Για τον Νέο Χρόνο

Αυτόματα , από μόνες τους, μόνο με ευχές, οι επιτυχίες και οι ευτυχίες δεν έρχονται. Κάποιος «είναι τυχερός» εάν προετοιμάζει το μέλλον του. Και το εάν βρίσκεται μέσα σε κακά χάλια, τις περισσότερες φορές, οφείλεται στα μυαλά που κουβαλά. Έτσι την επάθαμε και εμείς οι επονομαζόμενοι νεοέλληνες του 21^ου αιώνα. Την παροιμία: «όποιος ξοδεύει δεκαοκτώ και δεν σοδεύει τριάντα, στην φυλακή τον βάλανε και δεν ηξεύρω γιάντα», καμωνόμασταν  πως δεν την κατανοούμε. Οι φούσκες της ιδιοτέλειας και της κακοδιαχείρισης έσκασαν και βρεθήκαμε στο κενό. Και δεν μας προφύλαξαν ούτε πολιτικοί, ούτε πολιτικάντηδες, ούτε λαϊκίζοντες συνδικαλιστές, ούτε Τράπεζες. Τώρα, ο βάλτος μέσα στον οποίο βρισκόμαστε δεν αποξηραίνεται εύκολα. Η παρακμιακή ασυναρτησία και η συνεχής κοινωνική φθορά δεν ανατρέπεται με λόγια, χωρίς δραστικά προσωπικά και ομαδικά έργα ρεαλισμού. Η οικονομική και η κοινωνική πραγματικότητα κραυγάζουν για ένα αδιέξοδο και η απάθεια, σχεδόν αφασία, στην οποία έχομε περιπέσει, μετά από τόσα δεινά που μας ήλθαν, δείχνει να αποκτά μία τραγική μονιμότητα. Το μεγαλύτερο δράμα είναι το ότι υποφέρουν μαζί με τους άλλους και εκείνοι που δεν φταίνε, οι νοήμονες και νοικοκυραίοι.

Το παρόν της Ελλάδας μας μπορεί να είναι η πτώχευση και η κοινωνική αποσύνθεση αλλά δεν της αξίζει μια τέτοια κατάσταση. Ζηλεύω τις προπερασμένες γενιές που έζησαν σε μια Ελλάδα φτωχή, μικρή, αλλά που πίστευε στον εαυτό της. Εμείς, η γενιά του τέλους του περασμένου αιώνα, ζήσαμε  χωρίς μέτρο  σε μια Ελλάδα μικρομέγαλη, ξιπασμένη, αστόχαστη. Ποια Ελλάδα προσφέρουμε τώρα στη νέα γενιά; Η ευθύνη των ανθρώπων του πνεύματος και της παραγωγής είναι τεράστια. Κάποιοι βέβαια σήκωσαν το ανάστημά τους και φώναζαν για τον λάθος δρόμο που είχαμε πάρει. Αλλά, μέσα στον εκκωφαντικό θόρυβο που έκανε το «πολιτιστικό νυχτερινό κέντρο διασκέδασης», πνίγηκε κάθε απόπειρα άρθρωσης ορθού λόγου.

Πρέπει να τιναχτούμε πάνω και να ζήσουμε χωρίς ψευδαισθήσεις. Δεν μπορούμε να μένουμε σαν ένα σιωπηλό τραυματισμένο πλήθος χωρίς προσμονή. Η απόσυρση στον οδυνηρό  σκοτεινό θάλαμο της απόγνωσης είναι καταστροφική ενέργεια. Χρειάζεται υπομονή, δράση, επιμονή και πάνω απ΄ όλα εργατικότητα. Διαφορετικά, πολύ σύντομα,  η κατεδάφιση θα είναι πλήρης! Πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπίες. Να το πιστέψουμε, να το νοιώσουμε πριν να είναι τραγικά αργά και όχι εξ΄ ανάγκης. Όπως, για παράδειγμα, πολλοί «απεξαρτήθηκαν» με τραγικά άδοξο τρόπο, σε μια νύχτα, από τον παραισθησιογόνο καταναλωτισμό.

Πρέπει να στηριχθούμε στην παντοδύναμη ανθρώπινη ανάγκη για τη χαρά της ζωής, για δημιουργικότητα, για ζωτικές σχέσεις της κοινωνίας μας μέσα σε ζωογόνο κοινωνική συνοχή και με πυξίδα τον αξιόπιστο ορθό λόγο. Πρέπει να πιστέψει ο καθένας στην απόλυτη επιτυχία των προσωπικών του στόχων, καταβάλλοντας το κάτι παραπάνω από όσο επιτάσσει το προσωπικό του καθήκον, το κάτι παραπάνω από τις πνευματικές και βιολογικές του δυνάμεις, το κάτι παραπάνω από το πλαίσιο της κοινωνικής του ευθύνης. Πάνω απ΄ όλα επιμονή. Ο δρόμος είναι μακρύς.     

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ.

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.