Καιγόμαστε αλλά βγαίνουμε από την κρίση....

Το κράτος έχει παραδώσει κάθε σπιθαμή διοικητικής οργάνωσης του στο έλεος Θεού και ανθρώπων και δεν έχει μείνει απολύτως τίποτα όρθιο να μας θυμίζει ότι σε αυτή την άκρη της Ευρώπης θρέφεται μετά από χρόνια στερήσεων, κόπων, θυσιών, κάποια ελπίδα για το αύριο. 

Καλοί δεν είμαστε πουθενά παρά μόνο στο να θρηνούμε πρόσκαιρα κάθε φορά θύματα από καταστάσεις στις οποίες την πρώτη και τελευταία ευθύνη είχε η πολιτεία και οι φορείς της. 

Πλημμύρες, φωτιές, νεκροί, κι άλλοι νεκροί, όλα επειδή ένας κρατικός μηχανισμός δεν είναι ποτέ στη θέση του και δεν μπορεί να προβλέψει το παραμικρό, ακόμη κι αν αυτό είναι η προστασία των πολιτών του από καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Γιατί για πιο άλλο λόγο κατατίθενται σχέδια και προηγούνται συσκέψεις προβλέποντας αυτές καθαυτές τις «έκτακτες ανάγκες»; 

Η ζωή μας, οι ζωές μας, οι περιουσίες μας, οι οικογένειές μας, όλο μας το κοινωνικό μας «είναι» προστατεύεται από σχέδια φτιαγμένα «στο πόδι», πρόχειρα, ανεφάρμοστα, ανεδαφικά που απλά προκύπτουν για να προκύπτουν και όχι για να δίνουν λύσεις σε μια κατάσταση που ναι, είναι έκτακτη, γιατί πάντα θα υπάρχει και αυτό το έκτακτο που πρέπει να προβλέψουμε. Ένα «έκτακτο» που δεν μπορεί κάθε φορά να σκεπάζεται κάτω από τους τόνους πολιτικών ευθυνών σα να μην τρέχει τίποτα. 

Νεκροί λοιπόν, κι άλλοι νεκροί.... 

Κυκλοφορούν πολλά στο διαδίκτυο τις τελευταίες ώρες αποτυπώνοντας αυτό που όλοι έχουμε στο νου μας αλλά δεν το βροντοφωνούμε.  «Αν τα δάση ήταν τράπεζες θα τις είχαμε σώσει», γράφει ένας. Μα και για τους ανθρώπους τελικά το ίδιο ισχύει....

Μια δεκαετία θυσιών, στερήσεων και βίαιης αλλαγής σε όλα τα επίπεδα. Οι Έλληνες προσπαθούν να αλλάξουν συνήθειες ετών, αγκομαχούν, πληρώνουν, τακτοποιούν, εμπιστεύονται τα όνειρά τους και το μέλλον στο κράτος που ενώ όλα αλλάζουν, αυτό παραμένει ακριβώς το ίδιο. Ανάλγητο, απρόσωπο, πολτικάντικο, αδιάφορο, ασύλληπτα φαιδρό ακόμη και να προκαλέσει τα στοιχειώδη. 

Είναι ντροπή όλων μας να ανεχόμαστε να συνεχίσουμε έτσι. Εμείς να δίνουμε στον βωμό της οικονομικής ανασυγκρότησης της χώρας πόνο και αίμα και το κράτος να παίζει κρυφτό και να αποκαλύπτει το χάος που το χωρίζει από οποιαδήποτε λογική και σύγχρονη αλλαγή. Είναι παραλογισμός. Δεν αντέχεται αυτή η συνέχεια.... 

Νεκροί λοιπόν και άλλοι νεκροί... Και υποκρισία και πολιτικά παιχνίδια και από αύριο οι 50 που χάθηκαν θα γίνουν βορά στην πολιτική αντιπαράθεση εκείνων που φέρουν ευθύνες. 50 άνθρωποι που θα στοιχειώνουν καθημερινά όσους απέμειναν με συνείδηση σε τούτο τον τόπο και θα τους θυμίζουν ότι όποιος ξανανοίξει το στόμα του και μιλήσει για «κράτος που γυρίζει σελίδα» θα πρέπει να του δείχνουμε τις εικόνες από την Μάνδρα, από το Μάτι, από την Ηλεία.... Στεγνά, απαίσια και ρεαλιστικά! 

Το 2018 στην Ελλάδα χάνονται ζωές από πυρκαγιά. Συμβαίνει και αλλού αυτό αλλά δεν επαναλαμβάνεται συνήθως. Εδώ συνηθίσαμε στις εικόνες φρίκης, δεν μας ενοχλούν, δεν μας εξοργίζουν, δεν μας σηκώνουν από την παραλία μας να σκίσουμε τα ρούχα μας γι’ αυτό το κράτος που ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ. 

Για να τελειώνουμε λοιπόν. Οι 50 ζωές που χάθηκαν είναι δική μας ευθύνη. Εμείς προκαλέσαμε και αυτό το κακό, εμείς φταίμε. Εμείς γιατί απλά ξεχνάμε μέχρι το επόμενο κακό... 

Εύχομαι πράγματι να μας στοιχειώσουν οι 50 ψυχές. Δεν μας αξίζει τίποτα περισσότερο αφού εθελοτυφλούμε πως φτιάχνουμε κράτος, πως χτίζουμε την επόμενη μας μέρα, πως αλλάζουμε τις ζωές μας. Αυτό που αξίζει κάθε φορά, αυτό και λαμβάνουμε.... Με πόνο και αίμα. 

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.