Μια σεμνή αποχώρηση, όπως κύλησε η ζωή του

Η μουσική του παιδεία είχε χαράξει στο πρόσωπο του, σαν να ήταν νότες, αρετές όπως η καλοσύνη, η πραότητα, η σεμνότητα. Γεννήθηκε σε σκληρές εποχές (1932) κι είδε την οικογένεια του να μοχθεί στα τραχιά εδάφη των Τρυπών για τον επιούσιο. Απ’ τον πατέρα του, Ιωάννη Μαλαφή, και τον Μιχ. Περπινιία σύντομα κόλλησε την αγάπη για τη βυζαντινή μουσική, την οποία υπηρέτησε με πίστη μέχρι το θάνατο του πριν λίγες ημέρες. Η συγκίνηση του ήταν κάθε φορά μεγάλη όταν τα καλοκαίρια έψελνε απ’ τα αναλόγια των εκκλησιών του χωριού του. Για τον αείμνηστο Γιώργο Μαλαφή οι Τρύπες ήταν το απάνεμο καταφύγιο του, ο τόπος προσωπικής του γαλήνης, στοιχεία που πρόφτασε να μεταδώσει σε όλη την οικογένεια του.

Όσοι τον είχαν συναντήσει δύσκολα μπορούσαν να φανταστούν ότι μέσα του έκρυβε τόσο μουσικό ταλέντο, ασίγαστο πάθος για τη μουσική και τη διδασκαλία της και ιδιαίτερα για το βιολί και το πιάνο. Κι όμως ο Γιώργος Μαλαφής υπήρξε διακεκριμένος πρωτοψάλτης και μουσικοδιδάσκαλος, φορτώνοντας με θλίψη όσους πρόσφατα πληροφορήθηκαν την απώλεια του κι είχαν διδαχτεί τη μουσική απ’ τον ίδιο.

Σπούδασε στο Ωδείο Πειραιώς με τον Ιωαν. Μαργαζιώτη, επεκτείνοντας τις γνώσεις του συγχρόνως και στην ευρωπαϊκή μουσική (με τον Γ. Σκλάβο). Απεφοίτησε το 1959 και για την επόμενη δεκαετία ήταν καθηγητής στη Σχολή Βυζ. Μουσικής της Μητρόπολης Ρόδου και πρωτοψάλτης στον Άγιο Γεώργιο του νησιού. Στο νησί των Ιπποτών συγκρότησε βυζαντινή χορωδία, με την οποία πραγματοποίησε πολλές επιτυχημένες εμφανίσεις. Για τη συνολική συνεισφορά του στην ανάδειξη κι εξέλιξη της βυζαντινής μουσικής ο Πατριάρχης Αθηναγόρας του απένειμε «Πατριαρχικόν Πιττάκιον».

Υπηρέτησε επίσης στη Ράλλειο και στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία. Το 1969 μετατέθηκε στη Σχολή Νηπιαγωγών Αθήνας, ενώ παράλληλα προσλήφθηκε στο Ωδείο Πειραιώς ως βοηθός του Ιωαν. Μαργαζιώτη (τον οποίο και διαδέχθηκε, διδάσκοντας ως σήμερα). Παράλληλα, υπηρέτησε στο Τμήμα Νηπιαγωγών του Παν/μίου Αθηνών (με το βαθμό του Ειδ. Παρέδρου Π.Ι.). Ήταν επίσης επόπτης των Σχολών Βυζαντινής Μουσικής των Μητροπόλεων: Μαντινείας-Κυνουρίας, Σύρου-Τήνου, Φθιώτιδας και μέχρι πρότινος, Τρίκκης-Σταγών, και Καλαβρύτων-Αιγιαλείας. Δίδαξε δεκάδες μαθητές, που σταδιοδρόμησαν λαμπρά, μεταξύ αυτών και τους: Δημήτριο Αρδανιώτη, Κων/νο Γαλιώτο, Εμμ. Θεουλάκη, Δημήτρη Κανάρη, Ευάγγελο Μένεγα, Αθανάσιο Παπαζαρή, Μιλτιάδη Παπαστεφανάκη, Ευστράτιο Σέρβο, Αντώνιο Ματζουλίνο, ,Χρήστο Χριστοδούλου, κ.ά.

Υπήρξε μέλος καλλιτεχνικών επιτροπών του Υπουργείου Παιδείας, ενώ τιμήθηκε και από την UNESCO για την προσφορά του στον Πολιτισμό!

Άφησε πίσω του και συγγραφικό έργο, την «Ιστορία Ευρωπαϊκής και Βυζαντινής Μουσικής» και τη «Συλλογή διαφόρων μαθημάτων Βυζαντινής Μουσικής».

Η ατμόσφαιρα στο χωριό του, τις Τρύπες, είναι ήδη βαριά. Οι συγχωριανοί του νοιώθουν ότι έχασαν ένα από τα πιο αγαπημένα τους πρόσωπα, έναν άνθρωπο που το πέρασμα του απ’ τη ζωή δεν έβλαψε κανέναν, σκόρπισε καλοσύνη, τρυφερότητα και αστείρευτη γνώση για τη μουσική. Θα μας λείψει!

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.