Δήμος Αβδελιώδης (με αφορμή τη θεατρική παράσταση “Η γυναίκα της Ζάκυθος,” στον Καστρομηνά)

Επειδή στον τόπο μας “κεφαλή προεξέχουσα πυρ,” επειδή στον τόπο μας “κλαδεύουμε τα δένδρα σε θάμνους”, επειδή στον τόπο μας τιμούμε μετά θάνατον, επειδή  στον τόπο μας εξιδανικεύουμε τους αποθαμένους και θάβουμε τους ζωντανούς, επειδή  στον τόπο μας η  Γραφή: “ουδείς προφήτης εν τη εαυτού πατρίδι,” βρίσκει την πλήρη επαλήθευσή της, η Βιβλιοθήκη μας – τούτο το τέμενος της Ιστορίας, της Παράδοσης και του Πολιτισμού –   η δεύτερη μετά από εκείνη των Αθηνών και μια από τις μεγαλύτερες της Ευρώπης, στα πλαίσια μια νέας αφήγησης και υπέρβασης των ειωθότων, τίμησε και  εξακολουθεί να τιμά, εν ζωή, όλους αυτούς που με το άρωμα  και τη στάση ζωής  καταυγάζουν και δημιουργούν πρότυπα και υποσχέσεις, για έναν καλύτερο κόσμο και μάλιστα τούτους τους αυχμηρούς κι άνυδρους καιρούς. Πρόσφατα τιμήσαμε τους: Γεώργη Διλμπόη και Δήμο Αβδελιώδη και συνεχίζουμε...
Τον Δήμο Αβδελιώδη – με αφορμή τη συνεργασία  μας στη θεατρική παράσταση “Η γυναίκα της Ζάκυθος” – τον τιμήσαμε,  για πολλούς λόγους, για πολλά γιατί. Θα αναφέρω τα δύο κύρια:
Πρώτον: Τον τιμήσαμε, γιατί αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους σύγχρονους λυρικούς του κινηματογράφου, σε εθνικά και διεθνή πλαίσια.  Τον τιμήσαμε για την αληθινή του τέχνη: την τέχνη που χτίζει το εναντίον, που αντιστέκεται, που διαμαρτύρεται, που δε διδάσκει από καθέδρας, που δε στρατεύεται, που δε δοξάζει, που δε χαρίζεται ποτέ και σε κανένα.  Την πραγματική τέχνη που κύρια αποστολή έχει να βελτιώσει, να αλλάξει την ανθρώπινη φύση και να δώσει τις δέουσες λυτρωτικές απαντήσεις στην Ύπαρξη.
Δεύτερον: Τον τιμήσαμε, γιατί έχει ήθος, με την ομηρική, μα και τη σύγχρονη έννοια της λέξης. Στον Όμηρο, η λέξη ήθος σημαίνει τόπο, πατρίδα. Και ο Δήμος στιγματίστηκε από τον τόπο του, τη γενέθλια γη. Και το απαυγάζει κραυγαλέα στο έργο του. Ο Δήμος Αβδελιώδης είναι απ' την ουσία των ονείρων, απ' τον πηλό των αστεριών, μα προπαντός απ' τον πηλό της πατρίδας. Ας προσέξουμε, όμως. Για τον Δήμο  πατρίδα  δεν είναι  το  κράτος, οι θεσμοί, οι νόμοι, τα κόμματα, τα σταλίκια, τα συρματοπλέγματα. Είναι, απλά και καθαρά, ο τόπος που πρωτομάτωσες τα γόνατά σου, είναι η αγκαλιά της μάνας, το χάδι του πατέρα, το παραμύθι της  γιαγιάς,  είναι το χαμόγελο και η καλημέρα του ήλιου, μα και  ο τρόμος της βροντής, του κεραυνού.  Η άλλη, η σύγχρονη έννοια της λέξης ήθος, σημαίνει τρόπο, στάση ζωής. Και ο Δήμος Αβδελιώδης, έχει και στάση ζωής, τον τρόπο, δηλαδή, να βλέπει τα πράγματα και να οράται από αυτά.
Στο αποψινό κλασικό, πλέον, έργο του Διονύσιου Σολωμού, “Η γυναίκα της Ζάκυθος”, σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δήμου Αβδελιώδη και με την ανείπωτη ερμηνεία και αρωγή της  Όλιας Λαζαρίδου και  λοιπών συντελεστών, ο  μεγάλος δημιουργός δίνει, μέσα από την τέχνη  και  το δικό του τρόπο γραφής, το αξιωματικό απόσταγμα: “Δεν ευθύνεται ο φόβος και το κακό. Ευθύνεται ο ανυποψίαστος  άνθρωπος που γίνεται φορέας του φόβου και του κακού, αν δεν μπορεί να τα διαχειριστεί”.

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.