Βιώνουμε έναν κόσμο ανισότητας και ποικιλότητας(1). Το χάσμα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς χωρίζει τα έθνη σε τρεις κατηγορίες: σε κείνα που ο πληθυσμός τους ξοδεύει αλογάριαστα χρήματα για να διατηρήσει σιλουέτα· σε κείνα που τρώει για να επιβιώσει· και σε κείνα που οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς θα εξασφαλίσουν το επόμενο γεύμα. Οξύτατες οι αντιθέσεις στα ποσοστά ασθενειών και στο προσδόκιμο ζωής. Οι άνθρωποι των φτωχών χωρών αγωνίζονται να παραμείνουν ζωντανοί, να εξασφαλίσουν τα γηρατειά τους, κάνοντας πολλά παιδιά, που τ’ ανατρέφουν με αίσθηση υιικής υποχρέωσης και όχι μόνο...
Βιώνουμε έναν κόσμο ανισότητας και ποικιλότητας. Σε παγκόσμιο πληθυσμό 7 δισ. τα 2,9 δισ. ζουν κάτω απ’ το όριο της φτώχειας των 2 δολαρίων ημερήσια και 40.000 παιδιά πεθαίνουν καθημερνά από πείνα, ενώ 8 κροίσοι κατέχουν περσότερο πλούτο απ’ όσο ο μισός πληθυσμός του πλανήτη (3,5 δισ. άνθρωποι).
Βιώνουμε έναν κόσμο ανισότητας και ποικιλότητας. Κόσμο ασύστολο, κυνικό, τραγικό, υβριστή με την αρχαία του όρου έννοια. Έναν κόσμο, όπου κράτος κι εξουσία έχουν: ο πλούτος, η κρατική τρομοκρατία, ο πολύτροπος ιμπεριαλισμός, το δίκαιο του δυνατού. Ελεύθερο χρήμα. Φυλακισμένοι άνθρωποι. Έγκλημά τους: «η έλλειψη χαρτιών». Αλήθεια, τι χαρτιά, τι διαβατήρια, τι συστατικές επιστολές, τι άδειες επιτηδεύματος προσκόμισαν στους ιθαγενείς των ακτών της Αμερικής ο Χριστόφορος Κολόμβος, ο Φρανθίσκο Πιθάρο και τόσοι άλλοι «αριστοκράτες χούλιγκανς» κι οι σύντροφοί τους (κακοποιοί, λωποδύτες, τυχοδιώκτες, καιροσκόποι, πανούργοι, ρεμάλια, τρόφιμοι φυλακών κ.λπ.) πριν τους μακελέψουν, τους δολοφονήσουν, τους ξεκληρίσουν;
Ποιος, αλήθεια,αλάστορας θεός, εξουσιοδότησε και ευλόγησε Ισπανούς και Πορτογάλους να μοιράσουν τον κόσμο (βαριά η ύβρις), εφορμώντας οι πρώτοι προς δυσμάς κι οι άλλοι προς ανατολάς; Οι Ευρωπαίοι της απληστίας, της ισχύος, της αλαζονείας, στο όνομα των αυτοκρατοριών (ισπανική, πορτογαλική, ολλανδική, αγγλική κ.λπ.) – όλες όψεις του ίδιου νομίσματος – υπήρξαν για πολλούς αιώνες οι «τρακαδόροι»(2) της παγκόσμιας Ιστορίας(3). Ο πλούτος, η ισχύς και η κυριαρχία τους δεν αποτελούσαν το θρίαμβο του καλού επί του κακού, ούτε του πολιτισμού επί της βαρβαρότητας. Φτηνός τούτος ο μανιχαϊσμός. Αποφασιστικό πλεονέκτημά τους η κουλτούρα (προτεραιότητα στους σκοπούς κι όχι τα μέσα) και η θηριώδης πολεμική μηχανή τους, σε σχέση με τους «αθώους» αυτόχθονες της σφεντόνας, του τόξου, του ρόπαλου. Οι Ευρωπαίοι μπορούσαν να σκοτώνουν πιο αποτελεσματικά από τους άλλους. Μπορούσαν να μεταφέρουν όπλα, όπου έφθαναν τα πλοία τους. Και χάρη στις νέες τεχνικές ναυσιπλοΐας τα πλοία τους έφθαναν παντού. Η ετυμηγορία της Ιστορίας αδυσώπητη: «Η ανθρωπότητα δε θα έβλεπε παρόμοιες τάσεις βιαιότητας μέχρι την εμφάνιση των ναζιστών διωκτών και δολοφόνων των Εβραίων κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο»(4).
