Η νέα γενιά σήμερα, τα παιδιά μας δηλαδή, είναι ικανοί, έξυπνοι, μορφωμένοι με διπλά, τριπλά πτυχία, ξένες γλώσσες και σπουδές διαφόρων επιπέδων. Έχουν τις ίδιες ανάγκες και το ίδιο πάθος με τους παλαιότερους για να ζήσουν και να δημιουργήσουν στον τόπο τους, γιατί η ζωή επαναλαμβάνεται από κάποιους άλλους πάντοτε και είναι μια ιστορία αιώνια και κοινότοπη.
Μπορούν όμως σήμερα να το επιτύχουν με τις δεδομένες αντιλήψεις και την ισχύουσα πολιτική, οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα; Προσωπικά πιστεύω ότι δεν μπορούν, αλλά δεν τους αξίζει να έχουν τέτοια τύχη.
Έτσι επιλέγουν την αναζήτηση δουλειάς σε άλλες χώρες ή την μίζερη και αβέβαιη παραμονή στον τόπο τους με τις προσφερόμενες αμοιβές για τις θέσεις εργασίας, οι οποίες ξεκινούν από τα 492 € έως τα 750 € για όσους τυχερούς βρουν απασχόληση, όχι βεβαίως μόνιμη.
Με αυτές τις εργασιακές συνθήκες μπορεί κάποιος νέος άνθρωπος να μείνει στον τόπο του, να δημιουργήσει οικογένεια, να προγραμματίσει τη ζωή του, να συμβάλλει στην πρόοδο της πατρίδας του; Σίγουρα όχι γιατί το κόστος της ζωής είναι τέτοιο που αυτά τα χρήματα δεν φτάνουν για τα ελάχιστα πάγια έξοδα που έχει κάθε άνθρωπος και κάθε οικογένεια. Δηλαδή για ΔΕΗ, νερό ,ΟΤΕ, είδη διατροφής (super market),βενζίνη, ΕΝΦΙΑ, φόροι και διάφορα άλλα πάγια μικροέξοδα. Δεν αναφέρω άλλα αυτονόητα έξοδα που πολλοί έχουν όπως ενοίκιο, δάνειο, ιατρικές και φαρμακευτικές δαπάνες κλπ.
Όλοι μας γνωρίζουμε την πραγματική κατάσταση που βιώνει η χώρα μας. Πολύ απλά ο λογαριασμός δεν βγαίνει ούτε για τους νέους αλλά ούτε και για τους μεγαλύτερους. Γιατί;
Διότι η χρεοκοπία της χώρας δεν ήταν απλά θέμα κακής δημοσιονομικής πολιτικής αλλά ενός ευρύτερου, λανθασμένου παραγωγικού μοντέλου. Στηριχθήκαμε στο φτηνό χρήμα λόγω επιτοκίων ευρώ, διοχετεύσαμε αυτό το φθηνό χρήμα στην κατανάλωση κυρίως, δεν στηρίξαμε την παραγωγή, δεν σχεδιάσαμε και δεν προβλέψαμε το παραγωγικό μέλλον της χώρας μέσα στην παγκοσμιοποιημένη αγορά όπου οι νέες τεχνολογίες δείχνουν το δρόμο.
Μπορεί να είναι βιώσιμη η οικονομία μας με 3.000.000 συνταξιούχους,650.000 δημοσίους υπαλλήλους,1.500.000 ανέργους και 2.500.000 του ιδιωτικού τομέα; Συζητάει κανένας πολιτικός φορέας για την αλλαγή και ανατροπή αυτού του αντιπαραγωγικού και καταστροφικού μεταπολιτευτικού οικονομικού μοντέλου; Όχι διότι δεν συμφέρει κανέναν.
Όμως για να προοδεύσει μια χώρα χρειάζονται σωστές αποφάσεις και μεταρρυθμίσεις με πρόσκαιρο κόστος αλλά με μακροπρόθεσμο όφελος αργότερα. Έτσι σήμερα φτάσαμε εδώ που φτάσαμε με αποτέλεσμα τα νέα παιδιά, τα παιδιά μας, να ψάχνουν για δουλειά, να θέλουν να ξενιτευτούν, να είναι στον αέρα η ζωή τους. Μπορεί να μην βιώσαμε πόλεμο αλλά αυτό που συμβαίνει είναι εξ ίσου τραγικό με το να ξενιτεύονται χιλιάδες νέοι στο εξωτερικό.
