ, βασιζόμενος σε έναν και μοναδικό κανόνα: Δεν γράφεις για τίποτα που δεν είδες ο ίδιος με τα μάτια σου.
Πριν μία εβδομάδα λοιπόν στο φουαγιέ του Δημαρχείου, συναντώ τον Γιώργη τον Ζώα και μεταξύ άλλων μου πετά μία φράση του στυλ : «[…]αυτά που σου λένε τα αφεντικά σου». Δεν απάντησα απλά γέλασα χωρίς να σχολιάσω κάτι.
Γιατί; Γιατί από το 2011 μέχρι σήμερα κατάλαβα τι με πώρωσε σε αυτό το μέσο. Δεν βρέθηκε ένας να μου τι να γράψω. Θυμήθηκα σαν τώρα τη φράση του Κατσαράκη: «Εσύ γράφεις ότι θέλεις, αρκεί αν έχει την υπογραφή σου». Και όντως από τότε μέχρι σήμερα η αλήθεια είναι ότι διάγω ένα καθεστώς ημι- αυτονομίας στον «π» όσο περίεργο και αν ακούγεται. Είναι δεκάδες οι φορές που έχω πάρει την φωτογραφική χωρίς να ενημερώσω το μέσο μου και πάω κάνω το ρεπορτάζ, επιστρέφω και λέω έχω αυτές τις φωτογραφίες και το ρεπορτάζ μου είναι αυτό. Και ακόμα περισσότερες οι φορές που έχουν ανέβει θέματα στο site χωρίς επίσης να ρωτήσω κάποιον.
Αυτά ως μικρή απάντηση σε όσους θεωρούν ότι όλα είναι κατευθυνόμενα και καθ υπαγόρευση. Θα ρωτήσει κάποιος βέβαια αν συμφωνώ με όλα όσα γράφονται στον «π». Η απάντηση είναι πως «όχι» και είμαι υπερήφανος που μπορώ να διαφωνήσω ανοιχτά και να διατυπώσω την άποψή μου, όπως τότε με τη δημιουργία δομής στον ΧΑΔΑ. Πάμε παρακάτω…
Μεσημέρι Τετάρτης, μπαίνω στο Δημαρχείο, ώσπου με σταματά στην είσοδο ο Παντελής Καλόγερος. Καλοπροαίρετα με ρωτά: «Ρε Παντελή να σου κάνω μία ερώτηση;» Του απαντώ βεβαίως. «Γιατί», με ρωτά, «όλα τα ρεπορτάζ σου μεταδίδονται από ακραίες ιστοσελίδες;».
Κάποιος στη θέση μου ίσως αντιδρούσε. Όμως δεν αντέδρασα, δεν γέλασα καν. Του είπα ότι το ξέρω και αποχώρησα, υποσχόμενος να του απαντήσω δημόσια.
Και γιατί το έκανα; Γιατί ήξερα την αλήθεια. Και ποια είναι η αλήθεια; Η αλήθεια είναι ότι κάθε γεγονός που αφορά στη Χίο, η μόνιμη πηγή των ΜΜΕ της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και των μεγάλων περιφερειακών ΜΜΕ είναι ο «πολίτης». Ήθελε να μου πει ο Παντελής ότι τα όσα έγιναν στη Χίο, αναρτήθηκαν στην ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής. Ισχύει, μόνο που δεν φέρω εγώ την ευθύνη για το γεγονός ότι ο κάθε ακραίος παίρνει τις φωτογραφίες μου και γράφει από κάτω ότι του κατέβει. Τι ξέχασε να πει ο Παντελής;
Ότι τα ρεπορτάζ του «π» μεταδόθηκαν στο Star, στον ΣΚΑΪ, στον ΑΝΤ-1, και στις ιστοσελίδες: iefimerida, enikos.gr, altsantiri.gr, newsbeast.gr, dikaiologitika.gr, newsbomb.gr, gazzetta.gr, eleftherostypos.gr, lifo.gr, athensvoice.gr και σε άλλες δεκάδες σελίδες περιφερειακά καλύπτοντας σχεδόν το σύνολο του ηλεκτρονικού τύπου .
Τι ξέχασαν αυτοί που διακινούν αθώα ή μη αυτή την καραμέλα; Ότι ο «π» από τα 10 συμβάντα που θα γίνουν στα 8 θα είναι εκεί και θα έχει άποψη. Και 8 στις 10 φορές η είδηση θα μεταδοθεί πρώτα από τον «π» και τα social media του «π». Το πώς γίνεται αυτό νομίζω δεν αφορά κανέναν.
Και κάτι τελευταίο. Μου έγραψε ο φίλος μου ο Ανδρέας, ότι καλά τα όσα γράφετε για τους κατοίκους του Χαλκειούς. Θα γράψετε τίποτα για τις συνθήκες στη ΒΙ.ΑΛ.; Μα αυτό το ερώτημα ίσως θα πρέπει να απευθυνθεί σε όσους αναμένουν τη φωτογραφία του twitter ή του Facebook για να κάνουν ρεπορτάζ.
Προσωπικά δεν ξεχνώ ότι από τα πρωτοβρόχια μέχρι σήμερα, το πρώτο μέσο που άκουσε την έκκληση των αλληλέγγυων της Χίου στα τοπικά ΜΜΕ για επιτόπιο ρεπορτάζ ήταν ο «π». Που ήταν όλοι αυτοί οι κατήγοροι όταν ο «π» κατ’ επανάληψη έκανε καταδρομικές επιχειρήσεις μέσα στα μεσάνυχτα κάτω από τη μύτη της αστυνομίας για να αναδείξει τις συνθήκες στη ΒΙ.ΑΛ., πριν ακόμα καταλάβει το ίδιο το Υπουργείο τι συμβαίνει στο hotspot. Που ήταν όλοι αυτοί όταν ο «π» ξεσήκωνε τα διεθνή ΜΜΕ για τις απάνθρωπες συνθήκες της Σούδας, όταν ο ίδιος ο αντιδήμαρχος Μεταναστευτικού μέχρι και προχθές το είχε καμάρι ότι λειτουργούσε άψογα; Η απάντηση είναι μία. Αυτοί κρυμμένοι πίσω από τις οθόνες του υπολογιστή τους και εμείς στο ρεπορτάζ. ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΥΛΑ.
Υ.Γ.1: Κάτι πήρε το αυτί μου από στελέχη της δημοτικής αρχής για τον τρόπο λέει που ασκώ δημοσιογραφία. Περιττό να υπενθυμίσω για πολλοστή φορά, ότι αυτοί που τώρα με κατηγορούν ήταν οι ίδιοι που από το 2016 μέχρι και πριν 4 μήνες μου πρότειναν 6 φορές τη θέση του ειδικού συμβούλου του Δημάρχου, εισπράττοντας ένα μεγαλοπρεπές ΟΧΙ, εις τους αιώνες των αιώνων ΑΜΗΝ.
Υ.Γ.2: Θα συνεχίζω να υπερασπίζομαι ανοιχτά τη δουλειά μου και το μέσο μου, όσο θεωρώ ότι μου παρέχει την ελευθερία να γράφω ότι θέλω, όπως το θέλω, ότι ώρα θέλω, με όποιο τρόπο εγώ θέλω.
facebook
youtube
instagram
X