Αποθαυμάστε «έργα και ημέρες»! Ο Κολόμβος ανακάλυψε έναν καινούργιο κόσμο. Ανακάλυψε γυμνούς ή μισόγυμνους ανθρώπους που ζούσαν ακόμη στη λίθινη εποχή. Εκείνο που δεν ανακάλυψε ήταν μεγάλες ποσότητες χρυσού, ασημιού, μπαχαρικών κι άλλων πολύτιμων αγαθών, από αυτά που φημιζόταν η ανατολή. Είχαν, όμως, γνώση τα ανθρωποειδή τρωκτικά. Η ιστορική εξέλιξη των νησιών της Καραϊβικής μετά την έλευση των Ευρωπαίων της Αναγέννησης στιγματίσθηκε από την αντικατάσταση των ανθρώπων από βοοειδή και τη συνακόλουθη μεταφορά νέου πληθυσμού μαύρων σκλάβων που δούλευαν στις ζαχαροφυτείες και την κτηνοτροφία. Η διαδικασία μείωσης του πληθυσμού επιταχύνθηκε με τις σφαγές, τη βάρβαρη μεταχείριση, τις αθρόες αυτοκτονίες βαθιάς απελπισίας των ιθαγενών. Εκτιμήσεις ανεβάζουν τον πληθυσμό των νησιών της Καραϊβικής – κατά την περίοδο της άφιξης του Κολόμβου (1492) – σε εκατομμύρια. Μόνο η Αϊτή, απαριθμούσε περσότερους του εκατομμυρίου. Ενδεικτική του ολοκαυτώματος η «απογραφή» του αδελφού του ναυάρχου, Βαρθολομαίου Κολόμβου, το 1496, όπου αθροίζει τον πληθυσμό της Αϊτής μόλις σε 11.000. Τι χρεία άλλων μαρτύρων έχουμε; (5).
Ο πληθυσμός της γης, το 2050 υπολογίζεται να φθάσει τα 9 δις, με το 90% ν’ αναλογεί στον «Τρίτο Κόσμο». Τι θα σημάνει, όμως, αν τούτοι οι ντεσπεράντος όπου γης επελάσουν, έστω και με πιρόγες, ενάντια στο 10% των γερόντων και άκληρων «αφεντάδων»; Τι θα συμβεί, αν απαιτήσουν τα όνειρα εκδίκηση; Αν ανοίξει τα οικονομικά τεφτέρια της η Ιστορία και οι αυτόχθονες τους αλογάριαστους λογαριασμούς που έχουν πιστώσει τους Ευρωπαίους δεσπότες; Εδώ, η μεγάλη πρόκληση και απειλή μαζί. Ο Καθηγητής του Χάρβαρντ, David S. Landes, είναι κατηγορηματικός, αν δε βοηθήσουμε ουσιαστικά τούτους τους φτωχούς: «Αυτές οι χώρες θα επιδιώξουν να πάρουν αυτό που δεν μπορούν να δημιουργήσουν. Και εάν δεν το καταφέρουν εξάγοντας προϊόντα, θα το κάνουν εξάγοντας ανθρώπους. Με λίγα λόγια ο πλούτος είναι ένας ακατανίκητος μαγνήτης και η φτώχεια ένας δυνητικά καταιγιστικός μολυσματικός παράγοντας, που δεν μπορεί να μπει σε καραντίνα. Και η ειρήνη και η ευημερία μας, μακροχρόνια, εξαρτώνται από την ευημερία των άλλων».
Ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω… Είμαστε οι χρεώστες…
------------------------------------------------------------------
(1)David S.Landes, Ο πλούτος και η φτώχεια των εθνών, εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη, Αθήνα, 2005, σελ.36,37 (2)τρακαδόροι (από την τράκα= σελέμισμα, απάτη), (3) στο ίδιο σελ.37, (4),(5)στο ίδιο σελ.119.
facebook
youtube
instagram
X
