Όταν το τόσο γίνεται ... τοοοοόσο

Νοικοκύρηδες από τη σκοπιά τους ήταν και οι προηγούμενοι, αν κανείς το καλοσκεφτεί. Ντουβαράκια, ζαρτινιέρες, φυτεύσεις, πολλές φυτεύσεις. Ήταν μια μορφή νοικοκυριού κι αυτή. Ας το ονομάσουμε Πολυδωρικό νοικοκυριό. Θυμάμαι, ωστόσο, τότε ότι οι πιο πολλοί κατηγορούσαμε τον Πολύδωρο για έργα βιτρίνας, μικρορουσφετάκια για να καλύπτουν χώρους σε προεκλογικά φυλλάδια και καθημερινά δελτία Τύπου.

Πέρασε μια διετία κι όλα αυτά μας έλλειψαν. Τα νοσταλγήσαμε, κυρίως γιατί το χωρικό σύστημα αντιδημαρχειών δεν είχε δουλέψει με την αποτελεσματικότητα που δουλεύει σήμερα. Και περάσαμε στη νέα εκδοχή της νοικοκυροσύνης. Χάριν συντομίας ας το ονομάσουμε Βουρνιδικό νοικοκυριό. Αυτό προς το παρόν έχει φετίχ με το φωτισμό και τα ασπρίσματα. Τελευταία και με τα βαψίματα πάσης φύσεων κάγκελων.

Προσωπικά εντοπίζω μόνο μια διαφορά. Το Πολυδωρικό νοικοκυριό προτιμούσε τα ιλουστρασιόν φυλλάδια για να φτάσει στον κόσμο, το Βουρνιδικό νοικοκυριό κάνει χρήση των νέων τεχνολογιών, λατρεύει το fb.

Για να μην παρεξηγηθούμε η νοικοκυροσύνη των δημοσίων χώρων είναι στοιχείο απαραίτητο σε κάθε τόπο. Μόλις λείψει, όπως μας έλειψε τα δυο πρώτα χρόνια της παρούσας δημοτικής αρχής, διογκώνεται από μόνη της σαν ανάγκη, πολλές φορές φαντάζει πιο χρήσιμη κι από τις στρατηγικές κινήσεις. Δεν είναι όμως αυτονόητη; Αν φτάνουμε στο σημείο να επαίρονται οι αιρετοί μας για τα ασπρίσματα και την επέκταση του δημοτικού φωτισμού, κάπου χάνεται κάθε έννοια μέτρου.

Το δημόσιο τοπίο ίσως τελικά να νοικοκυρευτεί. Ενδεχόμενα με λιγότερες δαπάνες και μεγαλύτερη διάρκεια από όση στο παρελθόν. Είναι αυτό όμως το κρίσιμο ζητούμενο στις μέρες μας; Ο τόπος βιώνει την βαθύτερη αποαναπτυξιακή πορεία των τελευταίων δεκαετιών. Του λείπει το ισχυρό θετικό σοκ για να ανακτήσει και πάλι εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του. Να αναθαρρήσει για ένα νέο ξεκίνημα. Του λείπει επίσης ένα κοινά αποδεκτό συμβόλαιο στόχευσης σε βάθος χρόνου.

Προφανώς αυτή τη δυναμική δεν είναι σε θέση να τη δώσουν ούτε τα σακιά ασβέστη που θα πέσουν στα χωριά, ούτε τα κουτιά μπογιά για να φρεσκαριστούν τα δημόσια κιγκλιδώματα. Αυτό το κάτι που λείπει οι αρχές του δεν το έχουν ακόμα εντοπίσει. Υποχρεώνονται να αντιγράφουν φθαρμένες συνταγές του παρελθόντος, όσες δηλαδή κατέκριναν, να τις μεγιστοποιούν για να πανηγυρίσουν. Δεν ξέρω που θα τις βγάλει αυτή η τακτική ή μάλλον ξέρω. Όπως πολύ καλά ξέρω ότι η επιλογή να χαμηλώσουν οι απαιτήσεις για να τις φθάσουν οι στόχοι είναι τελικά μια πάγια αρχή. 

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.