Η ΔΕΗ ήταν η μεγαλύτερη επιχείρηση της χώρας, μια από τις μεγαλύτερες στα Βαλκάνια αλλά και την Ευρώπη. Ένας κρατικός κολοσσός της ενέργειας μέχρι το 2000. Με κορυφαίο επιστημονικό προσωπικό, με τέλεια υλικοτεχνική υποδομή, με ένα άρτια καταρτισμένο και έμπειρο τεχνικό προσωπικό με σύγχρονες σχολές εκπαίδευσης και συνεχούς επιμόρφωσης των εργαζομένων που πρόσφεραν το κοινωνικό αγαθό της ενέργειας μέχρι και το τελευταίο άκρο της χώρας σε πολύ χαμηλό κόστος, με εξαιρετικές ποιοτικά και ποσοτικά υπηρεσίες.
Τι ήταν εκείνο που οδήγησε κλιμακωτά στη διάλυση την υποβάθμιση και το ξεπούλημα? Η απάντηση είναι ξεκάθαρη και πασίγνωστη: Οι επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα συμφέροντα των μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών που έβλεπαν και βλέπουν την ενέργεια σαν τον χώρο εκείνο που μπορούν εύκολα κα γρήγορα να αυγατίσουν τα κέρδη τους. Κι έτσι μέσα από αποδοχή συμφωνιών και δεσμεύσεων φτάσαμε από τη μια Ενιαία Δημόσια Κοινωνικοποιημένη ΔΕΗ στο τεμάχισμα και τη διάλυση.
Με την αποδοχή από το 95% της Βουλής των Ευρωπαϊκών συνθηκών ΜΑΑΣΤΡΙΧΤ άρθρο 129 β και ΛΕΥΚΗΣ ΒΙΒΛΟΥ κεφ. 3 κατ αρχήν
- Δίνεται η δυνατότητα απελευθέρωσης της αγοράς
- Δίνεται η δυνατότητα πρόσβασης σε τρίτους στα δίκτυα μεταφοράς και διανομής
- Υποχρεώνεται η χώρα μας να εφαρμόσει το κοινοτικό και όχι το εθνικό δίκαιο
- Υποχρεώνεται η ΔΕΗ σε μεγάλα έργα Κοινοτικής και όχι Εθνικής προτεραιότητας πχ κατασκευή δικτύων υψηλής και υπερυψηλής μεταφοράς (600 δις προγραμματισμένα έργα σε δίκτυα μέχρι το 2020) και
- Αυξάνεται ο έλεγχος της ελληνικής οικονομίας από το ξένο πολυεθνικό κεφάλαιο
Με λίγα λόγια καταργείται το μονοπώλιο της ΔΕΗ και την υποχρεώνουν να παραχωρήσει τα πιο κερδοφόρα κομμάτια στους ιδιώτες ( παραγωγή, μεταφορά, διανομή) και όλα αυτά εν έτη 1992. Κι ακόμα έχουμε την συμφωνία Θαλής που υπογράφτηκε με τη γαλλική EDF δήθεν για εκσυγχρονισμό και ανασυγκρότηση της ΔΕΗ. Στην ουσία ξεκινούσε μελετημένα και μεθοδικά η βήμα βήμα κατάργηση του δημόσιου χαρακτήρα το τεμάχισμα και η ιδιωτικοποίηση. Κι έτσι τα δίκτυα μεταφοράς υψηλής τάσης γίνανε ΑΔΜΗΕ, τα δίκτυα μέσης και χαμηλής τάσης γίνανε ΔΕΔΔΗΕ, το λογιστήριο έγινε εμπορία και πάει λέγοντας.
Για να εφαρμοστούν όμως οι παραπάνω συνθήκες έπρεπε να ξεπεραστούν κάποια εμπόδια και βάρη και αυτά ήταν:
- Οι εργαζόμενοι από τη μια με τα συνδικάτα τους
- Ο Λαός από την άλλη που δεν έπρεπε να πάρει χαμπάρι και να αντιδράσει
Έτσι άρχισε η γνωστή τακτική της συκοφάντησης των συνδικάτων και του ρόλου τους. Οι κυβερνήσεις αφού τον συνδικαλισμό τον ανέβασαν ψηλά όσο ψηλά μπορούσαν, εκμεταλλευόμενοι φιλοδοξίες, εγωισμούς ατομικά βολέματα και συμφέροντα, τον οδήγησαν με μαεστρία σε βρώμικο προδοτικό ρόλο και αφού έκαναν τη δουλειά τους γκρεμοτσάκισαν πετυχαίνοντας αυτό που ήθελαν. Απαξίωση στα μάτια του λαού και των εργαζομένων, απογοήτευση, αδράνεια και αποστροφή.
Παράλληλα μείωσαν το προσωπικό από 35000 το 1995 σε κάτω από 17500 το 2016. Την ίδια στιγμή που τα δίκτυα έχουν δεκαπλασιαστεί καθώς και η ανάγκη και η ζήτηση του ηλεκτρικού ρεύματος.
