Ο Ριζάρης και οι Χιώτες

Από το 1983 που έγινα μόνιμος κάτοικος «Αμαρουσίου Αττικής» (πάντα όμως παραμένω Δημότης Βροντάδου Χίου), περνώ μπροστά από την είσοδο της Ριζαρείου τουλάχιστον 3 φορές την εβδομάδα. Ζήτημα είναι αν την επισκέφθηκα βιαστικά 2-3 φορές. Όμως προ ημερών, έχοντας στα χέρια μου την πρόσκληση του Σωματείου «Οι Φίλοι του Αγίου Όρους» και με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, την επισκέφθηκα (τη Ριζάρειο) για τον Εσπερινό και για το κέρασμα που ακο­λούθησε, κι εκεί έμαθα (στην πραγματικότητα συνεπλήρωσα τη γνώση μου περί Ριζαρείου) πολλά πράγματα.

Ο Ριζάρης λοιπόν δεν ήταν Χιώτης[1], όμως επειδή εκτιμούσε τους Χιώτες (είχε εκμυστηρευθεί σε οικείους του ότι: «Επειδή λέγεται ότι οι Χιώτες είναι νοικοκύρηδες (πιθανώς να είχε πει τη λέξη «τσιγγούνηδες»), θέλω στους εκτελεστάς της διαθήκης μου να υπάρχει και ένας Χιώτης!...». Πράγματι η επιθυμία του εισακούστηκε κι έκτοτε μέσα στους 10 εκτελεστές της διαθήκης υπήρχε πάντα 1 Χιώτης. Οι 10 εκτελεστές κατάγονται: «4 εκ Ζαγορίου, 1 εκ Κρήτης, 2 εκ Σμύρνης, 1 από τα Ιωάννινα και 1 εκ Θεσσαλίας».

Κι ερχόμεθα στους Χιώτες (χρονολογικώς): Θ. Ράλλης 1841 (αρχή της διαθήκης)-1845, Ν. Θεοχάρης 1845-1867, Α. Μάμουνας 1867-1884, Ι. Βούρος 1885-1889, Α. Πασπάτης 1890-1893, Γ. Πασπάτης 1893-1907, Εμμ. Ζολώτας 1908-1912, Αλ. Μιχαληνός 1913-1914, Δ. Μάξιμος 1915-1912, Α. Μάξιμος 1915-1937, Κ. Άμαντος 1937-1960, Σ. Ανδρεάδης 1960-1977, και Κ. Φαφαλιός 1976 έως και σήμερα!

Κι ερχόμεθα στον τελευταίο Χιώτη που συμμετέχει στους εκτελεστάς της διαθήκης και τον οποίο τον γνωρίζω λόγω κοινής μας καταγωγής: το 1981 με την επιστροφή μου από Λονδίνο και Ουάσινγκτον (Σηάτλ) όπου είχα πάει για μετεκπαίδευση στην Αγγειοχειρουργική, «έπεσα» πάνω στον αείμνηστο Ανδρέα Λαιμό ο οποίος με πήρε στο Δ.Σ. του Δρομοκαϊτείου (Πρόεδρος ο ίδιος, Αντιπρόεδρος ο καπ. Ι. Γέμελος). Πεθαίνοντας ο αεί­μνηστος Α. Λαιμός, Πρόεδρος ανέλαβε ο Κ. Φαφαλιός (οι υπόλοιποι αρνή­θηκαν), με Αντιπρόεδρο… την αφεντιά μου!... Σε λίγο ήλθε η σειρά του κ. Κ. Φαφαλιού να κάνει την (ενιαύσια) Προεδρία στο Δ.Σ. της Ριζαρείου. Εκείνος δεν άντεχε δύο Προεδρίες κι έτσι παρητήθη από το Δρομοκαΐτειο και ανέλαβα εγώ[2] με Αντιπρόεδρο τον Κωνσταντίνο Παππή (αείμνηστος κι αυτός).Όμως εδώ σταματώ, σκοπός μου δεν είναι να περιγράψω ούτε την ιστορία του Δρομοκαϊτείου, ούτε την ιστορία της Ριζαρείου (άλλωστε έχουν περιγραφεί από άλλους).

Με την εμμονή μου, αγαπητοί μου αναγνώστες, στην ιστορία των Κληροδοτημάτων, στην ιστορία των Νοσοκομείων και στην ιστορία των Μεγάλων Ευεργετών, προσπαθώ να κρατήσω ζωντανή την ιστορία της Πατρίδας μας για να γνωρίζουν οι απόγονοί μας τις ρίζες μας. Έχω ξαναγράψει ότι «έθνος που ξεχνά την ιστορία του, σβήνει».

Καλή Ανάσταση

ΥΓ: (1)…Και κάνω δύο προτάσεις: α) προτείνω στη Βιβλιοθήκη Κοραή (ή και σε άλλους φορείς) να κάνουν συναντήσεις (σεμινάρια;) περί των Μεγάλων Ευεργετών (με προτίμηση βέβαια στους Χιώτες),και β) τα σχολεία όταν κάνουν το πρόγραμμά τους για τις σχολικές τους εκδρομές να επισκέπτονται και χώρους όπως η Ριζάρειος, το Δρομοκαΐτειο κ.α. (δεν αναφέρω βέβαια την Ακρόπολη και τα Μουσεία, διότι… οίκοθεν νοείται).Και πάλι ευχαριστώ, και πάλι «Καλήν Ανάστασην»!(2) Στο σημερινό Δ.Σ. του Δρομοκαϊτείου συμμετέχει ως εκπρόσωπος της Κυβέρνησης νέος στην ηλικία σύμβουλος με το επώνυμο Θεοχάρης (Αθανάσιος), ο οποίος δεν έχει σχέση με τη Χίο. Επειδή εργάζεται σωστά και προσφέρει στο Ίδρυμα, μαζί με τις ευχές μου για «Καλή Πρόοδο», του αφιερώνω και το παρόν άρθρο μου!...

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.