Είναι αδιανόητο να έχεις ένα τόπο ευλογημένο, όπως είναι η Ελλάδα, με τόσες ομορφιές και δυνατότητες και αντί να τον αξιοποιείς και να τον καλυτερεύεις, να τον παραδίδεις αμαχητί στους πιστωτές σου επειδή είσαι ανίκανος, υποτελής ή ανόητος.
Αναρωτιούνται πολλοί αν υπάρχουν λύσεις για όλα αυτά. Βεβαίως και υπάρχουν λύσεις π.χ μηδενικές φορολογικές και ασφαλιστικές εισφορές για τρία έτη σε όλους τους νέους επαγγελματίες και επιστήμονες έως ότου «σταθούν στα πόδια» τους και αμέσως μετά να φορολογηθούν κανονικά. Θέλουμε να τις ακούσουμε, να τις κουβεντιάσουμε και να τις υποστηρίξουμε ή να αρκεστούμε σε όλες αυτές τις δημαγωγικές ανοησίες που ακούμε κατά καιρούς και τις επιβραβεύουμε δια της ψήφου μας όπως:
- επανίδρυση του Κράτους
- λεφτά υπάρχουν
- άλλο μίγμα πολιτικής
- κατάργηση των μνημονίων με ένα νόμο και ένα άρθρο
Είδαμε κάτι καλό από όλα αυτά; Ασφαλώς όχι. Μέρος της λύσης του προβλήματος είναι η μείωση και η αναδόμηση του κράτους που αποτελεί τον «καρκίνο» της χώρας και η αναδιάρθρωση του ασφαλιστικού επί το δικαιότερο. Δηλαδή, πέραν μιας εθνικής σύνταξης που ο καθένας θα εισπράττει μετά τα 65, ό,τι έχει αποδώσει ο ίδιος στο ασφαλιστικό του ταμείο, συν τις αποδόσεις.
Επίσης, η δημιουργία ενός κράτους δικαίου των αξίων, αντί κομματικού κράτους των αχρήστων που έκαναν και οι προηγούμενοι και τωρινοί κυβερνήτες, και να γίνει προσπάθεια από όλες τις πλευρές για τη σύνθεση μιας μεγάλης πολιτικής και κοινωνικής πλειοψηφίας, η οποία θα δημιουργήσει σταθερές συνθήκες που θα προσελκύσουν επενδύσεις στη χώρα. Από αυτά τα βασικά ξεκινάμε και κτίζουμε ξανά την πατρίδα μας.
Πάρα πολλά ακόμα μπορούν να αναφερθούν ως λύσεις που όλοι τα γνωρίζουμε και όλοι τα συζητάμε μεταξύ μας.Δυστυχώς όμως ένα πολύ μικρό ποσοστό ανθρώπων πείθεται και αποφασίζει με βάση τα λογικά επιχειρήματα, ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι αρέσκονται στις εντυπώσεις και τα συναισθήματα τα οποία αξιοποιούν οι κάθε λογής σωτήρες μας.
Αυτός είναι ένας λόγος που το βασικότερο σενάριο εξόδου της Ελλάδας από την κρίση είναι μέσω της ολοκλήρωσης της καταστροφής. Σ´ αυτό το περιβάλλον δυστυχώς πρέπει να πορευτούν οι νέοι μας μέχρι να αλλάξει. Για να γίνει η αλλαγή αυτή πρέπει να συμμετέχουν ενεργά, δυναμικά και ανατρεπτικά.
Ας έχουμε πάντα στο μυαλό μας ότι η οικονομική ελευθερία αποτελεί τη βάση της εθνικής, θρησκευτικής, φυλετικής, πολιτικής, κοινωνικής και γενικότερα κάθε είδους ελευθερίας καθώς επίσης ότι οι άνθρωποι σκέφτονται και αποφασίζουν με βάση τις αρχές που τους επιβάλλει ο τρόπος με τον οποίο κερδίζουν το ψωμί τους.
facebook
youtube
instagram
X