Διέλυσαν τον ασφαλιστικό φορέα των εργαζομένων που είχε ένα τεράστιο δίκτυο υποδομών σε περίθαλψη και με αποθεματικό σε πάνω από 12 δις ευρώ (αναλογιστική μελέτη του 2012). Έστειλαν τους ασφαλισμένους στον ΟΑΠ με μηδέν αποθεματικό και μετά στο ΤΑΥΤΕΚΩ και ΙΚΑ.
Είναι γνωστό ότι σε όλη τη πορεία της καπιταλιστικής ανάπτυξης τα χρήματα των εργαζομένων από τα ασφαλιστικά ταμεία χρησιμοποιήθηκαν από τις εκάστοτε κυβερνήσεις όπως τους άρεσε για την ανάπτυξη του κεφαλαίου. Είτε χρηματοδοτώντας τις μεγάλες επιχειρήσεις είτε τζογάρωντας στο χρηματιστήριο είτε με την συμμετοχή στο κούρεμα.
Σήμερα πια έχουν καταντήσει τους εργαζόμενους ζητιάνους ανασφάλιστους, σχεδόν, χωρίς φάρμακα, δίχως περίθαλψη με κατακρεουργημένα μισθούς, συντάξεις και εφάπαξ μέσα σ ένα κλίμα συνεχούς ανασφάλειας και τρόμου.
Έτσι έχοντας από τη μια ένα συρρικνωμένο προσωπικό δίχως προνόμια και απαιτήσεις δίχως τεχνογνωσία και οργάνωση και ένα λαό που τον έκαναν να πιστεύει ότι κι αυτός φταίει ότι όλα τα δεινά και οι άθλιες αλλαγές στη ζωή του, δεν οφείλονται στη ληστεία του κράτους αλλά στο δανεισμό και τα μνημόνια προχωρούν στην διάλυση στο ξεπούλημα της ΔΕΗ με την εφαρμογή των παραπάνω συνθηκών.
Από το 199O και μετά κυριάρχησαν οι μεγαλοεργολάβοι με εργαζόμενους κάθε λογής, άθλιους μισθούς, καταστρατηγώντας κάθε έννοια υγιεινής και ασφάλειας, καταργώντας ωράρια και συμβάσεις, διαμορφώνοντας συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα. Παράλληλα άνθισαν στη ΔΕΗ οι κάθε μορφής ελαστικές σχέσεις εργασίας εξάμηνα μπλοκάκια τετράωρα κλπ. Όλα αυτά είχαν τεράστιες συνέπειες για το λαό και την πορεία της ΔΕΗ. Κακοτεχνίες κάθε λογής, αύξηση κόστους, βλάβες κλπ.
Ενώ άρχισε σιγά σιγά να χειροτερεύει η ποιότητα υπηρεσιών να καθυστερεί για μήνες η τροφοδοσία νοικοκυριών και οι πελάτες να αγκομαχούν να διαμαρτύρονται και να αναζητούν πλάγιους τρόπους να εξυπηρετηθούν. Παράλληλα έγιναν κλιμακωτά αυξήσεις φωτιά στην τιμή της kwh.
Οι εργολαβίες αυξάνονταν και μαζί τα προβλήματα. Γιατί ο ιδιώτης δεν βλέπει το ρεύμα σαν αγαθό, δεν το νοιάζει αν μείνει δίχως ρεύμα ένα σπίτι, μια γειτονιά, ένα μικρό χωριό. Το ρεύμα για αυτόν είναι εμπόρευμα και αναζητά τρόπους για πιο μεγάλο κέρδος. Γιατί όπως συνήθιζε να λέει υψηλόβαθμο στέλεχος της ΔΕΗ στη Χίο τα λεφτά που πάνε στον εργολάβο είναι επένδυση τα λεφτά για το προσωπικό είναι κόστος και χασούρα. Στη λογική αυτή έγιναν περικοπές στις δαπάνες του προσωπικού με ότι αυτό συνεπάγεται. Μ αυτά και μ αυτά έκλεισαν δεκάδες γραφεία της ΔΕΗ σ όλη τη Ελλάδα και χάθηκαν χιλιάδες θέσεις εργασίας.
Είναι αλήθεια και πρέπει να παραδεχθούμε ότι με αυτή τη συρρίκνωση των υπηρεσιών και την αποψίλωση του προσωπικού μόνο στο φιλότιμο των λίγων εναπομεινάντων υπαλλήλων στηρίζεται η λειτουργία των εγκαταστάσεων και της εξυπηρέτηση των πολιτών.
Είναι απαραίτητο εδώ σαν παράδειγμα και για ενημέρωση να αναφερθούμε με κάποια στοιχεία στη περίπτωση της Χίου για να κατανοήσουμε καλύτερα την κατάσταση.
Το 1995 σε επίπεδο νομού Χίου (Ψαρά και Οιννούσες) δούλευαν 150 άτομα σε εργοστάσιο, γραφεία και δίκτυα. Σήμερα το 2016 δουλεύουν μόλις 62 άτομα που μοιράζονται 31 στο εργοστάσιο και 31 στα δίκτυα και γραφεία.
Το 1995 είχαμε 35 τεχνίτες Χίος Χωριά και Νησιά σήμερα έχουμε μόλις 15 άτομα
Το 1996 είχαμε 5 γραφεία Καλαμωτή, Καρδάμυλα, Βολισσός, Οιννούσες Ψαρά και Πόλη Χίου σήμερα έχουμε μόνο στη Πόλη της Χίου και τη Βολισσό όλα τα υπόλοιπα ακόμα και τα νησιά Ψαρά και Οιννούσες τα εξυπηρετεί η πόλη. Οι συνέπειες είναι ολέθριες και στην ποιότητα των υπηρεσιών και στην οικονομία πόρων της επιχείρησης, την τοπική οικονομία αλλά και από το γεγονός ότι χάθηκαν 90 κοντά θέσεις εργασίας στο νομό που στήριζαν οικονομικά και δημογραφικά το τόπο. Λένε ότι στις Οινούσσες και Ψαρά ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ από ένα άτομο. Μέχρι σήμερα πάντως στα Ψαρά πηγαίνει υπάλληλος από τη Χίο και στις Οινούσσες όταν θα γίνει βλάβη πηγαίνουν με ναυλωμένο σκάφος από τη Χίο
Για τούτο και τότε και τώρα υποστηρίζουμε ΟΧΙ στο ξεπούλημα της ΔΕΗ και την ιδιωτικοποίηση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι συμφωνούσαμε και συμφωνούμε με την κατάντια και την διάλυση που επικρατούσε σκόπιμα στις υπηρεσίες.
Η ΔΕΗ που χρειάζονται ο λαός και οι εργαζόμενοι, πρέπει να είναι κρατικοποιημένη 100%, αναβαθμισμένη, εκδημοκρατισμένη, αποτελεσματική με την πλήρη παραγωγική αξιοποίηση του δυναμικού της, επιστημονικού, τεχνικού, εργατικού και διοικητικού .
Οι υπηρεσίες και οι παροχές στη ΔΕΗ υποβαθμίζονται και οι καταναλωτές αδυνατούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς βιώνοντας στο πετσί τους την οικονομική κρίση του κεφαλαίου που εκφράζεται με λεηλασία, μισθών, συντάξεων και αβάσταχτους φόρους φτάνοντας τα 2,5 εκ οφειλετών με πάνω από 2 δις ευρώ χρέος. Στο σημείο αυτό είναι αναγκαίο να διευκρινίσουμε ότι το 12% των οφειλετών είναι μεγαλοβιομήχανοι και μεγάλες επιχειρήσεις οι οποίοι χρωστούν το 45% του συνολικού χρέους κι ακόμα ότι η κυβέρνηση και η διοίκηση της ΔΕΗ ΑΕ σε έκτακτη γενική συνέλευση στα πλαίσια τους τρίτου μνημονίου αποφάσισε μείωση από 15 μέχρι 35% στους μεγαλοοφειλέτες, την ίδια στιγμή που ασκούνται κάθε λογής πιέσεις στους φτωχούς οικιακούς οφειλέτες, για εξόφληση με κόψιμο ρεύματος. Ενώ παράλληλα ετοιμάζονται σχέδια μείωση παροχής ρεύματος ,και τοποθέτηση έξυπνων μετρητών με κάρτα. Όλη αυτή η πίεση στο λαό δεν κρύβει τίποτε άλλο παρά την πρόθεση τους να οδηγήσουν μια ώρα αρχύτερα στην παραπέρα ιδιωτικοποίηση και το ξεπούλημα της ηλεκτρικής ενέργειας με πιο ακριβό ρεύμα και χειρότερη εξυπηρέτηση.
Τέλος τον Αύγουστο του 2015 στην συμφωνία της κυβέρνησης της Αριστεράς με τους δανειστές στο περίφημο τρίτο μνημόνιο υποχρεώνεται η ΔΕΗ να παραχωρήσει στους ιδιώτες (βλέπε πολυεθνικές) το 25 % των σημερινών πελατών, καθώς και πρόσβαση στο 25% της παραγωγής από λιγνίτη και υδροηλεκτρικά εργοστάσια κι αυτό θα είναι μόνο η αρχή . Κι’ έτσι από την εργολαβοποίηση, πήγαμε στην μετοχοποίηση και μετά στην ιδιωτικοποίηση και ξεπούλημα της παραγωγής της ενέργειας ,του λιγνίτη και των φυσικών πόρων και σήμερα οδηγούμαστε στην μετοχοποίηση και ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ και έχουμε συνέχεια.
Δυστυχώς στις μέρες μας γινόμαστε μάρτυρες μιας ακόμα τραγωδία. Η Χώρα ξεπουλιέται, ο εθνικός πλούτος χαρίζεται και μαζί η εθνική κυριαρχία και ασφάλεια. Γιατί πρέπει να γνωρίζουμε ότι αυτός που ελέγχει τον τομέα της ενέργειας μιας Χώρας ,ελέγχει πλήρως αυτήν και αυτός που ελέγχει τις πηγές ενέργειας και τις πρώτες ύλες ,ελέγχει πλήρως την Οικονομία της.
facebook
youtube
instagram
X
